Αποκάλυψη: Είσαι παιδεραστής Αλέξη;

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας πρωθυπουργός. Νεαρός, φέρελπις, ηγέτης στο χώρο του και με ιδιαίτερα πολιτικά ταλέντα.
Με τον πολιτισμό δεν το είχε… πέραν μιας ασαφούς κουλτούρας, αυτής που κάποιοι ονομάζουν… θολοκουλτούρα της Αριστεράς.

Ως πρωθυπουργός, όμως, και μάλιστα προερχόμενος από τον προοδευτικό χώρο, έπρεπε να επιδεικνύει και ορισμένες καλλιτεχνικές ανησυχίες.

Πήγαινε συχνά – πυκνά σε καμιά μουσική σκηνή, σε κανένα θέατρο, στον κινηματογράφο. Μια βραδιά κάποιου χειμώνα είπε στους συνεργάτες του: «Που να πάω αυτήν την εβδομάδα θέατρο;»

Κάποιος… πιο τολμηρός και ανοιχτόμυαλος συνεργάτης του απάντησε: «Εχει ανεβάσει μια πολύ ωραία παράσταση ένας σημαντικός σκηνοθέτης και ηθοποιός. Δεν είναι δικός μας, δεν ανήκει στον αριστερό χώρο, αλλά αξίζει να πάτε να δείτε την παράσταση».

Πάει, λοιπόν, ο πρωθυπουργός, βλέπει την παράσταση, ενθουσιάζεται και θέλει να εκφράσει την ευαρέσκειά του στους συντελεστές.

Συναντά τον σκηνοθέτη, βγάζει φωτογραφίες μαζί του, στα πλάνα και η σύζυγος, και όλα ωραία.

Μια σπουδαία πολιτιστική βραδιά τελειώνει με κέρδος μια σημαντική παράσταση. Που να ξέρει ο πολιτικός τι είναι ο σκηνοθέτης; Που να γνωρίζει τι κάνει στην προσωπική του ζωή; Και τι τον νοιάζει άλλωστε; Για την καλλιτεχνική του αξία πήγε στο θέατρό του και γι΄ αυτήν φωτογραφήθηκε όλος χαρά.

Αυτό το σκηνικό είναι συνηθισμένο σε όλο τον κόσμο. Και μακάρι όλοι οι πολιτικοί να πηγαίνουν να βλέπουν παραστάσεις, να γνωρίζουν καλλιτέχνες, να αφουγκράζονται τα προβλήματα του κόσμου των γραμμάτων και των τεχνών.

Είναι ο πολιτικός που πήγε μια φορά στο θέατρο και έβγαλε φωτογραφίες μαζί με τους καλλιτέχνες υπόλογος των πράξεών τους;

Είναι υποχρεωμένος να ξέρει κάτι άλλο που κανείς άλλος δεν γνωρίζει για το τι κάνει ο ηθοποιός, με ποιον ζει, πώς περνά την προσωπική του ζωή; Όχι φυσικά.

Κι αν οι κήνσορες της ηθικής που εμφανίστηκαν ξαφνικά… έχοντας πέσει από τα σύννεφα για τον Δημήτρη Λιγνάδη, λένε το αντίθετο είναι απλώς ψεύτες και υποκριτές.

Αν, λοιπόν, ο Αλέξης Τσίπρας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Κώστας Σημίτης, ο Αντώνης Σαμαράς πήγαν στο θέατρο κι έβγαλαν φωτογραφίες με τους συντελεστές, αυτό σημαίνει ότι ταυτίζονται με ό,τι βγει σε μελλοντικό χρόνο για τους καλλιτέχνες;

Κι αν ο εκάστοτε πρωθυπουργός βγαίνει 1.000 φωτογραφίες το χρόνο με καλλιτέχνες, πολιτικούς, επιχειρηματίες και οι 50 από αυτούς είναι παιδεραστές, βιαστές, εκβιαστές αλλά κανείς δεν το ξέρει μέχρι να αποκαλυφθεί το σκάνδαλο, τότε και ο πολιτικός είναι το ίδιο;

Είναι άραγε ο Αλέξης Τσίπρας παιδεραστής επειδή πιθανότατα χαιρέτησε ή φωτογραφήθηκε ή συνομίλησε με κάποιον που στη συνέχεια αποδείχθηκε ένα άθλιο σκουλήκι που εκπορνεύει παιδιά;

