Μάκης Τριανταφυλλόπουλος: Aπό πρύτανης του κιτρινισμού, απλό δημοσιογραφικό πιστόλι

Έγραψα για τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο και την τελευταία δημοσιογραφική εργολαβία του.

Αυτή αφορούσε μια επίθεση στο δικαστικό που θα χειριστεί την έφεση της ΑΕΚ κατά της ποινής που έφαγε σε πρώτο βαθμό για επεισόδια των οπαδών της.

Ο δικαστικός αυτός είχε κατηγορηθεί για συμμετοχή στο Παραδικαστικό, ελέγχθηκε ποινικά και πειθαρχικά και αθωώθηκε, οπότε συνέχισε κανονικά την καριέρα του.

Όμως, ο εργολάβος Μάκης και οι παράγοντες της ΑΕΚ που παρήγγειλαν την επίθεση ήθελαν να στείλουν ένα «μήνυμα» στον δικαστικό αυτό. Να του «θυμίσουν» ότι μπορούν να τον «κρεμάσουν στα μανταλάκια». Να τον κάνουν να έχει την αναγκαία «επιείκεια» απέναντι στην ΑΕΚ.

Μήπως όλα αυτά θυμίζουν απειλή, έστω έμμεση; Υπόνοια εκβιασμού; Πρακτικές που δεν έχουν ακριβώς σχέση με τη νομιμότητα;

Αλλά δεν μπορούσαμε να περιμένουμε κάτι καλύτερο από τον κιτρινιάρη Μάκη που έχει συγκεντρώσει τις περισσότερες καταδίκες για συκοφαντία.

Που ειδικότητα του ήταν ο κιτρινισμός, η δημοσιοποίηση προσωπικών δεδομένων, η θυσία κάθε δεοντολογίας στο βωμό της τηλεθέασης.

Που από την περίπτωση του Στέφανου Κορκολή μέχρι τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη επιδόθηκε κατ’ επανάληψη σε πρακτικές «δολοφονίας χαρακτήρων».

Που σήμερα μπορεί να μην έχει πια τηλεοπτική εκπομπή, αλλά έχει ιστοσελίδα και αυτή διατίθεται για κάθε είδους «συμβόλαια».

Ο Μάκης έχει την τιμή του. Μαζεύει εφάπαξ τώρα που γέρασε μιας και του τα έφαγαν τα φουστάνια και οι άθλιες επιχειρηματικές εκδοτικές επιλογές του.

Λέει ο Μάκης ότι αυτός απλώς υπενθύμισε ότι «το Παραδικαστικό είναι εδώ, ενωμένο δυνατό». Προφανώς γιατί μιλάει εξ ιδίας πείρας.

Γιατί πώς αλλιώς μπορεί να περιγραφεί το γεγονός ότι αυτός, μαζί με τον υπουργό Εθνικής Άμυνας Πάνο Καμμένο και τον υπουργό Δικαιοσύνης Σταύρο Κοντονή, προσπαθούσαν, σε συντονισμό με συγκεκριμένο ανακριτικό υπάλληλο και συγκεκριμένη δικαστική λειτουργό να πείσουν τον ισοβίτη Γιαννουσάκη να δώσει τη «σωστή κατάθεση», δηλαδή να καταθέσει κατά του Μαρινάκη παρότι ο ίδιος επέμενε ότι ο τελευταίος δεν έχει σχέση.

Επομένως ας μην μιλάει για «παραδικαστικά», εκτός και εάν θέλει να γράψει απομνημονεύματα.

Και για να είμαστε ξηγημένοι. Καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή. Όμως, οι εκβιασμοί είναι.

Η ανάγκη του καθενός να μπορεί να συντηρεί έναν ορισμένο τρόπο ζωής κατανοητή.

Ιδίως όταν είναι ένα δημοσιογραφικό «πιστόλι» σε σύνταξη. Από αυτό μέχρι την εκτέλεση «συμβολαίων» υπάρχει μια απόσταση.

Απλώς να θυμάσαι Μάκη ότι στα μάτια αυτών που σε βγάζουν μπροστά να κάνεις τη δουλειά τους θα είσαι πάντα αναλώσιμος.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Γιατί το «πιστόλιασμα» πολλοί αγάπησαν, τα «πιστόλια» ουδείς.