Ο πατριωτισμός του μπακαλιάρου

Γέμισε το ελληνικό facebook και instagram από τόσο μπακαλιάρο σκορδαλιά, που μπορεί κανείς να αναμένει, με βάση και τους περιβόητους «αλγόριθμους» που όλοι μάθαμε πλέον, ότι τις επόμενες μέρες μας τα timeline μας θα γεμίσουν διαφημίσεις ψαριών και καραμελών κανέλας για να διώξουμε τη σκορδίλα.

Σύμπτωμα των καιρών η αναζήτηση ταυτότητας, ακόμη και εάν στην πραγματικότητα τίποτα το πατριωτικόν δεν έχει καθαυτός ο μπακαλιάρος, καθότι ανέκαθεν εισαγόμενος ήταν από τον μακρινό Ατλαντικό όπου αλιεύεται και παστώνεται. Όμως, όλο και περισσότεροι φαίνεται ότι θέλουν να αισθανθούν ότι ενώνονται με την ιστορία και την παράδοση.
Ανάλογο σύμπτωμα των καιρών και το πώς επιστρέφουν οι παρελάσεις, άλλωστε τώρα τις στηρίζει δια της παρουσίας των υπουργών και η Αριστερά που κάποτε τις κατήγγειλε, αλλά ακόμη και διάφορες αφηγήσεις που για χρόνια ήταν γνωστό ότι ανήκουν στη μυθιστορία της διαδικασίας συγκρότησης του ελληνικού κράτους όπως το περίφημο «κρυφό σχολειό».

Άλλωστε, ακούσαμε αυτή την 25η Μαρτίου τόσες δηλώσεις υπεράσπισης της εδαφικής ακεραιότητας που θα πίστευε κανείς ότι ο όποιος επίδοξος εισβολέας θα έχει τραπεί σε φυγή. Φωνάζει ο Ερντογάν μία φορά ότι θέλει μεγάλη Τουρκία και θα τη διεκδικήσει με κάθε μέσο; Φωνάζουμε και εμείς δέκα ότι αν τολμήσει, θα τον φάει το μαύρο το σκοτάδι.

Βέβαια τη μικρή λεπτομέρεια ότι είμαστε μια χώρα που οι δανειστές της δεν την αφήνουν ούτε καν να μειώσει μία μονάδα το ΦΠΑ και που δεν μπορεί ούτε αγορανομική διάταξη να αλλάξει χωρίς άδεια από την Τρόικα, απλώς την προσπερνάμε μέσα στο κλίμα πατριωτικού οίστρου. Το ίδιο και το γεγονός ότι κατά βάση μεταφράζουμε σε «διπλωματική κινητικότητα» τον πραγματικό μας φόβο ότι η Τουρκία μπορεί να αλλάξει τους κανόνες του παιχνιδιού και οι «σύμμαχοί» μας απλώς να μας χτυπήσουν στην πλάτη με κατανόηση.

MUST READ

Η «κρυφή ατζέντα» με το Final Four – Τελικά τι συμβαίνει με την Euroleague;

«Το Έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό», είπε ο Σολωμός και σήμερα αυτό αποκτά ξεχωριστή επικαιρότητα. Το τελευταίο πράγμα που χρειαζόμαστε είναι μυθολογίες και ευκολίες. Συλλογική αυτογνωσία χρειαζόμαστε και επίγνωση της πραγματικότητας.