Η είδηση ότι ένας συνταξιούχος ανώτατος δικαστικός θα είναι «μπροστινός» στο κόμμα Κασιδιάρη θα πρέπει να μας ανησυχεί συνολικά
Ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα σε σχέση με την επιστροφή νεοφασιστικών, νεοναζιστικών και ευρύτερα ακροδεξιών ρευμάτων στην πολιτική σκηνή, ήδη από την προηγούμενη δεκαετία, είναι η παρουσία ανθρώπων που εμπνέονται από τέτοιες ιδεολογίες στον κρατικό μηχανισμό.
Το θέμα αυτό κυρίως το έχουμε συζητήσει σε σχέση με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς και ιδίως την αστυνομία, όπου όντως εδώ και χρόνια όχι μόνο διαισθανόμαστε την παρουσία ακροδεξιών πυρήνων, αλλά και τη βλέπουμε «σε δράση» σε διάφορες περιπτώσεις.
Όμως, τώρα έχουμε μια αφορμή να συνειδητοποιήσουμε ότι τέτοιες ιδεολογίες και πολιτικές απόψεις αναπαράγονται και σε άλλα τμήματα του κρατικού μηχανισμού.
Η Δικαιοσύνη είναι ένας από αυτούς. Και από ό,τι φαίνεται στον ανώτατο βαθμό, εάν σκεφτούμε ότι «μπροστινός» στο κόμμα του νεοναζί και καταδικασμένου για συμμετοχή στην εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή Ηλία Κασιδιάρη ετοιμάζεται να μπει ένας συνταξιούχος αρεοπαγίτης.
Δηλαδή, συνειδητοποιούμε ότι κάποιος που πέρασε από το ανώτατο δικαστήριο έχει ακροδεξιές και νεοφασιστικές απόψεις.
Και αυτό είναι πολύ σοβαρό.
Γιατί στην περίπτωση ενός αρεοπαγίτη, οι ιδεολογικές απόψεις και τοποθετήσεις δεν είναι απλώς «προσωπικές», γιατί επηρεάζουν το πώς ασκεί τα καθήκοντά του. Και ένα ανώτατο δικαστήριο όπως είναι ο Άρειος Πάγος δεν κρίνει απλώς κάποιες αποφάσεις. Ουσιαστικά με τη νομολογία του σχεδόν νομοθετεί, καθώς διαμορφώνει το πλαίσιο πάνω στο οποίο λειτουργεί η Δικαιοσύνη.
Γι’ αυτόν τον λόγο είναι πολύ ανησυχητικό ότι σε έναν τέτοιο νευραλγικό τομέα βρισκόταν και συμμετείχε στη διαδικασία λήψης των αποφάσεων, διαμορφώνοντας με τη στάση του μέσα στο δικαστήριο το πώς βλέπουμε τον νόμο και τη Δικαιοσύνη στη χώρα, κάποιος που από ιδεολογική σκοπιά ήταν πέρα και ενάντια στο Σύνταγμα και τις βασικές δημοκρατικές αρχές.
Μέχρι τώρα η συζήτηση για τις προσβάσεις των φασιστών στον κρατικό μηχανισμό ουσιαστικά δεν έχει γίνει και ας είναι πλήθος τα σημάδια.
Όμως, μια τέτοια συνθήκη μόνο κινδύνους έχει.
Για τη δημοκρατία και τα δικαιώματα.
Το κράτος και οι θεσμοί πρέπει να θωρακιστούν απέναντι τους φασίστες.