Οι πρόσφυγες, θύματα στο παζάρι Τσίπρα – Μέρκελ

Αφού «ξέχασε» όλες τις δεσμεύσεις της ως προς την κοινωνική και οικονομική πολιτική, τώρα η κυβέρνηση εγκαταλείπει και τις τελευταίες «κόκκινες γραμμές» στην πολιτική για το προσφυγικό, ικανοποιώντας τη γερμανική απαίτηση για επαναπροώθηση προσφύγων στην Ελλάδα.

Με αυτό τον τρόπο, ο Αλέξης Τσίπρας διευκολύνει τη Γερμανίδα καγκελάριο που θέλει να δείξει «σκληρή» στάση στο προσφυγικό επειδή πιέζεται από τους σχεδόν ακροδεξιούς Βαυαρούς χριστιανοκοινωνιστές, κυβερνητικούς εταίρους της αλλά και από την εντελώς ακροδεξιά «Εναλλακτική για τη Γερμανία».

Όπως έχει γραφτεί πολλές φορές, σε λίγα πράγματα έχει φανεί τόσο ο κυνισμός και η υποκρισία της Ευρώπης όσο στο προσφυγικό.

Με αφορμή τον εμφύλιο στη Συρία αλλά και τις συνεχιζόμενες ανοιχτές πληγές στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, αλλά και τα προβλήματα σε αρκετές αφρικάνικές χώρες, η Ευρώπη βρέθηκε αντιμέτωπη με ένα κύμα προσφύγων, είτε για πολιτικούς είτε για οικονομικούς λόγους.

Η Ευρώπη έχει ευθύνη για αυτό το κύμα είτε με τη συμμετοχή κρατών-μελών της ΕΕ σε βομβαρδισμούς και επεμβάσεις είτε με το πώς σπρώχνει χώρες στο περιθώριο της ανάπτυξης.

Το κύμα αυτό, με βάση και τα στοιχεία του ΟΗΕ είναι σημαντικό αλλά σε κάθε περίπτωση πολύ μικρότερο από το τεράστιο κύμα προσφύγων των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων.

Όλοι οι ειδικοί αναφέρουν ότι είναι ένα κύμα προσφύγων το οποίο μπορούσε να αντιμετωπιστεί και οι πρόσφυγες και μετανάστες αυτοί να ενσωματωθούν. Άλλωστε, οι στατιστικές δείχνουν ότι η Ευρώπη που γερνάει θα χρειαζόταν μια πληθυσμιακή ένεση.

Όμως, στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή κυβερνούν, ακόμη και στη Γερμανία, κυβερνήσεις που αισθάνονται πιο αδύναμες παρά ποτέ απέναντι στην ακροδεξιά.

Το αποτέλεσμα είναι μια πλειοδοσία αντιπροσφυγικής και αντιμεταναστευτικής ρητορικής που θυμίζει τις πιο σκοτεινές στιγμές της νεώτερης ευρωπαϊκής ιστορίας.

Επιπλέον, στην Ευρώπη ήδη από χρόνια είχε διαμορφωθεί ένα αποκρουστικό θεσμικό πλαίσιο για μια «Ευρώπη-Φρούριο».

Αυτό εκφράστηκε και στους διαβόητους Κανονισμούς Δουβλίνο ΙΙ και ΙΙΙ, που πρακτικά έλεγαν ότι αίτηση ασύλου μπορεί να κάνει κάποιος στη χώρα εισόδου και μόνο και όχι στη χώρα προορισμού.

Οι Κανονισμοί αυτοί, που παραβίαζαν ούτως ή άλλως τη θεμελιώδη αρχή του ΟΗΕ ότι ο πρόσφυγας πρέπει να έχει ασφαλή διέλευση μέχρι τη χώρα που θέλει να πάει για να ζητήσει άσυλο, γράφτηκαν για να στέλνουν το μήνυμα ότι «δεν θα περάσετε πέρα από τη χώρα εισόδου», με σκοπό να υπονομεύσει το δικαίωμα ασύλου, εφόσον είναι σαν να λένε ότι οι πρόσφυγες θα κόλλαγαν για πάντα στην Ελλάδα, την Ισπανία ή την Ιταλία.

Κάποια στιγμή, υπό την πίεση των συνθηκών και της κρίσης για την Ελλάδα, ανεστάλη η εφαρμογή των κανονισμών.

Αυτό επέτρεψε στη μεγάλη προσφυγική κρίση του 2015-2016 να περάσουν από τη χώρα μας εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και να πάνε στην Ευρώπη (που δεν κατέρρευσε βέβαια εξαιτίας αυτού του γεγονότος).

Μετά είχαμε το ενορχηστρωμένο κλείσιμο του «βαλκανικού διαδρόμου» και στην Ελλάδα εγκλωβίστηκαν πρόσφυγες.

Τότε η κυβέρνηση Τσίπρα, που λίγο πριν είχε συνθηκολογήσει με το τρίτο μνημόνιο, αποδέχτηκε την πολιτική των «κέντρων κράτησης», δηλαδή τη λογική των άθλιων συνθηκών στα νησιά του Αιγαίου ως «μέσο αποτροπής» των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών, την πολιτική που κάποτε κατήγγειλε!

Όμως, στο μεταξύ στη Ευρώπη και ειδικά στη Γερμανία η πίεση από την ακροδεξιά ανέβαινε.

Όχι επειδή έχουν κοινωνικό πρόβλημα, αφού η Γερμανία έχει και πόρους για την ανθρωπιστική υποστήριξη και θέσεις εργασίας, αλλά για να δείξει η κυβέρνηση Μέρκελ «πυγμή» έναντι των προσφύγων, δηλαδή να ενσωματώσει την ατζέντα της ακροδεξιάς.

Σε αυτό το πλαίσιο, ήρθε η απαίτηση πρακτικά να επανέλθουμε στη λογική των Κανονισμών Δουβλίνο και άρα να έχουμε επαναπροωθήσεις προσφύγων οι οποίοι είχαν κάνει αίτηση ασύλου στην Ελλάδα αλλά εντοπίζονται μετά στα γερμανοαυστριακά σύνορα.

Οι πληροφορίες μιλούν για περίπου 2.000 άτομα μέχρι το τέλος του 2018, όμως όλοι γνωρίζουμε ότι σε τέτοιες συμφωνίες ξεκινούν από χαμηλά για να κατοχυρώσουν μια διαδικασία και μετά οι αριθμοί μπορεί να ανέβουν.

Δηλαδή, η Γερμανία θα στέλνει στην Ελλάδα πρόσφυγες, που δεν θέλουν να είναι εδώ και που εδώ στην πραγματικότητα θα είναι «εγκλωβισμένοι», μόνο και μόνο για να μην έχει πρόβλημα η Μέρκελ με την ακροδεξιά.

Η κυβέρνηση έχει διαψεύσει ότι δέχτηκε τη νέα πολιτική για το προσφυγικό στο πλαίσιο μιας διαπραγμάτευσης για το χρέος και το «τέλος των μνημονίων».

Το σίγουρο, όμως, είναι ότι η κυβέρνηση Τσίπρα έκανε διαπραγμάτευση με τη Γερμανία για το προσφυγικό, σε βάρος των δικαιωμάτων των προσφύγων προσδοκώντας προφανώς πολιτικά ή οικονομικά ανταλλάγματα.

Όμως, το παζάρι με ανθρώπινες ζωές, και δη προσφύγων, δεν έχει καμιά σχέση με την αριστερά, όπως και εάν την ορίσει κανείς.