Όσοι θέλουν φιμωμένη δημοσιογραφία, θέλουν και ανάπηρη δημοκρατία

Κάποτε η αριστερά έλεγε ότι είναι κατά της «μυστικής διπλωματίας».

Σήμερα όχι μόνο υπερασπίζεται τη «μυστική διπλωματία» (πώς αλλιώς φτάσαμε στη Συμφωνία των Πρεσπών;) αλλά και δεν διστάζει να επιδιώξει την ποινικοποίηση όσων προσπαθούν να καταλάβουν τι ακριβώς έγινε.

Όπως έγινε γνωστό, χτες το γραφείο Τύπου του πρωθυπουργού έβγαλε ανακοίνωση με την οποία κατηγορούσε ιστοσελίδα ότι… παραβιάσει τα μυστικά του κράτους

«Η σημερινή πρωτοφανής αθλιότητα του iefimerida, με την υπογραφή πρώην ρεπόρτερ του MEGA, να δημοσιοποιήσει δήθεν πληροφορίες για την διάθεση των απορρήτων κονδυλίων του Υπουργείου Εξωτερικών θίγει ευθέως τα εθνικά συμφέροντα και είναι αποτέλεσμα της αθλιότητας της ΝΔ και του κου Μητσοτάκη που έθεσε θέμα απορρήτων κονδυλίων ακόμη και με διαρροές στον τύπο.»

Αφήνω ασχολίαστο και το άθλιο ύφος της ανακοίνωσης και το γεγονός ότι για την κυβέρνηση το «πρώην ρεπόρτερ του MEGA» πλέον έχει προστεθεί στους επιβαρυντικούς παράγοντες του ποινικού κώδικα.

Το πιο βασικό ήταν ότι αυτή ανακοίνωση βγήκε για «δώσει γραμμή» στην «ανεξάρτητη δικαιοσύνη» να ασκήσει διώξεις για το συγκεκριμένο.

Και η «γραμμή» πέρασε εφόσον η Εισαγγελία Πρωτοδικών διέταξε προκαταρκτική έρευνα προκειμένου να διαπιστωθεί αν έχει διαπραχθεί το αδίκημα της παραβίασης μυστικών της Πολιτείας.

Η υπόθεση είναι τουλάχιστον εξωφρενική για όποιον ξέρει τα δεδομένα της υπόθεσης.

Καταρχάς τα «μυστικά του στέμματος» τα αποκάλυψαν πρώτοι, σε ένα χωρίς προηγούμενο ξεκατίνιασμα, οι υπουργοί της κυβέρνησης μέσα στο υπουργικό συμβούλιο.

Ήταν ο Πάνος Καμμένος που μίλησε για τα 45 εκατομμύρια «μυστικά κονδύλια» του υπουργείου Εξωτερικών, στα οποία προσέθεσε και κάμποσα άλλα «του Τζορτζ Σόρος», σύμφωνα με πληροφορίες, για να λάβει οργισμένη απάντηση από τον Νίκο Κοτζιά.

Όμως δεν διώκεται ούτε ο Πάνος Καμμένος, ούτε ο Νίκος Κοτζιάς, ούτε όποιος άλλος υπουργός έκανε τη «διαρροή» των διαλόγων.

Στη συνέχεια έγινε διαρροή ορισμένων γενικών στοιχείων για τα «μυστικά κονδύλια». Ξαναλέω έγινε διαρροή, δηλαδή κάποιος έδωσε πληροφορίες για τον απλούστατο λόγο ότι ορισμένες πληροφορίες δεν τις «βρίσκει» ο δημοσιογράφος. Έρχεται μια «πηγή» και τις δίνει, επειδή θεωρεί ότι πρέπει να βγουν στη δημοσιότητα. Τόσο απλά.

Όμως, δεν διώκονται όσοι είχαν πρόσβαση στις πληροφορίες, αλλά αναζητούνται… ποινικές ευθύνες των δημοσιογράφων.

Μόνο που οι δημοσιογράφοι έκαναν τη δουλειά τους. Και η δουλειά τους δεν είναι να αναπαράγουν δελτία Τύπου και non paper, όσο και εάν στο Μαξίμου ο γαλουχημένος με τη δεοντολογία της… Πράβντα και της Ιζβέστια Θανάσης Καρτερός πιστεύει ότι η ενημέρωση πρέπει να είναι ελεύθερη αρκεί να μη θίγει τον Αλέξη Τσίπρα.

Δημοσιογραφία είναι να βγάζεις τα «άπλυτα στη φόρα». Να φέρνεις στο φως αυτά που είναι κρυφά. Να αποκαλύπτεις τα «μυστικά του κράτους». Γιατί η δημοκρατία στηρίζεται στην ελεύθερη πληροφόρηση και τη δημοσιότητα.

Γιατί δεν είναι δυνατόν να θεωρεί αυτή η κυβέρνηση ότι μπορεί να μας «αποκαλύπτει» ότι ρώσοι διπλωμάτες προσπαθούσαν να εξαγοράσουν έλληνες αξιωματούχους και εκκλησιαστικούς παράγοντες, αλλά δεν πρέπει εμείς να αποκαλύψουμε, εάν έχουμε την πληροφορία έγκυρα, ότι το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών π.χ. χρηματοδοτεί ΜΜΕ άλλων χωρών.

Γιατί εάν υπάρχουν μυστικά, που αφορούν την άσκηση πολιτικής και όχι π.χ. τις θέσεις των μονάδων του στρατού, τότε οι πολίτες δεν μπορούν να κρίνουν αυτή την πολιτική και άρα δεν βοηθούνται να ασκήσουν τα δημοκρατικά τους καθήκοντα.

Η ιστορία της δημοσιογραφίας είναι μια ιστορία αποκάλυψης μυστικών. Είναι μια ιστορία σύγκρουσης ανάμεσα στη μυστικοπάθεια της εξουσία και το αίτημα της ελεύθερης πληροφόρησης. Ανάμεσα στη δημοκρατία και όλες τις παραλλαγές αυταρχισμού.

Από τα Pentagon Papers μέχρι τα Wikileaks τα πρόσφατα παραδείγματα είναι πολλά. Όμως έτσι πάνε μπροστά τα πράγματα.

MUST READ

Το μεγάλο κόλπο του Μπαρτζώκα με τον Βιλντόζα: Ποσά λεφτά πληρώνει ο Παναθηναϊκός τον Αργεντινό που κάνει θραύση στον Ολυμπιακό (vid)

Ο ΣΥΡΙΖΑ ολοένα και περισσότερο αντιμετωπίζει την εξουσία ως αυτοσκοπό και αντιγράφει τις αυταρχικές πρακτικές που κάποτε στηλίτευε. Και τώρα θέλει να φιμώσει τη δημοσιογραφία. Συγγνώμη, αλλά δεν θα του περάσει.