Τα Πανεπιστήμια δεν έχουν ανάγκη από νέες συγκρούσεις

Η χρονική σύμπτωση ανάμεσα στην εμφανώς άσκοπη, επικίνδυνη και υπερβολική χρήση βίας από τις αστυνομικές δυνάμεις στο ΑΠΘ και την ανακοίνωση του νέου νόμου για τα Πανεπιστήμια, ίσως και να δείχνει τον πραγματικό κίνδυνο που αντιμετωπίζει σήμερα η Ανώτατη Εκπαίδευση.

Και αυτός είναι να μπει σε μια περίοδος οξυμμένης και παρατεταμένης σύγκρουσης από την οποία χαμένη θα βγει πρώτα και κύρια η παιδεία.

Ο χώρος της ανώτατης εκπαίδευσης δεν είναι εύκολος χώρος. Είναι ένας χώρος που κινείται με βάση δικές του δυναμικές, κουλτούρες και παραδόσεις.

Όμως, είναι και ένας χώρος ζωτικός για την κοινωνία: εκεί διαμορφώνεται το επιστημονικό δυναμικό της χώρας, εκεί παράγεται ο κύριος όγκος της έρευνας, εκεί ξεκινούν μεγάλες συζητήσεις για το αύριο.

Και πρέπει να παραδεχτούμε ότι μπορεί να έχουν μεγάλα προβλήματα τα πανεπιστήμια, όμως όλα αυτά τα χρόνια και άξιους επιστήμονες βγάζουν και ερευνητές που διαπρέπουν έχουν και συνολικά συνεισφέρουν σε αρκετά από όσα μας κάνουν να είμαστε υπερήφανοι για αυτή τη χώρα.

Δεν υποτιμώ ότι υπάρχουν σοβαρά προβλήματα στην ανώτατη εκπαίδευση: από τον τρόπο που λειτουργούν καθηγητικές κλίκες για να προωθούν τους «δικούς τους», μέχρι διάφορους «θερμοκέφαλους» που θεωρούν ότι είναι απλώς χώρος για «μπάχαλα».

Όμως, θα ήταν λάθος να πιστέψουμε ότι κατά βάση τα πανεπιστήμια είναι «σε κακό χάλι».

Και θα ήταν ακόμη μεγαλύτερο λάθος να πιστέψουμε ότι οι άνθρωποι του πανεπιστημίου, οι καθηγητές και οι φοιτητές είναι το πρόβλημα.

Πολύ φοβάμαι ότι στο υπουργείο Παιδείας έχει κυριαρχήσει αυτή ακριβώς η λογική. Αυτή που βλέπει με καχυποψία τις αντιρρήσεις των πανεπιστημιακών που λένε το αυτονόητο, ότι δηλαδή έχει σημασία να υπάρχει το αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων και δεν χρειάζεται μηχανιστική μεταφορά μοντέλων διοίκησης από άλλους χώρους.

Και αυτή που θεωρεί ότι οι φοιτητές είναι γενικά «κακομαθημένα παιδιά» που κάποιος πρέπει να πρέπει «να τους διδάξει πειθαρχία».

Τα πανεπιστήμια δεν πρόκειται να ανταποκριθούν στις προκλήσεις που είναι μπροστά τους, εάν οι διοικήσεις τους δεν έχουν την πραγματική εμπιστοσύνη της ίδιας της πανεπιστημιακής κοινότητας και αντιμετωπίζονται ως «ξένο σώμα». Ούτε πρόκειται να λειτουργήσουν με ένα διαρκή πόλεμο κατά των φοιτητών και εικόνες σαν αυτές που είδαμε σήμερα στη Θεσσαλονίκη.

Επιβάλλεται να επιστρέψει ο διάλογος με την πανεπιστημιακή κοινότητα για ρυθμίσεις που να λύνουν προβλήματα και όχι να γεννούν περισσότερα.