Όχι no politica αλλά against politica

Θα μπορούσε κανείς να τους κατηγορήσει για ανακολουθία. Όταν ο Ολυμπιακός, σε μια συγκεκριμένη στιγμή και με πολύ συγκεκριμένη απειλή τιμωρίας, ανέδειξε το no politica, τότε όλοι έπεσαν επάνω του κατηγορώντας τη διοίκηση ότι θέλει την ομάδα απολίτικη, ότι αυτό είναι κόντρα στη βούληση των φιλάθλων, ότι ευνοεί την ακροδεξιά.

Όταν σε ένα θέμα που έχει διχάσει την ελληνική κοινωνία, το «ονοματολογικό», ο Ολυμπιακός παίρνει θέση πολιτική ενάντια στις επιλογές της κυβέρνηση, πάλι είναι κατηγορούμενος, αυτή τη φορά γιατί συνταυτίστηκε με εθνικιστικές απόψεις. Μερικοί μάλιστα μαχητές του πληκτρολογίου έσπευσαν να βγάλουν και συμπέρασμα: είναι λέει το no politica που ανοίγει το δρόμο για τέτοιες πολιτικές θέσεις. Τώρα πώς γίνεται η άρνηση της πολιτικής να οδηγεί σε πολιτικές θέσεις, αυτό είναι ένα μυστήριο που μόνο οι εμπνευστές του μπορούν να απαντήσουν.

Την ίδια ώρα βέβαια, οι ίδιοι σφυρίζουν αδιάφορα όταν ο Σαββίδης χρηματοδοτούσε τα εθνικιστικά συλλαλητήρια στη Θεσσαλονίκη ή όταν ο Μελισσανίδης προσπαθεί να παρέμβει στα αυτοδιοικητικά της Νέας Φιλαδέλφειας χρησιμοποιώντας τους κατοίκους ως ομήρους.

Όμως, όλοι αυτοί απλώς δεν καταλαβαίνουν πώς σκέφτεται ο κόσμος του Ολυμπιακού αλλά και η διοίκηση της ομάδας.

Η γραμμή του Ολυμπιακού δεν ήταν ποτέ no politica. Αυτό αφορούσε απλώς το «τεχνικό» ζήτημα του τι γίνεται με συνθήματα και πανό μέσα στο γήπεδο. Ουδέποτε βγήκε γραμμή για άρνηση της πολιτικής.

Και πώς μπορούσε να γίνει αυτό σε μια ομάδα που οι οπαδοί της είναι η ζωντανή ακτινογραφία της ελληνικής κοινωνίας με όλες τις δυναμικές και τις αντιθέσεις της.

Και γι’ αυτό η γραμμή του Ολυμπιακού, ενός ζωντανού κοινωνικού οργανισμού ας μην το ξεχνάμε αυτό, είναι στην πραγματικότητα το against politica. Είναι το μεγάλο όχι σε ό,τι κάνει αυτή την κοινωνία διαρκώς να διαψεύδει προσδοκίες και να κονταίνει το μέλλον. Είναι το μεγάλο ενάντια σε μια πολιτική τάξη που κυνικά μοιράζεται την εξουσία την ίδια ώρα που η κοινωνία διαρκώς πληρώνει το κόστος. Είναι η μεγάλη σύγκρουση με μια κυβέρνηση που κάνει τα ακριβώς αντίθετα από όσα είχε υποσχεθεί, που σκύβει το κεφάλι στις απαιτήσεις των δανειστών, που κυνικά κάνει τα πάντα για να παραμείνει στην εξουσία, που είναι διατεθειμένη να ξεπουλήσει τα πάντα προκειμένου ακριβώς να παραμείνει στην εξουσία.

Ο Ολυμπιακός και η διοίκησή του συντονίζονται με αυτές τις δυναμικές στην κοινωνία, αφουγκράζονται την οργή, βλέπουν τα βαθιά κοινωνικά ρήγματα. Και γι’ αυτό δεν φοβούνται να πάρουν θέση, την ίδια ώρα που αποφεύγουν την εμπλοκή στο καθημερινό πολιτικό παιχνίδι.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Αυτό είναι που φοβίζει τους απολογητές του κυβερνητικού κυνισμού: η συναίσθηση ότι μια ομάδα ταυτισμένη με τις διαδρομές του ελληνικού λαού και δη των περισσότερο λαϊκών και πληβειακών στοιχείων σήμερα, δεν διστάζει να παίρνει θέση ενάντια σε όσους πρόδωσαν και εξευτέλισαν τη συλλογική ελπίδα μιας ολόκληρης κοινωνίας.