Το πλυντήριο της εξυγίανσης

Στις αρχές της νέας χιλιετίας κι ενώ το ποδόσφαιρο της χώρας περνούσε ακόμη μια από τις πολλές κρίσεις του, βγήκε στον τηλεοπτικό αέρα μια εκπομπή με τίτλο «Δεν αντέχεται το 50-50» που προέκυψε από μια φράση βγαλμένη από τους τότε πρωταγωνιστές που ήλεγχαν το παρασκήνιο της μπάλας και έμειναν στην ιστορία ως μέλη της «παράγκας».

Η σοφή κατά βάση προσέγγιση έμεινε μέχρι σήμερα, για την αλήθεια που κρύβει μέσα της. Κανείς δεν αντέχει το 50-50, γιατί ποτέ δεν μπορεί να είναι σίγουρος στην Ελλάδα ότι το εις βάρος του λάθος, είναι απλά λάθος. Και καλώς ή κακώς πατήματα για να το πιστέψει υπάρχουν πολλά. Ακόμη και η απλή στατιστική επιβεβαιώνει σχεδόν πάντα τους φόβους, καθώς βλέπει ότι τα «ανθρώπινα» λάθη γίνονται κατά κανόνα εις βάρος του και όχι εις βάρος του όποιου ανταγωνιστή του.

Πολύ δε περισσότερο, όταν γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα. Δε χρειάζεται να είσαι ο Δημήτρης Μελισσανίδης που στον τρίτο χρόνο που διάγει ως «διοικητής» της ΑΕΚ μετά την επιστροφή της στα μεγάλα σαλόνια, έχει κατορθώσει να δημιουργήσει μια ομάδα σούπερ ανταγωνιστική, ελκυστική και τη μόνη που παραμένει μήνα Φεβρουάριο «ζωντανή» στη διεκδίκηση όλων των στόχων της.

Ενας Μελισσανίδης που τώρα που έσφιξαν τα γάλατα, έτρεξε στην ΕΠΟ και την ΚΕΔ και με τις πρώτες (τρεις στη σειρά) διαιτητικές ανορθογραφίες στο ματς με τη Ξάνθη πλημμύρισε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με μπηχτές για τα εις βάρος της ΑΕΚ φαλτσοσφυρίγματα… Προφανώς ο Μελισσανίδης κάτι παραπάνω ξέρει. Εμείς οι υπόλοιποι, τι ξέρουμε;

Ξέρουμε ότι εδώ και τρία χρόνια χοντρικά, ζούμε την εποχή της εξυγίανσης. Αρχικά ως αίτημα, ακολούθως ως… διαδικασία και πλέον ως καθημερινότητα! Με κάποιες σημαντικές διαφορές όμως.

Ουδείς διαφωνεί ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο πάσχει. Όχι (μόνο) σήμερα, αλλά εδώ και δεκαετίες. Το «θέλουμε τις Κυριακές μας πίσω» είναι αίτημα του απλού κόσμου από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 όταν και άρχισε να αποχωρεί μαζικά από τις κερκίδες. Για διάφορους λόγους που αντί να εντοπιστούν και να αντιμετωπιστούν, αυτοί πολλαπλασιάζονταν με ρυθμό επιδημίας.

Το αίτημα της κάθαρσης και της εξυγίανσης είναι διαχρονικό. Και ερχόμαστε στη διαδικασία που ακολούθησε ένα σημαντικό κομμάτι του ελληνικού ποδοσφαίρου. Εστιάζοντας στην επίσης «άρρωστη» ΕΠΟ, προχώρησε στη διαδικασία αποκαθήλωσης της διοίκησής της και στην «επιχείρηση» άλωσης της ομοσπονδίας προκειμένου μια νέα διοίκηση να προχωρήσει στο «θεάρεστο» έργο της. Και εδώ αρχίζει το πρόβλημα.

Η επιστροφή του Αχιλλέα

Προκειμένου να αλλάξει η διοίκηση της ΕΠΟ υπήρξαν καταγγελίες χρηματισμού ως και έξι εκατ. ευρώ που αυτή την εποχή διερευνώνται από τη δικαιοσύνη.

Παράλληλα επιστρατεύτηκαν διάφορες σκοτεινές προσωπικότητες του ποδοσφαίρου. Ο Αχιλλέας Μπέος για παράδειγμα εντοπίστηκε στο Μακεδονία Παλάς ιδιοκτησίας του Ιβάν Σαββίδη όταν συγκεντρώθηκαν καμιά 35αριά εκπρόσωποι Ενώσεων παρουσία τόσο του ιδιοκτήτη του ΠΑΟΚ, όσο και του «διοικητή» της ΑΕΚ Δημήτρη Μελισσανίδη. «Είδα μερικούς φίλους, εγώ ήρθα για άλλη δουλειά» δικαιολογήθηκε ο Μπέος. Λίγους μήνες αργότερα ταξίδεψε στο Ροστόφ της Ρωσίας, όπου εδρεύουν οι επιχειρήσεις του Σαββίδη, ως εκπρόσωπος του Δήμου Βόλου με τον οποίο είναι αδελφοποιημένη η ρωσική πόλη και τον περασμένο Μάιο φιλοξένησε ΠΑΟΚ και ΑΕΚ στον Βόλο σε έναν πραγματικά «αξέχαστο» τελικό Κυπέλλου.

