Ανοίγματα και φουρτούνες για τον Ιβάν Σαββίδη

Φαίνεται ως εάν ο Ιβάν Σαββίδης θέλει να ακολουθήσει όλα τα παραδοσιακά μονοπάτια που κάνουν έναν επιχειρηματία ολιγάρχη στην Ελλάδα. Απέκτησε κανάλι και ετοιμάζεται να πάρει τηλεοπτική άδεια, έχει την ιδιοκτησία εφημερίδας, είναι πρόεδρος μιας ποδοσφαιρικής ομάδας που διεκδικεί το πρωτάθλημα και πλέον διεκδικεί να αποκτήσει μια από τις πιο κλασικές «μηχανές που κόβουν χρήμα» στην Ελλάδα: έναν αυτοκινητόδρομο.

Και το λέμε αυτό διότι στο διαγωνισμό για την ανάθεση του δικαιώματος χρήσης και εκμετάλλευσης της Εγνατίας οδού συμμετέχει και κοινοπραξία με παρουσία του Ιβάν Σαββίδη.

Η Εγνατία Οδός δεν είναι ένα απλός αυτοκινητόδρομος. Είναι μια τεράστια αρτηρία με στρατηγική σημασία: έχει μήκος 670 χιλιομέτρων, που διασχίζει τη Βόρεια Ελλάδα, από ανατολή σε δύση, ξεκινώντας από το λιμάνι της Ηγουμενίτσας, που ενώνει την Ελλάδα με την Ιταλία και καταλήγει στα ελληνοτουρκικά σύνορα.

Η οδός εξυπηρετεί: Το 36% του πληθυσμού, το 33% του ΑΕΠ, το 54% των αγροτικών περιοχών, το 41% της απασχόλησης στον τομέα της βιομηχανίας/μικρού εμπορίου και το 51% της βιομηχανίας εξόρυξης της χώρας.

Για αυτόν τον αυτοκινητόδρομο, ένας από τους 9 συνολικά διεκδικητές είναι η κοινοπραξία της εταιρίας DIMERA που είναι συμφερόντων του Ιβάν Σαββίδη, μαζί με το γερμανικό fund DEUTSCHE  INVEST  EQUITY  PARTNERS  GMBH.

Πρόκειται για το ίδιο γερμανικό επενδυτικό fund με το οποίο συνεργάστηκε και στην περίπτωση της πρόσφατης αγοράς του 67% του Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης, σε εκείνη την περίπτωση συνεργασία και με γαλλικά και κινεζικά κεφάλαια.

Μόνο που ταυτόχρονα αυτό ακριβώς το fund έχει βρεθεί στο στόχαστρο γιατί πολλοί υποστηρίζουν ότι στην πραγματικότητα και αυτό εκπροσωπεί ρωσικά κεφάλαια. Κατά συνέπεια δεν είναι καθόλου δεδομένο ότι σε ένα ευρύτερο γεωπολιτικό πλαίσιο θα γίνει τόσο εύκολα αποδεκτή άλλη μια μεγάλη ρωσική επένδυση στην Ελλάδα και δη σε έναν τόσο κομβικό οδικό άξονα, που κατεξοχήν συνδέεται με το στρατηγικό πεδίο των νέων μεγάλων διαμετακομιστικών δικτύων.

Δεν είναι τυχαίο ότι κατ’ επανάληψη με συνεντεύξεις και παρεμβάσεις του ο αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα Τζέφρι Πάιατ έχει εκφράσει ανοιχτά την αμερικανική δυσαρέσκεια για την τόσο ισχυρή παρουσία ρωσικών κεφαλαίων στην Ελλάδα και δη σε στρατηγικούς τομείς, αφήνοντας ανοιχτούς υπαινιγμούς για την προέλευση των κεφαλαίων που χρησιμοποιήθηκαν για την επένδυση στον ΟΛΘ.

Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι οι αμερικανορωσικές σχέσεις δεν είναι στην καλύτερη στιγμή τους, ιδίως από τη στιγμή που επισήμως οι Αμερικανοί κατηγορούν δικαστικά τη Ρωσία για ανάμειξη στις αμερικανικές εκλογές του 2016.

Όμως και σε ένα άλλο πεδίο φαίνεται πώς υπάρχουν προβλήματα για τον Ιβάν Σαββίδη. Πρόσφατα το αρμόδιο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών απέρριψε την αίτηση πτώχευσης της εταιρεία Έθνος Α.Ε. που είχε βασικό μέτοχο την εταιρεία Πήγασος συμφερόντων Μπόμπολα και η οποία είχε στην ιδιοκτησία της του τίτλους της ομώνυμης εφημερίδας («Έθνος» και «Έθνος της Κυριακής») πριν αυτοί πωληθούν στην όμιλο Dimera του Ιβάν Σαββίδη και επανεκδοθούν.

Η μη πτώχευση της Έθνος ΑΕ ήταν και αίτημα των εργαζομένων καθώς με αυτό τον τρόπο είναι πιο εύκολο να διεκδικήσουν την καταβολή των μισθών και των αποζημιώσουν που τους χρωστούν. Ωστόσο, είναι πιθανό η ίδια εξέλιξη να δημιουργήσει αναδρομικά και προβλήματα στον τρόπο με τον οποίο έγινε η πώληση των τίτλων στον Ιβάν Σαββίδη και η επανέκδοση των εφημερίδων.

