Το «πρόβλημα Καμμένος» και ο ΣΥΡΙΖΑ

Ο Πάνος Καμμένος ξαναχτύπησε. Τόσο με την επιλογή του να κάνει ένα ακόμη ιδιωτικό ταξίδι το οποίο παραπέμπει σε επίδειξη πλούτου, όσο και με τον τρόπο που υποστήριξε την επιλογή του αυτό σε tweet που απέπνεαν ανοιχτά ομοφοβική και σεξιστική λογική.

Καταρχάς, το ίδιο ταξίδι σε κανένα βαθμό δεν μπορεί να θεωρηθεί ιδιωτική υπόθεση. Με τον ίδιο τρόπο που ορθά δεν είχε αντιμετωπιστεί ως «ιδιωτική υπόθεση» το ταξίδι του στο Λονδίνο, όπου αποφάσισε να «ξεδώσει» σε ένα πανάκριβο καζίνο.

Και ο λόγος είναι πάρα πολύ απλός: Είναι ο πολιτικός προϊστάμενος σε ένα υπουργείο στο οποίο ιστορικά περιφέρονται μίζες ακριβώς επειδή διαχειρίζεται αμυντικές προμήθειες.

Να θυμίσω ποιος ήταν ο προηγούμενος υπουργός ο οποίος κάποτε σχολιάστηκε για επίδειξη πλούτου σε ξενοδοχείο στο εξωτερικό; Ο Άκης Τσοχατζόπουλος.

Και όλοι πια ξέρουμε τι υπέκρυπτε αυτή η επίδειξη πλούτου από τον Άκη. Αυτός είναι ο λόγος που είναι πολύ σημαντικό ο εκάστοτε υπουργός Άμυνας να μην χαλαρώνει σε ακριβά ξενοδοχεία και να μην παίζει σε ακριβά καζίνο. Γιατί όταν το κάνει, είναι λογικό να ανησυχούμε.

Ιδίως, όταν αυτός ο υπουργός έχει μια συμπάθεια στο να βγάζει φωτογραφίες με τους εκπροσώπους της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας, με τον Ιβάν Σαββίδη και τον Δημήτρη Μελισσανίδη, ενώ παραμένουν αναπάντητα τα ερωτήματα για το ποια ήταν η σχέση του με τον «μεσάζοντα» Παπαδόπουλο για την παραλίγο πώληση όπλων στην Σαουδική Αραβία.

Ούτε είναι απλώς θέμα «ύφους» να γράφει σεξιστικούς οχετούς ένας υπουργός. Όχι μόνο γιατί όντας υπουργός την τοποθέτησή του την χρεώνεται όλη η κυβέρνηση, αλλά και γιατί υποτίθεται ότι ως κοινωνία προσπαθούμε να ξεριζώσουμε το σεξισμό και την ομοφοβία.

Όπως δεν είναι απλώς θέμα υπερβάλλοντος ζήλου, όταν ένας υπουργός συζητά με έναν ισοβίτη και τον εμψυχώνει να δώσει τη σωστή κατάθεση, αλλά ανοιχτή παρέμβαση στη δικαιοσύνη.

Ούτε βέβαια είναι απλώς ζήτημα «διαφορετικών απόψεων» όταν ένας υπουργός και αρχηγός του δεύτερου κόμματος που συμμετέχει στον κυβερνητικό συνασπισμό, έχει σταθερά αντίθετη θέση απέναντι στα όποια βήματα έχει κάνει η κυβέρνηση είτε ως προς τις έμφυλες σχέσεις είτε σε σχέση με μια καλύτερη σχέση Εκκλησίας και κράτους.

Για να μην αναφερθούμε στο σοβαρό ζήτημα ο υπουργός Εθνικής Άμυνας να έχει προκαταβολικά δηλώσει ότι θα καταψηφίσει μία από τις πιο σημαντικές διπλωματικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης, δηλαδή την επίλυση του θέματος του ονόματος της ΠΓΔΜ.

Κοντολογίς η «περίπτωση Καμμένος» ολοένα και περισσότερο γίνεται το «πρόβλημα Καμμένος». Μόνο που το «πρόβλημα Καμμένος» δεν βρίσκεται κυρίως ούτε στις σχέσεις του με επιχειρηματίες, ούτε στο πώς φλερτάρει με ακροδεξιές απόψεις, ούτε καν στις εθνικιστικές απόψεις του.

Το «πρόβλημα Καμμένος» είναι ο κυνικός τρόπος με τον οποίο χειρίζεται η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ τη συνεργασία με έναν πολιτικό με τον οποίο το μόνο που τους ενώνει είναι η διάθεση παραμονής στην εξουσία.

Στην πραγματικότητα, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας εκμεταλλεύονται αυτή την παράταιρη συνεργασία για να κλείνουν το μάτι στις χειρότερες εθνικιστικές και ακροδεξιές αντιλήψεις που άφησε η «πάνω Πλατεία», για να χαϊδεύουν συντηρητικά αντανακλαστικά, για να ελπίζουν ότι οι ΑΝΕΛ θα παίξουν ένα ρόλο σε διαδικασίες ανασύνθεσης μιας «σκληρής δεξιάς» που θα έκοβε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά και για να μπορούν, εάν χρειαστεί, στην προεκλογική περίοδο που ήδη έχει ξεκινήσει να παρουσιάσουν τη «ρήξη» με τον Καμμένο και τους ΑΝΕΛ ως ένδειξη «αριστερής στροφής».