Ο Τσίπρας θα αφήνει για πολύ τους υπουργούς να χύνουν την καρδάρα με το γάλα;

Η σημερινή ομιλία του πρωθυπουργού στο υπουργικό συμβούλιο ήταν μια τομή σε μια περίοδο όπου η κυβέρνηση φαινόταν κυρίως να ασχολείται με την επικοινωνιακή κατασκευή εχθρών.

Ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε στη συνεδρίαση με διάθεση όχι να σχολιάσει την επικαιρότητα αλλά να επαναφέρει τα ζητήματα της πραγματικής ατζέντας που θα έπρεπε να μας απασχολεί: δηλαδή την εξασφάλιση ότι η έξοδος από τα μνημόνια θα συνεπάγεται όσο το δυνατόν μικρότερη επιτήρηση, εξ ου και η επιμονή ότι δεν χρειαζόμαστε την προληπτική πιστοληπτική γραμμή, καθώς την ανάγκη να διαμορφωθεί ένα αναπτυξιακό σχέδιο που να μην έχει τις στρεβλώσεις του παρελθόντος.

Προφανώς και ο πρωθυπουργός δεν απέφυγε την ωραιοποίηση της κατάστασης ενώ υπήρχε αρκετά ασάφεια ως προς το νέο αναπτυξιακό υπόδειγμα. Όμως, το σίγουρο ήταν απέπνεε μεγαλύτερη σοβαρότητα. Ακόμη και η αναφορά στα εθνικά ζητήματα ήταν μετρημένη. Με σαφή την κατεύθυνση να επιλυθεί και το Μακεδονικό και το ζήτημα με την Αλβανία και με ήρεμη αποφασιστικότητα έναντι της Τουρκίας.

Όμως, η εικόνα της κυβέρνησης δεν ήταν αυτή η ομιλία και δεν ήταν αυτός ο πολιτικός τόνος.

Το στίγμα της κυβέρνησης το έδωσε ο Πάνος Καμμένος όταν χαρακτήρισε «τρελό» τον Ερντογάν (δηλαδή ένας υπουργός της δικής μας κυβέρνησης χαρακτήρισε παράφρονα τον εκλεγμένο πρόεδρο μιας γειτονικής χώρα), όταν προανήγγειλε… 15ετή κάθειρξη των δύο κρατούμενων Ελλήνων στρατιωτικών και όταν γενικά επέλεξε να κλιμακώσει φραστικά μια αντιπαράθεση την ώρα που υποτίθεται ότι η ελληνική κυβέρνηση θέλει ψύχραιμη αντιμετώπιση του θέματος και μάλιστα έχει απευθυνθεί και στη Ρωσία ώστε ο Πούτιν, που μπορεί να ασκήσει πίεση, αυτή τη στιγμή, πιο αποτελεσματικά από τις ΗΠΑ και σίγουρα πολύ πιο αποτελεσματικά από τον Γιουνκέρ, να βάλει το θέμα.

Για να μην αναφερθούμε ότι ο ίδιος υπουργός, την ίδια ώρα που υποτίθεται ότι η ελληνική κυβέρνηση διαμαρτύρεται όποτε ο Ερντογάν κάνει νεοθωμανικές δηλώσεις (γι’αυτό ήταν χοντράδα η σχετική ανακοίνωση περί «Σουλτάνου» του –υπό τον γνωστό… ρωσομαθή ΠΑΟΚτζή– γραφείου τύπου του πρωθυπουργού), ήρθε ο Καμμένος την προηγούμενη εβδομάδα να πει «νικήσαμε την Τουρκία το 1821», παραβλέποντας ότι επισήμως τουλάχιστον αντιμετωπίζουμε τη σύγχρονη Τουρκία ως «Οθωμανική Αυτοκρατορία» εκτός εάν θέλουμε να συντηρήσουμε ένα πολεμικό κλίμα.

Όμως, στην ίδια λογική του «φτιάχνω κλίμα» αλλά χάνω την ουσία κινήθηκε και ο Σταύρος Κοντονής. Αντί για παράδειγμα να δει με τι τρόπο θα έχουμε πιο αξιόπιστη και ταχεία απόδοση δικαιοσύνης προτίμησε την περασμένη εβδομάδα να ασχοληθεί με το πώς θα προσβάλει τους οπαδούς της μεγαλύτερης ομάδας της χώρας ταυτίζοντάς τους με τον ακροδεξιό όχλο από όπου ξεπήδησαν οι δολοφόνοι του Λαμπράκη.

Για να μην αναφερθούμε στις πρόσφατες δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου που ούτε λίγο πολύ ανακάλυψε ότι μέχρι τώρα «κουμάντο έκανε στη χώρα ο Μαρινάκης», θεωρώντας ότι δουλειά του ανθρώπου που υποτίθεται ότι είναι να είναι η φωνή της κυβέρνησης είναι να κάνει μικροπολιτικές δηλώσεις, αντί να προσπαθεί να παρουσιάσει ένα αφήγημα και μια προοπτική για το μέλλον.

Τέτοιες δηλώσεις απλώς «χύνουν την καρδάρα με το γάλα». Δείχνουν μια κυβέρνηση που δεν έχει αποφασίσει εάν το όπλο της ενόψει των εκλογών του 2019 θα είναι το σχέδιο και η σοβαρότητα ή η προσπάθεια κατασκευής αφηγημάτων για «εχθρούς» και «υπόδικους ολιγάρχες».