Όμως, τα προβλήματα του Ιβάν Σαββίδη δεν περιορίζονται μόνο στο εσωτερικό της χώρας. Πρόσφατα το στην ιστοσελίδα του Radio Svoboda που είναι η ουκρανική εκδοχή του Radio Free Europe/Radio Liberty, δηλαδή του δικτύου των αμερικανικών κρατικών ραδιοφωνικών σταθμών στην Ευρώπη που δημιουργήθηκε μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλαίσιο της αντικομμουνιστικής προπαγάνδας, αναρτήθηκε άρθρο με σοβαρές καταγγελίες για τον πρόεδρο του ΠΑΟΚ.

Ειδικότερα, το άρθρο καταγγέλλει ότι στις περιοχές των αυτονομιστών που πρόσκεινται στη Ρωσία δεν μπορεί να βρει κανείς τις γνωστές μάρκες τσιγάρων των πολυεθνικών αλλά ούτε και των ουκρανικών εταιρειών, ενώ τα πιο δημοφιλή μεταξύ των ντόπιων είναι τα πακέτα με τη φίρμα «Donskoy Tabak», όπως δηλαδή ονομάζεται η μεγάλη ρωσική εταιρεία παραγωγής καπνικών προϊόντων, συμφερόντων του Ιβάν Σαββίδη. Μόνο που οι συγκεκριμένες παρτίδες από τα τσιγάρα αυτά παράγονται στην καπνοβιομηχανία ΣΕΚΑΠ στην Ξάνθη, όπως αναγράφεται στη συσκευασία («SEKAP S.A.»), όπου υπάρχει και η προειδοποίηση «Όχι προς πώληση στην ΕΕ και τη Ρωσία».

Το άρθρο αναφέρει ότι ο  Ουκρανός Αναπληρωτής Υπουργός Προσωρινά Κατεχόμενων Εδαφών και Προσώπων Εκτοπισμένων στο Εσωτερικό Γκεόργκι Τούκα δήλωσε ότι το barcode «υποδεικνύει ως χώρα προέλευσης την Ελλάδα».

Προφανώς και η υπόθεση αυτή εντάσσεται και στη διαρκή αμερικανική προσπάθεια να αναδεικνύουν τις σχέσεις των αυτονομιστών στις περιοχές της ανατολικής Ουκρανίας με τη Ρωσία στο πλαίσιο του ευρύτερου γεωπολιτικού ανταγωνισμού που είναι σε εξέλιξη στην περιοχή.

Όμως, το να καταγγέλλει ένας ενημερωτικός οργανισμός, που συνδέεται άμεσα με την αμερικανική κυβέρνηση, ότι τσιγάρα μιας ρωσικής μάρκας, που όμως παράγονται στην Ελλάδα, καταλήγουν να είναι αυτά που πωλούνται σε μια που ελέγχεται από αυτονομιστές αλλά επί της ουσίας από τη Ρωσία, τα οποία προφανώς και δεν φτάνουν εκεί από μια κλασική διαδικασία  νόμιμης εξαγωγής είναι ένα ζήτημα, ιδίως σε μια εποχή που κλιμακώνονται οι ανταγωνισμοί και υπάρχουν διαφόρων ειδών κυρώσεις και εμπάργκο.

Άλλωστε, αναρωτιέται κανείς γιατί πρέπει τσιγάρα μιας πολύ γνωστής ρωσικής μάρκας (ένα στα δέκα πακέτα στη Ρωσία είναι από την εταιρία του Ιβάν Σαββίδη) που καταλήγουν σε περιοχές της Ουκρανίας δεν παράγονται στη Ρωσία, όπως θα ήταν το λογικό, αλλά στην Ελλάδα και εξάγονται εκεί με διαδικασίες που πρέπει να αποσαφηνιστούν. Κοντολογίς, εμμέσως πλην σαφώς, οι αμερικανοί κατηγορούν εδώ για πρακτικά κάτι που μόνο ως παραβίαση εμπάργκο μπορεί να περιγραφεί.

Μέρα τη μέρα αποδεικνύεται ότι ο Ιβάν Σαββίδης δεν είναι ο «σωτήρας» που διάφοροι είδαν, είτε για τον ΠΑΟΚ είτε για τη μερίδα της κυβέρνησης που θεωρεί ότι πάνω από όλα χρειάζεται ένας ολιγάρχης που να προσφέρει φιλοκυβερνητικό κανάλι.

Είναι, ταυτόχρονα, ένας επιχειρηματίας που εκτός από κεφάλαια φέρνει και μπελάδες, είτε αυτό αφορά τα νομικά ζητήματα για ορισμένα από τα ανοίγματά του στα ΜΜΕ είτε –και κυρίως– τη διασύνδεσή του με τη Ρωσία και τα ευρύτερα ζητήματα που άπτονται των σύγχρονων γεωπολιτικών ανταγωνισμών και δη σε εποχή όξυνσής του.