Η «εξυγίανση» και ο… Εδεσσαϊκός

Κάνεις μια γύρα στα μίντια σήμερα και νιώθεις σαν τον τηλεθεατή που πριν δυο δεκαετίες περίπου αντίκρισε για πρώτη φορά στον τηλεοπτικό δέκτη του εκείνον τον απίθανο αντιπρόεδρο του Εδεσσαϊκού. «Εκείνοι θέλανε, μετά εμείς δε θέλαμε, όταν είπαν δε θέλουμε, εμείς είπαμε θέλουμε, αυτό ακριβώς τίποτα άλλο». Χαμός.

Οι αφορμές πολλές. Ελληνες διαιτητές, Έλληνες παρατηρητές, Έλληνες βοηθοί, ξένοι διαιτητές, ξένοι αρχιδιαιτητές, είναι απλά ένα κομμάτι του παζλ. Δε βγάζεις άκρη. Εκείνοι που δεν ήθελαν τους πρώην Ελληνες διαιτητές, τώρα δε θέλουν αυτούς που τους αντικατέστησαν και πάει λέγοντας.

Πριν τρία χρόνια όλοι οι Ελληνες διαιτητές ήταν οι χιλιοτραγουδισμένοι, οι άχρηστοι, οι ανίκανοι, οι ύποπτοι κλπ. Επρεπε να ανανεωθούν. Και να’ ναι καλά η «εξυγίανση»… ανανεώθηκαν.

Ωστόσο διαβάζοντας τις απόψεις προπονητών και παραγόντων μετά τα ματς κάθε αγωνιστικής διαπιστώνεις ότι απλά άλλαξαν τα ονόματα. Η ποιότητά τους και οι χαρακτηρισμοί που ακολουθούν τις διαιτησίες τους παραμένουν ίδιες κι απαράλλακτες. Η φασαρία γίνεται για το πάπλωμα.

Μετά πάμε σε ακόμη ένα διαχρονικό πρόβλημα των ελληνικών γηπέδων. Τη βία, τα επεισόδια και την αστυνομία. Μια από τα ίδια. Αστείοι κανονισμοί που γίνονται λάστιχο και αλλάζουν προς το χειρότερο κάθε χρόνο.

Πέφτει φονική φωτοβολίδα σε μια κερκίδα με γυναικόπαιδα; Σιγά τα λάχανα, ρίξε ένα πρόστιμο. Κάνουν ντου τα ΜΑΤ σε κερκίδα με γυναικόπαιδα; Αφαίρεση βαθμών. Γίνονται επεισόδια και ντου που τα βλέπει όλη η χώρα; Αδιάφορο, από τη στιγμή που δεν τα «βλέπει» ο παρατηρητής και ο αστυνομικός διευθυντής. Αλλαξε κάτι και δεν το πήραμε χαμπάρι;

Και βέβαια άλλαξε. Ζούμε την εποχή της «εξυγίανσης» αν δεν το έχετε καταλάβει εδώ και τρία χρόνια. Ζούμε την εποχή των συνεχόμενων υποσχέσεων. Κοιμήσου εσύ κι όλα θα φτιάξουν…

Αρχικά θα τα έφτιαχνε… όλα ο καλός μας Σταύρος Κοντονής, ωστόσο το μόνο που πρόλαβε ήταν να αφήσει την πόρτα του ελληνικού ποδοσφαίρου ορθάνοιχτη για την κυβέρνηση και τις διεθνείς εποπτικές αρχές. Αλλά για να μην ανησυχούμε, η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν άφησε το ποδόσφαιρο έρμαιο στις διαθέσεις των επιτήδειων. Η «εξυγίανση» συνεχίζεται με μπροστάρη τον – που να είναι αυτή η ψυχή – Γιώργο Βασιλειάδη στο υφυπουργείο Αθλητισμού.

Από τα τέλη της περυσινής χρονιάς ακούμε για το VAR και πόσο θα βοηθήσει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Πέρα από το γεγονός ότι VAR ακούμε και VAR δεν πρόκειται να δούμε ούτε εφέτος, ας επαναλάβουμε κάτι απλό. Κάθε εβδομάδα ανάμεσα στα φρικτά παράπονα παικτών, προπονητών, παραγόντων είναι και αρκετά οφσάιντ που υποδείχθηκαν λανθασμένα. Δε θα ήθελα να σας χαλάσω το όνειρο, αλλά ακόμη και με το VAR άπαξ και σήκωσε ο βοηθός το σημαιάκι, τέζα ο καμπούρης. Τελείωσε η φάση.

Από την αρχή της θητείας του Βασιλειάδη ακούμε για τον περίφημο νέο αθλητικό νόμο που θα βάλει τάξη στο χάος, αλλά νόμο δε βλέπουμε…

Από τον περασμένο Μάρτιο και τα έκτροπα που ταξίδεψαν σε ολόκληρο τον πλανήτη, ακούμε για αυστηροποίηση των ποινών και του πειθαρχικού κώδικα, αλλά αντ’ αυτού συνεχίζονται τα επιλεκτικά «χάδια» και οι επιλεκτικές τιμωρίες. Και φυσικά αντί για αυστηροποίηση του πειθαρχικού κώδικα, αυτός έγινε ακόμη μια φορά λάστιχο…

Και δε χρειάζεται να πιάσουμε το θέμα της «επιβράβευσης» που έτυχε μερίδα επαγγελματικών ομάδων από την ΕΡΤ, που μοίρασε δεκάδες εκατομμύρια ευρώ αλλοιώνοντας τον ανταγωνισμό. Γιατί το θέμα δεν είναι ότι πήρε η ΕΡΤ τα τηλεοπτικά δικαιώματα. Καλά έκανε και τα πήρε. Το θέμα για το οποίο θα πρέπει κάποια στιγμή να ασχοληθεί κάποιος εισαγγελέας είναι το αντίτιμο που πληρώνει η ΣΥΡΙΖΕΡΤ για αυτά τα δικαιώματα, αντίτιμο που είναι σκανδαλωδώς μεγαλύτερο απ’ αυτό που ορίζει η αγορά.

Και αυτό που αποκαλούμε επαγγελματικό ποδόσφαιρο, εξακολουθεί να παραμένει ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα που χάρη στην ΕΠΟ της εξυγίανσης και την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχει μετατραπεί σε ένα διεθνές τσίρκο αρχιδιαιτητών, επιτετραμμένων, συμβούλων και παρασυμβούλων, η δράση των οποίων προκαλεί σε καθημερινή βάση τη λογική όλης της κοινωνίας…

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

ΥΓ: Όσο για τα ΜΜΕ με τους πρώην «πρασινοφρουρούς» και φανατικούς  υποστηρικτές της «εξυγίανσης» δεν θα ασχοληθώ. Τους εύχομαι καλά μεροκάματα, προϋπολογισμούς σε ξένες γλώσσες και καλό τρέξιμο σαν λαγουδάκια. Απλά υπενθυμίζω ότι ξέρω να πιάνω λαγουδάκια.