Σωστά χειροκροτούσαμε τους υγειονομικούς. Θα έπρεπε και να τους ακούσουμε

Στην περίοδο της πανδημίας συνειδητοποιήσαμε όλες και όλοι πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος των υγειονομικών, των γιατρών, των νοσηλευτών, του υπόλοιπου προσωπικού του δημόσιου συστήματος υγείας.

Ήταν οι ήρωες στην πρώτη γραμμή της μάχης ενάντια στην απειλή που αντιπροσώπευε η πανδημία.

• Διαβάστε επίσης: Κιβωτός του Κόσμου: «Εξοστρακίζεται» ο πατέρας Αντώνιος – Πώς θα αντιδράσει

Ήταν οι άνθρωποι που με κίνδυνο της δικής τους ζωής (παγκοσμίως στην πρώτη φάση ήταν πολλά τα θύματα μεταξύ των υγειονομικών) έδιναν τη μάχη και έσωζαν ζωές.

Γι’ αυτό και βγήκαμε στα μπαλκόνια και τους χειροκροτήσαμε.

Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στη διάρκεια της πανδημίας συνειδητοποιήσαμε μια μεγάλη αλήθεια: δεν υπάρχει δημόσια υγεία, χωρίς ένα δημόσιο σύστημα υγείας.

Και δημόσιο σύστημα υγείας σημαίνει ένα σύστημα υγείας που ανήκει στα όρια του κράτους, με προσωπικό που είναι δημόσιοι υπάλληλοι, που προσφέρει την υγεία ως δημόσιο κοινωνικό αγαθό στο οποίο πρέπει να έχουν πρόσβαση όλες και όλοι.

Γιατί όσο σημαντική και εάν είναι η αγορά, ταυτόχρονα χρειαζόμαστε ορισμένα κρίσιμα αγαθά και υπηρεσίες να έχουν δημόσιο χαρακτήρα, να προσφέρονται με ευθύνη του κράτους, να έχουν πρόσβαση εγγυημένη σε αυτά όλες και όλοι.

Αυτό σε τελική ανάλυση είναι και το πραγματικό «αίσθημα ασφάλειας του πολίτη».

Οι υγειονομικοί όλον αυτό τον καιρό υπερασπίστηκαν έμπρακτα το δημόσιο σύστημα υγείας.

Και έχουν αναδείξει όλα τα πραγματικά προβλήματα, τα ελλείμματα, τις ανάγκες.

Το δικαίωμά τους να μιλούν για όλα αυτά το έχουν κατακτήσει με τον τρόπο ακριβώς που κράτησαν το ΕΣΥ όρθιο σε κρίσιμες περιόδους, συμπεριλαμβανομένης της μάχης της πανδημίας.

Τώρα οι υγειονομικοί διαμαρτύρονται για το νομοσχέδιο για το ΕΣΥ.

Θεωρούν ότι το υπονομεύει, ότι προωθεί μια έμμεση ιδιωτικοποίηση, ότι δεν αναβαθμίζει τις υπηρεσίες που προσφέρει.

Όμως, οι αντιρρήσεις τους, οι γνώμες τους, οι προτάσεις τους, οι αγωνίες τους τελικά δεν έχουν εισακουστεί.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Όμως, εάν τα σκεφτεί κανείς, αυτούς ακριβώς τους ανθρώπους θα πρέπει να ακούσουμε, εάν θέλουμε να αναβαθμίσουμε το δημόσιο σύστημα υγείας.