Η επίθεση του ΣΥΡΙΖΑ στους οπαδούς του Ολυμπιακού, με επίσημη ανακοίνωση, την ώρα που οι τελευταίοι δέχτηκαν μια απρόκλητη και βάρβαρη επίθεση από ΜΑΤ απλώς έρχεται να επικυρώσει το πώς η ηγεσία ενός κόμματος της Αριστεράς καταλήγει να γίνεται απλώς μηχανισμός εξυπηρέτησης συγκεκριμένων ολιγαρχών.
«Τραμπούκοι» οι οπαδοί του Ολυμπιακού κατά την επίσημη κομματική ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ για όσα έγιναν χτες στον Πειραιά όταν συγκεντρωμένοι οπαδοί του Ολυμπιακού δέχτηκαν απρόκλητη και βάρβαρη επίθεση από τα ΜΑΤ.
Ακόμη χειρότερα, η ίδια ανακοίνωση σπεύδει να κατηγορήσει για «απειλές και βία» και για απόπειρα «εκφοβισμού» του ΣΥΡΙΖΑ αυτούς που στην πραγματικότητα ήταν τα θύματα και οι στόχοι της δράσης των μηχανισμών καταστολής.
Αυτός είναι ο κατήφορος μιας κυβέρνησης που παρότι υποτίθεται της αριστεράς, των δικαιωμάτων, της ανάγκης να χτυπηθεί η αστυνομική αυθαιρεσία και καταστολή έχει φτάσει στο σημείο να χρησιμοποιεί τα ΜΑΤ με την ίδια ευκολία με τους προκατόχους της ακόμη και όταν πρόκειται να τα χρησιμοποιήσει εναντίον πρώην συντρόφων της που διαμαρτύρονται για τους πλειστηριασμούς και το ενδεχόμενο να χάσουν άνθρωποι τα σπίτια τους για να ικανοποιηθούν οι τοκογλύφοι των τραπεζών.
Επιπλέον, η ίδια ανακοίνωση υπογραμμίζει με το ύφος και το στόμφο που έχουν πάντοτε αυτοί που επί της ουσίας δεν γνωρίζουν για τι γράφουν: «Στις προσφυγικές και λαϊκές γειτονιές του Πειραιά δεν έχουν θέση οι οπαδοί της ποδοσφαιροποίησης της πολιτικής, ούτε οι τραμπούκοι του κ. Μαρινάκη».
Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς σε αυτή την αποστροφή; Τον τρόπο που τολμούν να μιλήσουν για «ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής», αυτοί που όχι μόνο την έχουν κάνει πράξη, βαφτίζοντας κυβερνητική πολιτική για την εξυγίανση του ποδοσφαίρου την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων ομάδων; Αυτή τη στιγμή μόνο που δεν έχουν πάρει ΦΕΚ τα «νέα ήθη» είτε πρόκειται για το τι γράφουν οι εκθέσεις της αστυνομίας αναλόγως της ομάδας είτε για την ερμηνεία των κανονισμών ποδοσφαίρου.
Για να μην αναφερθούμε ότι θυμάται τις ποδοσφαιρικές και λαϊκές γειτονιές, μιλώντας εξ ονόματος τους και προσβάλλοντας τον ιστορικό δεσμό που έχουν με τον Ολυμπιακό, την ίδια ώρα που προσπερνά ότι αυτές τις γειτονιές κατά βάση πλήττουν τα μνημόνια που και με τα δύο χέρια έχει υπογράψει ο Τσίπρας.
Όμως, η ουσία παραμένει: τι είναι τελικά τραμπούκος; Υποτίθεται ότι τραμπούκος είναι κάποιος που καταφεύγει τη βία και εκβιάζει ακριβώς επειδή μπορεί να καταφύγει στη βία. Ποια βία καταγράφηκε από τους οπαδούς του Ολυμπιακού; Γιατί όλες οι μαρτυρίες που υπάρχουν είναι ότι επρόκειτο για ειρηνική συγκέντρωση, χωρίς βιαιοπραγίες, με τη βία να ξεκινά με πρωτοβουλία των αστυνομικών δυνάμεων που επιτέθηκαν.
Εκτός και εάν στα μάτια των συντακτών της ανακοίνωσης «βία» είναι το ίδιο το γεγονός της συγκέντρωσης. Μόνο που αυτό είναι επικίνδυνη λογική. Ας θυμηθούν καλύτερα πόσες αντισυγκεντρώσεις έχουν διοργανώσει τα χρόνια των αγώνων κατά των μνημονίων τα ίδια τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και πόσες διαμαρτυρίες και παρεμβάσεις ενάντια σε στελέχη των προηγούμενων κυβερνήσεων. Και ας θυμηθούν πώς διαμαρτύρονταν αυτοί όταν δέχονταν το ξύλο και τα δακρυγόνα.
Εκτός και εάν θέλουν πρακτικά να μας πουν ότι θέλουν να περιορίσουν το ίδιο δικαίωμα στη διαμαρτυρία, εφόσον πλέον σωστές διαμαρτυρίες θα θεωρούνται μόνο όσες εγκρίνει προκαταβολικά ο ΣΥΡΙΖΑ.
Όμως το χειρότερο είναι ο τρόπος με τον οποίο αναφέρεται στους οπαδούς ως «τραμπούκους του Μαρινάκη». Δηλαδή, όποιος διαμαρτύρεται για τα όσα συμβαίνουν στον Ολυμπιακό είναι και τραμπούκος και υπάλληλος ή κάτι σχετικό του ιδιοκτήτη. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για τους συντάκτες της ανακοίνωσης να είναι απλώς αυτό που λέει ότι είναι: ένας οπαδός που θέλει να διαμαρτυρηθεί ενεργητικά για όσα συμβαίνουν στην ομάδα του.
Και εάν αυτή τη στάση την κρατούσαν γενικά για όλους τους οπαδούς και για όλο το ελληνικό ποδόσφαιρο τότε τουλάχιστον θα ήταν συνεπής. Θα είχαμε δηλαδή μια κυβέρνηση που ήθελε γενικά να συγκρουστεί με όλους τους φιλάθλους όλων των ομάδων. Μόνο που αυτό δεν ισχύει εδώ. Την ίδια ώρα που ξυλοφορτώνονται οι οπαδοί του Ολυμπιακού, οι οπαδοί του ΠΑΟΚ, που κατά καιρούς έχουν απειλήσει περίπου με εμφύλιο πόλεμο εάν πάθει κάτι η ομάδα τους και που χωρίς πολλά πολλά έκαναν υπουργούς να ματαιώσουν, δημόσιες εμφανίσεις, είδαν τις απειλές του να πιάνουν τόπο και να πέφτει στα μαλακά η ομάδα τους από την αθλητική δικαιοσύνη. Και πώς να μην το κάνουν αυτό όταν υπουργοί αυτής της κυβέρνησης δεν είχαν κανένα πρόβλημα να φωτογραφίζονται στη σουίτα του Ιβάν Σαββίδη αλλά και να του περνούν χαριστικές ρυθμίσεις από τη Βουλή.
Σε κάθε περίπτωση το να βαφτίζεις «τραμπούκους» τους οπαδούς μιας ομάδας ιστορικής, με κοινωνική γείωση στα λαϊκά στρώματα χωρίς σύγκριση ως προς την έκταση και το βάθος, απλώς είναι ένδειξη της απώλειας επαφής με την πραγματικότητα στην οποία οδηγεί η ταύτιση με συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα και τις απολήξεις τους στο ποδόσφαιρο. Πολιτικά αυτός είναι ένας ακραίος τραμπουκισμός…