Δηλαδή επειδή ο πρώην πρωθυπουργός φωτογραφήθηκε με τον Τραμπ, είναι φασίστας, ακροδεξιός και υποστηρικτής των ομάδων που εισέβαλαν πρόσφατα στο Καπιτώλιο;

Πόση ξεφτίλα χωράει ακόμη;

Σε τι βαθμό ξεφτίλας θα φτάσει η δημοσιογραφία, η πολιτική και η κοινωνία γενικότερα αν για κάθε επαφή των πολιτικών ή για κάθε τους κίνηση θα υπάρχει πάντα κάποιος τρισάθλιος εκδότης ή πολιτικός αντίπαλος που θα τους χαρακτηρίζει ή θα τους φωτογραφίζει επίσης ως άθλιους;

Δεν πρόκειται για ξέπλυμα κανενός πολιτικού και δεν πρόκειται για κουκούλωμα κανενός σκανδάλου. Ο κάθε Λιγνάδης θα πάρει από τη δικαιοσύνη τη νομική απάντηση που του αξίζει και από την κοινωνία την ηθική, κι όχι μόνο, απαξία προς το πρόσωπό του.

Και ο κάθε πολιτικός που έκανε τα στραβά μάτια ή προσπάθησε να συγκαλύψει το σκάνδαλο, θα πάρει επίσης τη θέση που του ανήκει στην Ιστορία.

Το πρόβλημα είναι, όμως, αν θα επιλέξουμε την ανθρωποφαγία έναντι της ουσίας.

Αν θα επιλέξουμε τον μακιαβελισμό με σκοπό να «σκοτώσουμε» τον πολιτικό αντίπαλο, αδιαφορώντας για το αν θα πρέπει να βουλιάξουμε όλο και πιο βαθιά στη λάσπη.

Αν ο πρώην πρωθυπουργός, Αλέξης Τσιπρας, ή ο νυν, Κυριάκος Μητσοτάκης, φωτογραφήθηκαν με τον Λιγνάδη, ο οποίος κατηγορείται τώρα για τερατουργήματα, είναι άνευ σημασίας.

Διότι δεν είναι παιδεραστές, ούτε έδωσαν ποτέ το δικαίωμα να στήνουν κάποιοι γκεμπελίσκοι της δεκάρας άθλιες προβοκάτσιες.

Το μεγάλο διακύβευμα από όλα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες στη χώρα, είναι να αποκαλυφθούν όλοι αυτοί που έριξαν στην κόλαση αγόρια και κορίτσια.

Να βγουν στο φως όλοι εκείνοι που τόλμησαν να εκμεταλλευτούν την όποια εξουσία τους, δημοφιλία τους ή τη θέση τους προκειμένου να διαπράξουν εγκλήματα.

Αυτό είναι το μείζον, κι όχι να αναδειχθούν πολιτικά «όρνια» που θα κατασπαράξουν τον αντίπαλο. Διότι τότε δεν θα έχουμε μια πολιτισμένη κοινωνία, αλλά μια ζούγκλα όπου θα επικρατεί ο πιο ισχυρός ή ο πιο κυνικός.

Προς διευκρίνιση: Η φωτογραφία είναι προϊόν μοντάζ. Αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να είναι αληθινή, όπως αληθινές είναι άλλες με τον πρώην ή τον νυν πρωθυπουργό και χιλιάδες πρόσωπα από όλους τους χώρους.

Αυτό όμως δεν τους κάνει ταυτόχρονα παιδεραστές, σεξουαλικά αρπακτικά, κλέφτες ή λαμόγια. Αλίμονο αν σε κάθε φωτογραφία προβλέπαμε το αμαρτωλό μέλλον ή ξέραμε το αμαρτωλό παρελθόν ορισμένων ανθρώπων.

MUST READ

Παίζοντας με την φωτιά (vol 7)

Υστερόγραφο: Και τώρα που τα Ορκ του διαδικτύου θα αναλάβουν την αναπαραγωγή χωρίς τη διευκρίνιση τι θα κάνεις Αλέξη; Θα συνεχίσεις την τακτική του Μακελειού;