Η κυβέρνηση θέλει να εκλέξει έναν άλλο λαό;

Μιλώντας ο πρωθυπουργός στη Βουλή, κατά την προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για τα Τέμπη, επέμεινε κατ’ επανάληψη ότι η πλειοψηφία της κοινωνίας δεν στέκεται απέναντι στην κυβέρνηση. Μάλιστα, επικαλέστηκε ότι η πλειοψηφία στα συλλαλητήρια ζήτησε από την κυβέρνηση να εργαστεί πιο σκληρά στην τωρινή κατεύθυνση: «Σίγουρα -δεν υπάρχει αμφιβολία, είμαστε δημοκρατία- υπήρχαν διαδηλωτές που ζήτησαν να πέσει η κυβέρνηση. Πιστεύω, όμως, ότι η μεγάλη πλειοψηφία αυτών που διαδήλωσαν είχαν το αντίθετο αίτημα: να ανέβει ψηλότερα η Ελλάδα. Αυτό άκουσα εγώ τουλάχιστον από τις εκατοντάδες χιλιάδες των συμπολιτών μας που βρέθηκαν στους δρόμους και στις πλατείες, μακριά από την προσπάθεια κάποιων να τους εκμεταλλευτούν κομματικά».

Φοβάμαι, ότι ο πρωθυπουργός εξακολουθεί να μη λαμβάνει το μήνυμα των τεράστιων κινητοποιήσεων, το μήνυμα μιας πολύ μεγάλης αποδοκιμασίας για το κυβερνητικό έργο, μιας πραγματικής κρίσης νομιμοποίησης και ενός ρήγματος που είναι πολύ πιο βαθύ από τους όποιους πολιτικούς χειρισμούς μπορεί να έχει στο νου του.

• Διαβάστε επίσης: Ο Ολυμπιακός, η χρυσή Ακαδημία, τα «άγρια σκυλιά» και η εξήγηση γιατί είναι ξανά στους «8» του Youth League

Πιο ειλικρινής θα ήταν ο πρωθυπουργός εάν όπως ο σταλινικός «γραμματέας της Ένωσης Λογοτεχνών» στο περίφημο σκωπτικό ποίημα του Μπέρτολτ Μπρεχτ «Η Λύση», επεσήμανε ότι ο «λαός έχασε την εμπιστοσύνη της κυβέρνησης», επισήμανση στην οποία ο μεγάλος ποιητής απαντά με το περίφημο: «Δεν θα’ ταν τότε πιο απλό, η κυβέρνηση να διαλύσει τον λαό και να εκλέξει έναν άλλον;»

Γιατί ας μη γελιόμαστε μεθερμηνεύοντας ο πρωθυπουργός την κραυγή διαμαρτυρίας και αγωνίας της κοινωνίας ως μια κατά βάση απαίτηση για πιο εντατικό κυβερνητικό έργο, όταν οι πολίτες ακριβώς το κυβερνητικό έργο και τους κυβερνητικούς χειρισμούς κατέκριναν και καταδίκασαν, δεν απέχει πολύ από την σταλινική φιγούρα που καυτηριάζει ο Μπρεχτ. Γιατί τι άλλο δείχνει η επαναλαμβανόμενη απροθυμία του πρωθυπουργού να αναλάβει την ευθύνη που του αναλογεί και να ακούσει την κοινωνία, εάν όχι μια ιδιότυπη δυσανεξία απέναντι στην όποια αντίδραση και απαίτηση της κοινωνίας, ένα διαρκές «μα τι τους έχει πιάσει και φωνάζουν;».

Πώς αλλιώς να ερμηνεύσει ότι ακόμη και τώρα δεν εξαγγέλλεται κάποια μεγάλη τομή και αλλαγή στον τρόπο λειτουργίας της κυβέρνησης, πέραν μιας ακόμη δέσμευσης ότι ΘΑ βελτιωθεί η κατάσταση στον σιδηρόδρομο (που δεν άλλαξε τα αρκετά χρόνια που ήδη κυβερνά);

Για να μην αναφερθούμε στη διαρκή επίκληση της δικαιοσύνης, την ώρα που γνωρίζει πολύ καλά ότι ανεξαρτήτως των ποινικών ευθυνών, οι πολιτικές ευθύνες για την τραγωδία υπάρχουν και δεν έχουν αναληφθεί. Ακόμη και για τους σιδηρόδρομους η ομιλία του πρωθυπουργού ήταν στον τόνο «δεν εξηγήσαμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε», όχι «τα λάθη και οι παραλείψεις μας».

