Το πρόβλημα που ακούει στο όνομα Νίκος Παππάς

Είναι συχνό το φαινόμενο οι σημαντικοί πολιτικοί ηγέτες να περιβάλλονται από ανθρώπου που δεν φαντάζουν ακριβώς αντάξιοί τους. Είναι η ανάγκη να μην νιώθουν απειλημένοι; Είναι ότι χρειάζονται κάποιον για τις «βρώμικες δουλειές»; Είναι ότι εκεί βλέπουν την ίδια τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού τους; Η ουσία παραμένει και το μοτίβο επαναλαμβάνεται συχνά.

Λίγοι άνθρωποι διεκδίκησαν περισσότερο τον τίτλο «φίλος του Τσίπρα» από τον Νίκο Παππά. Χρόνια στο πλευρό του πρωθυπουργού και υπεύθυνος για διάφορες «ειδικές αποστολές». Αλλά και μερικές μεγάλες αστοχίες.

Θυμάστε την υπόθεση του πρώτου διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες; Τότε που η κυβέρνηση είχε επενδύσει στον… Καλογρίτσα ως καναλάρχη και στον Ιβάν Σαββίδη ως λαγό; Τότε, λοιπόν, πολλοί είχαν έγκαιρα πει ότι η παράκαμψη του ΕΣΡ θα οδηγούσε στην αντισυνταγματικότητα του νόμου. Όμως, ο Νίκος Παππάς αγνοούσε αυτές τις προειδοποιήσεις. Το αποτέλεσμα το ξέρουμε όλοι, τρία χρόνια μετά την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, κανονική αδειοδότηση των καναλιών δεν έχει γίνει ακόμη. Γιατί; Γιατί ο Νίκος Παππάς είδε μια από τις μεγαλύτερες ευκαιρίες που είχε ο ΣΥΡΙΖΑ να βάλει θεσμική τάξη στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, απλώς ως ευκαιρία να υπάρξει επιτέλους φιλοσυριζαϊκό κανάλι.

Θυμάστε την ΕΡΤ; Από τις λίγες υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ που έγιναν πράξη. Όμως, δεν την επαναλειτουργία της ΕΡΤ δεν την ακολούθησε καμιά προσπάθεια να αποτελέσει τον εναλλακτικό πόλο στην ενημέρωση και στην ψυχαγωγία από τη μεριά της κυβέρνησης. Οι άνθρωποι με μεράκι και δημιουργικότητα παραγκωνίστηκε και η ΕΡΤ αντιμετωπίστηκε ως κυβερνητικό μαγαζί.

Κάπως έτσι φτάσαμε και στην υπόθεση με τον Ελληνικό Οργανισμό Διαστήματος. Η ιδέα ήταν καλή. Το διάστημα, όχι προφανώς τα ταξίδια στον… Άρη, αλλά οι δορυφόροι, είναι σημαντικό πεδίο και δραστηριοποίησης και επένδυσης. Και υπάρχουν και ευρωπαϊκά κονδύλια προς εκμετάλλευση και ορισμένοι πανεπιστημιακοί που θα μπορούσαν να βάλουν πλάτη.

Ως εδώ καλά. Αλλά πέραν αυτού κανένα σχέδιο. Ή μάλλον η λογική ήταν: ας αρχίσουμε από αυτούς που έχουμε δηλαδή το προσωπικό που βρήκαμε στο υπουργείο. Ακόμη και εάν αυτό σημαίνει ότι θα χρίσουμε πραγματικό «τσάρο του Διαστήματος» έναν τύπο προερχόμενο από το «βαθύ ΠΑΣΟΚ» που μας ήρθε μεταγραφή μαζί με την Θ. Τζάκρη και ο οποίος άμεση σχέση με το αντικείμενο δεν έχει.

Όμως, επειδή είμαστε και της επικοινωνίας, λέμε, δεν πρέπει να φανεί ότι βάζουμε και έναν ειδικό; Και βρίσκουμε τον κ. Κριμιζή, που όντως είναι της NASA,  αλλά δεν είναι χτεσινός στα ελληνικά πράγματα, αφού τον είχε φωνάξει η Διαμαντοπούλου και ήταν τρία χρόνια επικεφαλής του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας, μεταξύ μας χωρίς να γίνει η Ελλάδα ακριβώς παράδεισος των νέων τεχνολογιών. Και χωρίς και αυτός να αφήσει την καλύτερη των εντυπώσεων. Πρώτα και κύρια γιατί ήταν επιλογή της Διαμαντοπούλου, μιας υπουργού που έφερε περισσότερη αναστάτωση και λιγότερο έργο.

ΟΚ λοιπόν τον βάζεις γιατί ένας αστροφυσικός μοιάζει ταιριαστός σε μια υπηρεσία Διαστήματος. Αλλά δεν του δίνεις αρμοδιότητες ούτε εξετάζεις εάν έχει επίγνωση του πώς λειτουργεί η δημόσια διοίκηση στην Ελλάδα. Ούτε σταθμίζεις το πώς θα συμπεριφερθεί. Και αυτός στην πρώτη εμπλοκή τα βροντάει, παραιτείται και αρχίζει τις καταγγελίες. Μικρή σημασία έχει ότι ορισμένες μόνο από τις καταγγελίες του στέκουν (αυτές που αφορούν το ρόλο «Τσάρου του Διαστήματος» που κατέχει ο άσχετος με θέματα τεχνολογιών Β. Μαγκλάρας), άλλες αφορούν μάλλον άγνοια των όρων λειτουργίας του δημοσίου και άλλες ίσως και να είναι άδικες (π.χ. το πρόγραμμα των μικρο-δορυφόρων). Το βασικό είναι ότι ο Νίκος Παππάς απλώς έκανε μια επιλογή με όρους εικόνας και επικοινωνίας.

Και καλά λοιπόν, έκατσε του Νίκου Παππά να επιλέξει κάποιον που στην πρώτη δυσκολία τα παράτησε. Όμως, ο τρόπος που το χειρίστηκε απλώς επιβεβαίωσε τη φράση «ο εχθρός του κακού είναι το χειρότερο». Αντί να αφήσει να περάσει λίγο ο καιρός, να σταθμίσει επιλογές, έψαξε το πρώτο βιογραφικό που έδειχνε εμπειρία σε θέματα δορυφόρων. Και μας προέκυψε ο κ. Χριστόδουλος Πρωτοπαππάς, που όντως ξέρει από δορυφόρους, αλλά ταυτόχρονα γράφει κείμενα που θα μπορούσε κανείς να τα πει και θρησκόληπτα και γράφει και διάφορους ύμνους στον Άγιο Πορφύριο τον Καυσολυβίτη, στον οποίο αποδίδει… προφητεία επιστημονικών ανακαλύψεων και διάφορα υπερπατριωτικά.

Και τα διαβάζεις όλα αυτά και αναρωτιέσαι: Μα καλά ένα google search δεν κάνουν πριν ανακοινώσουν μια επιλογή; Πιθανώς όχι.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Όμως, το πρόβλημα είναι πιο βαθύ. Πηγάζει από την ίδια την αντίληψη του Νίκου Παππά γι τη διαχείριση αυτών των ζητημάτων. Περισσότερη επικοινωνία και λιγότερη ουσία. Ακόμη και όταν γυρίζει μπούμερανγκ….