Ρένα, οι ευθύνες που δεν αναλαμβάνουμε επιστρέφουν ως τραγωδίες

Η Ρένα Δούρου είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ενός νέου είδους πολιτικού που αναδύθηκε με την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ από το 2012 και μετά.

Ένα ιδιότυπο υβρίδιο που συνδυάζει τα χειρότερα των στελεχών της αριστεράς και των επαγγελματιών της πολιτικής.

Από τους πρώτους πήρε την εύκολη καταγγελία και την ακόμη πιο εύκολη υπεράσπιση αιτημάτων και διεκδικήσεων. Από τους δεύτερους πήρε τον κυνισμό και την αντίληψη ότι όλα γίνονται απλώς για την ατομική ανέλιξη.

Ταυτόχρονα, το υβρίδιο αυτό απεμπολούσε ακόμη και τα καλά των δύο «παραδόσεων», την ιδεολογική και ηθική συνέπεια της αριστεράς από τη μια, τη διαρκή επίγνωση που είχαν οι παραδοσιακοί «πολιτευτές» ότι τον τελικό λόγο τον έχει ο ψηφοφόρος που γι’ αυτό χρήζει πάντα και σεβασμού.

Η Δούρου επέλεξε να διεκδικήσει την Περιφέρεια Αττικής. Πιθανώς γιατί θεώρησε ότι μια τέτοια θέση, με μεγαλύτερη προβολή ακόμη και υπό υπουργούς εάν το επιδιώξει κανείς, μπορεί να την έφερνε πιο ψηλά από άλλους της γενιάς της.

Χωρίς, από ό,τι φαίνεται, να αναλογιστεί το μέγεθος της ευθύνης που αναλάμβανε.

Η σκηνή από το βράδυ της νίκης ήταν ενδεικτική μιας έντονης φιλοδοξίας. «Όλοι ένα βήμα πίσω» πρόσταξε τους συνεργάτες ώστε τη νίκη να την διεκδικήσει μόνο αυτή.

Όταν ανέλαβε τα καθήκοντά της γρήγορα ξέχασε τις προεκλογικές δεσμεύσεις της.

Ξέχασε την αντίθεση στο ΧΥΤΑ στο Γραμματικό, τα όσα έλεγε το πρόγραμμά της για τις συμπράξεις με ιδιώτες, τα αιτήματα των κινημάτων.

Το μόνο που έκανε ήταν διαχείριση πάνω στην πεπατημένη που είχαν χαράξει οι προηγούμενες διοικήσεις.

Μόνο που μία από τις ευθύνες της ήταν να κάνει και μέτρα πρόληψης. Για τις πλημμύρες και άλλα ακραία καιρικά φαινόμενα. Μέτρα ώριμα, έργα που είχαν συζητηθεί, σχέδια προστασίας επείγοντα.

Μόνο που δεν το έκανε, επιμένοντας να κινείται με τους ίδιους ρυθμούς, να εξυπηρετεί τους δημάρχους πάνω σε ένα μοτίβο που αφήνει πάντα για αργότερα τα έργα πραγματικής υποδομής (μεγάλη η ευθύνη και των δημάρχων) και απλώς να προσπαθεί να αποσπάσει θετική δημοσιότητα.

Την ίδια ρουτινιάρικη αντιμετώπιση και στην πολιτική προστασία. Παρότι η Περιφέρεια είναι βασικός μηχανισμός για την πολιτική προστασία. Παρότι είχαμε όλα τα σημάδια ότι με την πολεοδομική κατάσταση της Αττικής και την κλιματική αλλαγή κινδυνεύαμε από επικίνδυνες καταστάσεις. Παρότι είχε προηγηθεί ο περσινός πανικός για φωτιές στην Ανατολική Αττική.

Όμως, κάποια στιγμή οι ευθύνες που δεν αναλαμβάνεις ή καθυστερείς να αναλάβεις, δυστυχώς, επιστρέφουν ως τραγωδίες.

Αυτό έγινε στη Μάνδρα και πνίγηκαν άνθρωποι, αυτό έγινε στο Μάτι και κάηκαν άνθρωποι.

Και αυτό δεν ξεπερνιέται με το να φορτώσεις την ευθύνη στην καθυστέρηση των υπηρεσιών, ακόμη και εάν υπήρξε, ούτε να πεις απλώς ότι σου «έτυχε μια στραβή στη βάρδια».

Αυτό απαιτεί ειλικρινή, καθαρή, πλήρη ανάληψη ευθύνης. Απαιτεί την παραδοχή των λαθών και των ανεπαρκειών που υπήρξαν. Απαιτεί την αναμέτρηση με όλη τη δυσλειτουργία του συστήματος.

Γιατί διαφορετικά απλώς θα επαναλάβουμε τα ίδια λάθη και δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό την επόμενη φορά. Και θα μετρούμε και πάλι θύματα.

Η κλήση της Ρένας Δούρου από τον Εισαγγελέα ως ύποπτης τέλεσης τεσσάρων αδικημάτων σε βαθμό πλημμελήματος για να δώσει εξηγήσεις, δίνει ακριβώς τη δυνατότητα επιτέλους να υπάρξει η ανάληψη αυτή ευθύνης. Για να καταλάβουμε τι πήγε στραβά.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Για να πούμε ότι δεν μπορούμε να μετράμε τραγωδίες από την απρονοησία αυτών που εκλέγονται για να προνοούν.