Η ασυλία Μελισσανίδη και οι απειλές προς πάσα κατεύθυνση

Λίγο πολύ ήταν αναμενόμενο. Το πλαίσιο της «εξυγίανσης» του ποδοσφαίρου σφραγίστηκε από ένα πέτσινο πέναλτι υπέρ της ΑΕΚ στην δεύτερη κιόλας αγωνιστική του πρωταθλήματος. Όχι τίποτα άλλο, αλλά για να γίνεται σαφές προς «πάσα κατεύθυνση» ότι ορισμένα πράγματα δεν αλλάζουν.

Όπως ήταν αναμενόμενο το πέναλτι αυτό σχολιάστηκε. Και σχολιάστηκε τόσο από ΜΜΕ που δεν θα τα έλεγες φιλικά προς την ΑΕΚ αλλά και από ΜΜΕ που μέχρι πολύ πρόσφατα δεν παρέλειπαν να αναδημοσιεύουν σχεδόν κάθε ανακοίνωση της ΠΑΕ ΑΕΚ αλλά και όλη την «ανεπίσημη» γραμμή της σε διάφορα θέματα.

Ποια ήταν η αντίδραση της ΑΕΚ; Να κατηγορήσει όλα αυτά τα ΜΜΕ με ιδιαίτερη έμφαση σε όσα στο παρελθόν είχαν φιλική στάση της ΑΕΚ. Διαβάστε το παρακάτω απόσπασμα:

«Την παραμικρή έκπληξη δεν μας δημιουργεί πλέον η πλήρης όσο και απότομη μεταστροφή του αθλητικού σάιτ SDNA σε όργανο προπαγάνδας υπέρ του ΠΑΟΚ, αλλά και η μεθοδευμένη, συστηματική και βάναυση πολεμική εναντίον της ομάδας μας με αποκορύφωμα τη χθεσινή μέρα κατά την οποία έσπευσε πρώτα να υποδαυλίσει την όποια αντίδραση των φιλάθλων μας για την ολοκλήρωση της μεταγραφικής περιόδου, χωρίς κίνηση ενίσχυσης της τελευταίας στιγμής, και στη συνέχεια να αμφισβητήσει με πολεμική αρθρογραφία την πεντακάθαρη νίκη μας στην Τρίπολη».

Σημειώνουμε ότι όλα αυτά τα… επικολυρικά γράφονται εναντίον μιας αθλητικής ιστοσελίδα που σε γενικές γραμμές όχι μόνο αναδημοσιεύει περίπου όλες τις ανακοινώσεις της ΠΑΕ ΑΕΚ, αλλά κι αναπαράγει τη «γραμμή» της συγκεκριμένης ομάδας και της ιδιοκτησίας της σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα.

Και τώρα είναι μια τέτοια ιστοσελίδα που έρχεται να γίνει αποδέκτης απειλών από την πλευρά της ΑΕΚ και της ιδιοκτησίας της, δηλαδή του Δημήτρη Μελισσανίδη.

Όλα αυτά ήρθαν να θυμίσουν όλες τις φορές τα τελευταία χρόνια που έχει γραφτεί στον ελληνικό Τύπο ότι ο Δ. Μελισσανίδης έχει καταφύγει σε απειλές.

Είτε μιλάμε για το πώς αντιμετώπισε την απόφαση του Λάζαρου Χριστουδουλόπουλου να φύγει από την «κιτρινόμαυρη οικογένεια», είτε τα όσα είχε ακούσει ο τότε πρόεδρος του ΟΠΑΠ Κώστας Λουρόπουλος κατά τη διαδικασία πώλησης του ΟΠΑΠ σε σχέση με τη συμφωνία με την Intralot, είτε τα όσα είχε αναφέρει στο φύλλο αγώνα ο παρατηρητής διαιτησίας  Δημήτρης Κύρκος, είτε τέλος τα όσα άκουσα εγώ ο ίδιος πριν μερικά χρόνια από τον ίδιο τον Δημήτρη Μελισσανιδη.