Στον Αχιλλέα Μπέο είχε επιβληθεί ποινή δια βίου απαγόρευσης ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο το 2011, ενώ στη δίκη του σκανδάλου που συνεχίζεται κατηγορείται για συγκρότηση, ένταξη και διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης, ηθική αυτουργία σε απάτη, συμμετοχή σε παράνομο στοίχημα, ηθική αυτουργία σε παράνομο στοίχημα, δωροδοκία-δωροληψία για αλλοίωση αποτελέσματος και εκβίαση…

Για τις σχέσεις του με τον Ιβάν Σαββίδη πάντως τα μέσα που πανηγυρίζουν ότι «γκρέμισαν την παράγκα του ελληνικού ποδοσφαίρου» δε γράφουν κουβέντα.

Η ένοχη σιωπή για τα… φαντάσματα της παράγκας

Η καλύβα του μπαρμπα-Θωμά, ήταν το βιβλίο της Χάριετ Μπίτσερ Στόου που ενέπνευσε τον Τύπο να βαφτίσει «παράγκα» το σύστημα που διαφεύντευε το ποδόσφαιρο στα τέλη της δεκαετίας του ’90, από την εμπλοκή σε αυτό του Θωμά Μητρόπουλου. Τόνοι μελανιοί χύθηκαν για την παράγκα και τους διαλόγους που είχαν δει το φως της δημοσιότητας ανάμεσα στους πρωταγωνιστές της που μιλούσαν με υποκοριστικά: Ο κοκκαλιάρης, ο θείος, ο περίεργος, το γουρούνι κλπ.

Σήμερα ο Θωμάς Μητρόπουλος εμφανίζεται δίπλα στον Δημήτρη Μελισσανίδη, για λογαριασμό του οποίου φέρεται να έχει ενεργοποιήσει τις επαφές του σύμφωνα με δημοσιεύματα προκειμένου να αλλάξει η διοίκηση της ΕΠΟ. Όπως και στην περίπτωση του Μπέου, ούτε η επανεμφάνιση του Θωμά στο προσκήνιο φαίνεται να «ενοχλεί».

Η εξυγίανση που διαλαλούσαν δεξιά και αριστερά και την οποία ανέδειξαν σε μείζονα επιτυχία τα μέσα που ανήκουν στον ευρύτερο όμιλο επιχειρήσεων συμφερόντων Σαββίδη, όχι μόνο δεν ακουμπάει τον Θωμά, αλλά ούτε καν τον πρόεδρο της ΕΠΟ εκείνης της εποχής Βασίλη Γκαγκάτση, ο οποίος μολονότι επίσης σέρνει μια σειρά κακουργηματικών κατηγοριών στην πλάτη του, βρέθηκε να διευθύνει τον συνεταιρισμό της Σούπερ Λίγκας, έχοντας προωθηθεί φυσικά από τον ΠΑΟΚ.

Ξαφνικά λοιπόν, το ελληνικό ποδόσφαιρο απαγκιστρώθηκε από τους «κακούς» του χθες, για να καταλήξει στα χέρια των «κακών» του προχθές, των οποίων οι αμαρτίες εξαγνίστηκαν στην κολυμβήθρα του κατευθυνόμενου μιντιακού στρατού.

Με λίγα λόγια η εξυγίανση που πρεσβεύει ο κατά Ιβάν Σαββίδη «δικός μας» Βαγγέλης Γραμμένος, είναι αυτή της παράγκας του Θωμά Μητρόπουλου, του Αχιλλέα Μπέου και του Βασίλη Γκαγκάτση…

MUST READ

LIVE: Ολυμπιακός – Μπασκόνια

Λογικό κι επόμενο λοιπόν, ακόμη κι αν λέγεσαι Μελισσανίδης να ανησυχείς, αφού γνωρίζεις ότι άλλος κινεί τα νήματα. Οσο για τους υπόλοιπους; Απλά απολαμβάνουν το ταξίδι στον χρόνο και την επιστροφή στο παρελθόν. Αλλωστε είπαμε, σ’ αυτή τη χώρα όχι μόνο κανείς δεν αντέχει το 50-50, αλλά ούτε το πιστεύει.