Δεν είναι τα Εξάρχεια το πρόβλημα αλλά οι συντάξεις

Όχι δεν είναι τα Εξάρχεια το μεγαλύτερο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας. Ούτε η μεγαλύτερη απειλή που αντιμετωπίζουμε είναι το ενδεχόμενο να εμφανιστεί ο «Ρουβίκωνας» και να κάνει μια ακόμη παρέμβαση.

Δεν θέλω να υποτιμήσω ούτε τα προβλήματα που δημιουργούν τα «επεισόδια» που τελετουργικά επαναλαμβάνονται γύρω από το Πολυτεχνείο, ούτε να θεωρήσω ότι ο τρόπος που η αναρχική συλλογικότητα παρεμβαίνει στην «επικαιρότητα» είναι πάντα ο ενδεδειγμένος.

Θέλω απλώς να υπογραμμίσω ότι δεν είναι αυτά τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα ως κοινωνία. Όμως, όλη η υπόθεση με τη λεγόμενη «ανομία», στην οποία τόσο πολύ επιμένει η Νέα Δημοκρατία, περισσότερο έχει να κάνει με την επιθυμία της να βρει ένα θέμα γύρω από το οποίο να κάνει αντιπολίτευση παρά με έναν πραγματικό κίνδυνο.

Αν τα σκεφτεί κανείς, μιλάμε για ζητήματα που είναι τοπικά περιορισμένα και σίγουρα δεν αφορούν όλη την Ελλάδα. Μπορεί η τηλεόραση και το διαδίκτυο να τα φέρνουν ως εικόνες μέσα σε κάθε σπίτι  αλλά στην πραγματικότητα σήμερα δεν έχουμε επεισόδια ή φθορές σε κάθε πόλη.

Άλλωστε, ο τρόπος που αναφέρθηκε στα γεγονότα του Δεκέμβρη του 2008 ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν ενδεικτικός του πώς βλέπει τα πράγματα. Το γεγονός ότι αναφέρθηκε σε μια χωρίς προηγούμενη νεανική εξέγερση, που αφορμή είχε, ας μην το ξεχνάμε, τη δολοφονία ενός 15χρονου από έναν αστυνομικό, λέγοντας ότι «κάηκε η Αθήνα», αποδίδοντας το μάλιστα στον ΣΥΡΙΖΑ, δείχνει όχι μόνο ότι δεν κατάλαβε τι σημαίνει μια ολόκληρη γενιά να βρίσκεται κυριολεκτικά στο στόχαστρο, αλλά και το βαθύ συντηρητισμό του.

Κυρίως, όμως, με ενοχλεί σε αυτή την τοποθέτηση, η περιφρόνηση για τα πραγματικά προβλήματα των ανθρώπων. Τα «Εξάρχεια» δεν επηρεάζουν όλη την Ελλάδα. Όμως, οι περικοπές των συντάξεων ή η μείωση του αφορολόγητου θα επηρεάσουν αρνητικά κάθε σπίτι στην Ελλάδα. Γι’ αυτά, όμως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει να πει πολλά. Για την ακρίβεια εμμέσως πλην σαφώς έχει παραδεχτεί ότι δεν μπορεί να ακυρώσει καμία μνημονιακή δέσμευση. Μπορεί να ελπίζει ότι θα καρπωθεί τη δυσαρέσκεια για αυτά τα μέτρα, αλλά έχει και αυτός δεσμευτεί ότι δεν θα τα ανατρέψει.

Επομένως, αυτό που κάνει είναι συνειδητά να αναζητά ατζέντα στην οποία κάτι έχει να πει, ακόμη και εάν αυτή δεν αντιστοιχεί ακριβώς στην πραγματικότητα. Ακόμη χειρότερα, συνειδητά καλλιεργεί ένα κλίμα ανασφάλειας στην κοινωνία και ενισχύει μια ατμόσφαιρα φόβου ώστε να μπορέσει να αναδειχτεί ως ο εκπρόσωπος της «ασφάλειας».

Μόνο που αυτό ενέχει κινδύνους. Μια κοινωνία που αισθάνεται φοβισμένη και βλέπει παντού απειλές, έστω και εάν στην πραγματικότητα είναι κυρίως στην τηλεόραση, είναι μια κοινωνία έτοιμη να δεχτεί πιο αυταρχικές λύσεις αλλά και να στραφεί όλο και πιο δεξιά. Ακόμη και δεξιότερα και από τη ΝΔ.

Την ίδια στιγμή δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι αυτή  η τακτική ενισχύει τη φθορά του ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα η κυβέρνηση τη μεγαλύτερη φθορά την έχει από τον πυρήνα της μνημονιακής πολιτικής, από την αδυναμία να επιταχύνει την υποχώρηση της ανεργίας και από τα προβλήματα που θα φέρουν οι μειώσεις των συντάξεων και οι αλλαγές στο αφορολόγητο. Όταν η ΝΔ δεν επικεντρώνει σε αυτά, αλλά προτιμά να μιλά για τα «Εξάρχεια» και την «ανομία», απλώς διευκολύνει την κυβέρνηση, γιατί δεν επικεντρώνει στα πραγματικά αδύναμα σημεία της και της δίνει τη δυνατότητα να εμφανίζεται ως δύναμη «αριστερή» ή «των κινημάτων».

MUST READ

Η συνύπαρξη με Βεζένκοφ, Φουρνιέ που… τρομάζει – Τι μπορεί να φέρει η επιστροφή του Κίναν Έβανς στον Ολυμπιακό (vids)

Στην πραγματικότητα, αυτό που βλέπουμε είναι άλλη μια πτυχή μιας βαθύτερης πολιτικής κρίσης. Ένα πολιτικό σύστημα αδύναμο να κάνει πολιτική πραγματικά, αντιμέτωπο καθώς είναι με την διαρκή επιτροπεία της Τρόικας και τα ασφυκτικά πλαίσια των μνημονίων, αναζητά (ή και κατασκευάζει…) θέματα για να μπορέσει να συνεχίσει να παίζει το πολιτικό παιχνίδι, αποκοπτόμενο όλο και περισσότερο από τα αιτήματα και την αγωνία της κοινωνίας.