Όταν θεωρεί σωσίβιο τον Τσίπρα η σοσιαλδημοκρατία

Με θερμό τρόπο υποδέχτηκαν οι γερμανοί σοσιαλδημοκράτες στο συνέδριό τους τον Αλέξη Τσίπρα. Θεωρούν μάλιστα ότι αυτό εντάσσεται στην «αριστερή στροφή» που θέλουν να κάνουν γιατί βαρέθηκαν να είναι οι υποτακτικοί των χριστιανοδημοκρατών στις κυβερνήσεις της Μέρκελ.

Βέβαια, την «αριστερή στροφή» αποφάσισαν να την κάνουν αφού είδαν τα εκλογικά τους ποσοστά να κατρακυλούν, πληρώνοντας το κόστος για τον τρόπο που ταυτίστηκαν με τη γερμανική κεντροδεξιά.

Βέβαια, εάν πιστεύουν ότι θα τους δώσει «αριστερή» προοπτική και όραμα ο Τσίπρας, τότε μάλλον ισχύει και για αυτούς το «δεν ήξεραν, δεν ρώταγαν;».

Γιατί στην πραγματικότητα μακάρι ο Αλέξης Τσίπρας να ήταν ένας ριζοσπάστης αριστερός που «ωρίμασε» και έγινε μετριοπαθής σοσιαλδημοκράτης.

Για την ελληνική πραγματικότητα αυτό θα ήταν μια ουτοπία που γίνεται πράξη.

Γιατί ο Αλέξης Τσίπρας εδώ και καιρό δεν είναι ούτε αριστερός, ούτε σοσιαλδημοκράτης.

Είναι απλώς ένας κυνικός διαχειριστής της εξουσίας που δεν έχει διστάσει να εφαρμόσει το  μεγαλύτερο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, να αναδιαρθρώσει το ασφαλιστικό σε νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση και να αντιμετωπίζει με τον πιο εργαλειακό τρόπο όλους τους θεσμούς, ξεκινώντας από τη δικαιοσύνη.

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι η ελπίδα για οποιοδήποτε προοδευτικό ρεύμα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

Εκτός και εάν θεωρούμε ότι προοδευτική πολιτική είναι η κυνική παραβίαση όλων των δεσμεύσεων, η υποτέλεια στους δανειστές και η συμπόρευση με έναν ακροδεξιό και εθνικιστή συγκυβερνήτη.

Ο Αλέξη Τσίπρας μπορεί να θέλει να πιστεύει ότι είναι η ελπίδα της αριστεράς στη Ευρώπη, όμως έχει τόση σχέση με την αριστερά όση σχέση έχει με την κρητική λεβεντιά η τζάμπα μαγκιά του Πολάκη και οι πλακίτσες για τους νεκρούς.

Αυτό που βλέπουμε είναι μια σοσιαλδημοκρατία σε βαθιά κρίση, που πνίγεται μέσα στη θάλασσα των δικών της λαθών και αντιφάσεων να αναζητά σωσίβιο στην αριστερά που κατάφερε να διαψεύσει αρνητικά οποιονδήποτε πίστευε ότι η αριστερά θα μπορούσε να κάνει την αλλαγή.

Ίσως, όμως, και να είναι και κάτι άλλο: ένα κόμμα όπως η γερμανική σοσιαλδημοκρατία, βαθιά συνδεδεμένο με το κράτος και της διακυβέρνησης μπορεί να αντιληφθεί πόσο συστημικός και υποταγμένος είναι κάποιος.

Και αυτό καταλαβαίνουν για τον Τσίπρα: όχι μόνο δεν αποτελεί φόβητρο για το σύστημα ή για την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά αντίθετα είναι το πρότυπο πολιτικού που μπορεί να παρασύρει την κοινωνία στο να αποδεχτεί μοιρολατρικά  τις πιο συστημικές πολιτικές, που μπορεί όχι μόνο να κάνει την κωλοτούμπα αλλά και να κερδίσει και εκλογές μετά.

Και γι’ αυτό τώρα τον αγκαλιάζουν τον Τσίπρα, του «κλείνουν το μάτι», τον προσκαλούν να μπει στο «κλαμπ των ενηλίκων» της ευρωπαϊκής πολιτικής. Δηλαδή, αυτών που διαλύουν το παρόν και υπονομεύουν το μέλλον των κοινωνιών τους.