Και εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα.

Ακριβώς επειδή η κυβέρνηση δεν μπορεί να εκλέξει άλλο λαό, θα προτιμήσει απλώς να συνεχίσει να κυβερνά πατώντας πάνω στο ότι έχει μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία που κανείς δεν έχει αμφιβολία ότι θα καταγραφεί και το βράδυ της Παρασκευής με την ολοκλήρωση της συζήτησης της πρότασης δυσπιστίας.

Μόνο που θα κυβερνά σε μια διαρκή δυσαρμονία με το πραγματικό λαϊκό αίσθημα, αυτό που εκφράστηκε στις διαδηλώσεις για τα Τέμπη, με μια οργή που όλοι – και ο πρωθυπουργός…– γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δεν αφορά μόνον τα Τέμπη.

Αυτό απλώς θα επιτείνει τη συνθήκη πολιτικής κρίσης στην οποία βρίσκεται η χώρα. Γιατί πολιτική κρίση είναι όταν άλλα θέλει η κοινωνία και άλλα πράττει η κυβέρνηση.

Μπορώ να καταλάβω τον τακτικό πολιτικό υπολογισμό της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού. Η αντιπολίτευση είναι κατακερματισμένη και αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να πει ότι προσφέρει μια πειστική εναλλακτική εκδοχή διακυβέρνησης. Στις δημοσκοπήσεις η ΝΔ υποχωρεί αλλά εξακολουθεί να είναι η μεγαλύτερη πολιτική δύναμη,  αρκετά πιο μεγάλη από κάθε αντιπολιτευτικό κόμμα. Οι άνθρωποι τώρα κινητοποιούνται με ιδιαίτερη μαζικότητα και αποφασιστικότητα αλλά κάποια στιγμή θα κουραστούν να κατεβαίνουν σε διαδηλώσεις. Τα δύο χρόνια μέχρι τις επόμενες εκλογές προσφέρουν χρόνο ώστε να «γυρίσει το κλίμα». Σε τελική ανάλυση και το 2023 κατάφερε αυτή η κυβέρνηση να αντέξει το βάρος από τα Τέμπη.

Μόνο που αυτός ο πολιτικός υπολογισμός αποδεικνύει βαθιά αδυναμία κατανόησης των ρηγμάτων και των μετατοπίσεων στην κοινωνία. Γιατί τα Τέμπη στη συνείδηση της κοινωνίας παραμένουν μια ανοιχτή πληγή για την οποία δεν έχει αποδοθεί δικαιοσύνη. Γιατί το «στιγμιότυπο» των εκλογών του 2023 έχει αντικατασταθεί από μια πολύ πιο ανασφαλή, δυσαρεστημένη και οργισμένη κοινωνία. Γιατί η βάση της ΝΔ έχει συρρικνωθεί στο στενό πυρήνα των κοινωνικών κομματιών που αισθάνονται ότι τα «πράγματα πάνε καλά». Γιατί το αίτημα της δημοκρατικής αλλαγής, το αίτημα για «οξυγόνο», μπορεί να μην έχει σήμερα εκπροσώπηση, όμως αυτό δεν μειώνει την απήχησή του.

Και η κοινωνία έχει πολλούς τρόπους να δείξει ότι μια κυβέρνηση έχει χάσει την εμπιστοσύνη της. Και τότε η επίκληση της πλειοψηφίας στη Βουλή θα φαντάζει όλο και περισσότερο προσβολή της λαϊκής βούλησης. Και κάποια στιγμή ο λαός πρέπει να είναι όντως κυρίαρχος…

ΥΓ. 

Η Λύση

Του Μπέρτολτ Μπρεχτ

Ύστερ΄ απ΄ την εξέγερση της 17 του Ιούνη,

ο γραμματέας της Ένωσης Λογοτεχνών

έβαλε και μοιράσανε στη λεωφόρο Στάλιν προκηρύξεις

που λέγανε πως ο λαός

έχασε την εμπιστοσύνη της κυβέρνησης, και δεν μπορεί να την ξανακερδίσει

παρά μονάχα με διπλή προσπάθεια.

Δεν θα΄ ταν τότε

πιο απλό, η κυβέρνηση

να διαλύσει το λαό

και να εκλέξει έναν άλλον;

MUST READ

Ο Ολυμπιακός, η χρυσή Ακαδημία, τα «άγρια σκυλιά» και η εξήγηση γιατί είναι ξανά στους «8» του Youth League

(μτφρ. Μάριος Πλωρίτης)