Ο Δημήτρης Μελισσανίδης, είτε θέλει να το παραδεχτεί είτε όχι, θεωρεί ότι έχει ένα ιδιότυπο δικαίωμα να λέει το οτιδήποτε στον οποιονδήποτε και να εξαπολύει απειλές όποτε νιώθει ότι ο ίδιος βρίσκεται στο στόχαστρο.

Ουσιαστικά έχουμε να κάνουμε με ένα αίσθημα ασυλίας που μετατρέπεται σε μια ιδιότυπη αίσθηση παντοδυναμίας και ατιμωρησίας συνάμα. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτό αρχίζει και τρομάζει ακόμη και παλαιούς συμμάχους. Πληροφορίες αναφέρουν ότι ήταν ο ίδιος ο Ιβάν Σαββίδης που έθεσε το ερώτημα στην κυβέρνηση «τι θα γίνει επιτέλους με τον Μελισσανίδη;» γιατί «αυτός θα διαλύσει το ποδόσφαιρο».

Εάν υπάρχει ένα στοιχείο που ενώνει τις κυβερνήσεις Σαμαρά και Τσίπρα είναι ακριβώς η προνομιακή μεταχείριση του Δημήτρη Μελισσανίδη.

Τότε ήταν η ιδιωτικοποίηση ενός κερδοφόρου δημόσιου οργανισμού, του ΟΠΑΠ, που πωλήθηκε σε μια κοινοπραξία στην οποία συμμετείχε και ο Μελισσανίδηςμε αποτέλεσμα αντί για ένα δημόσιο μονοπώλιο να έχουμε ένα ιδιωτικό μονοπώλιο.

Τώρα είναι η μεθόδευση για την κατασκευή ενός γηπέδου παρά τις αντιρρήσεις των κατοίκων ή και των αρμόδιων φορέων. Ενός γηπέδου για το οποίο σπεύδει η κυβέρνηση να «λύσει» όλα τα τυχόν προβλήματα: από το ξεπέρασμα των εμποδίων για να αποκτήσει όλες τις αναγκαίες οικοδομικές άδειες, μέχρι την εξασφάλιση ότι θα κατεδαφίζονταν οι «οχληρές» εγκαταστάσεις των υπηρεσιών καθαριότητας του Δήμου Νέας Φιλαδέλφειας – Χαλκηδόνας, παρότι ο Δήμος είχε ξεκινήσει ο ίδιος τη διαδικασία για τη μετεγκατάσταση αυτών των διαδικασιών.

Όμως, δεν θα μπορούσαμε να αναμένουμε κάτι διαφορετικό όταν στην κυβέρνηση  υπάρχει «επίσημος» εκπρόσωπος των συμφερόντων του ιδιοκτήτη στης ΑΕΚ, ο Αλέκος Φλαμπουράρης, την ώρα που και ο αρμόδιος υφυπουργός Αθλητισμού Γ. Βασιλειάδης σε ανάλογη κατεύθυνση κινείται.

Αυτή η αίσθηση προσβάσεων στην εξουσία και ενός συγκεκριμένου «ακαταδίωκτου»είναι που οδηγούν στις απειλές. Είναι η νομιμοποίηση από κυβερνητικούς παράγοντες και η αίσθηση ότι είναι πάντοτε ανοιχτή μια πόρτα για «εξυπηρέτηση». Για όλους τους άλλους, υπάρχουν απλώς οι απαραίτητες μηνύσεις και αγωγές.

Μάλιστα, μια αγωγή μόλις μου κοινοποιήθηκε. Επειδή έγραψα για περιστατικά που έχουν ήδη γραφτεί στον Τύπο σχετικά με απειλές του Δ. Μελισσανίδη. Και έφαγα αγωγή γι’ αυτό.Οπότε στους συντάκτες ιστοσελίδων που τώρα κατάλαβαν τι σημαίνει απειλές, δεν έχω παρά να πω: «καλώς ήρθατε στο κλαμπ μας».