Σωκράτης Κόκκαλης: Οι ηγέτες (και οι φίλοι) στα δύσκολα κρίνονται

Ο Ολυμπιακός θυμίζει πυγμάχο που είναι παγιδευμένος στα σχοινιά και δέχεται απανωτά χτυπήματα. Η διαφορά είναι ότι ο πρωταθλητής δεν έχει απέναντί του έναν αντίπαλο, αλλά πολλούς. Μόνο τυχαίες δεν είναι άλλωστε οι αναφορές των ανθρώπων των ερυθρόλευκων για την κατάσταση που αντιμετωπίζουν τον τελευταίο καιρό.

Ας μην κρυβόμαστε, η κακή αγωνιστική εικόνα, δεν είναι αποκλειστικά το αποτέλεσμα κάποιων κακών επιλογών. Σίγουρα έπαιξαν και αυτές τον ρόλο τους, αλλά σε ποια ομάδα δεν γίνονται λάθη ή δεν επέρχεται ο κορεσμός;

Θα ερχόταν και η εποχή της «κοιλιάς», η εποχή που τα πράγματα δεν θα πήγαιναν όπως τα είχαν σχεδιάσει οι επιτελείς του Θρύλου, η εποχή που θα άλλαζε χρώμα η μόνιμα βαμμένη κόκκινη κορυφή του ελληνικού πρωταθλήματος.

Το θέμα είναι ότι ο Ολυμπιακός εκτός από αυτά τα –ας τα πούμε φυσιολογικά – προβλήματα, βρίσκεται αντιμέτωπος με μια κατάσταση που μοιάζει να έχει προετοιμαστεί καιρό από ανθρώπους που ξέρουν να χειρίζονται καλά όχι μόνο τις εσωτερικές δομές του κλαμπ, αλλά και όλο τον περίγυρο της ομάδας.

Ας δούμε όμως όλο το ιστορικό για το πώς βρέθηκε ο μεγαλύτερος ελληνικός σύλλογος σε κατάσταση… πολιορκίας! Τι παρέλαβε η νυν διοίκηση του Ολυμπιακού το 2010 όταν και πήρε στις πλάτες της τις μετοχές της ΠΑΕ αλλά και τον Ερασιτέχνη;

Από την ΠΑΕ παρέλαβε 44 εκατ. ευρώ χρέος, ενώ παράλληλα διαπιστώθηκε ότι εκτός από το χρέος, η διοίκηση Σωκράτη Κόκκαλη είχε προεισπράξει έσοδα από την πώληση τηλεοπτικών δικαιωμάτων, χορηγιών σε βάθος χρόνου, ακόμη και εισιτηρίων διαρκείας! Έσοδα που έφταναν τα 30 εκατομμύρια ευρώ. Όπως καταλαβαίνει κανείς, το χρέος του Ολυμπιακού ήταν πολύ μεγαλύτερο επί της ουσίας, από τη στιγμή που το «προηγούμενο καθεστώς» είχε δεσμεύσει και για το επόμενο διάστημα κρίσιμους πόρους και έσοδα της ομάδας.

Αντίστοιχη βέβαια, ήταν και η εικόνα στο αγωνιστικό τμήμα του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού, όταν στο ρόστερ είχαν μείνει ουσιαστικά μόνο κάποιοι ποδοσφαιριστές της ομάδας Νέων και προορίζονταν για προπονητής ο Αλέκος Αλεξανδρής. Ενώ είχε ήδη χαθεί το πρωτάθλημα και η ομάδα είχε κατρακυλήσει στην πέμπτη θέση είχε σκοπό να παρουσιάσει την επόμενη σεζόν με το… εφηβικό και κάποιους δανεικούς από το εξωτερικό. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί ποδοσφαιριστές έχοντας ήδη πάρει το μήνυμα για το τι θα ακολουθήσει είχαν αποφασίσει να σταματήσουν το ποδόσφαιρο (πχ. Νικοπολίδης) και μεταπείστηκαν μετά την μεταβίβαση του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών.

Ο πρώην τεχνικός της ομάδας Ζίκο είχε προσφύγει στη FIFA διεκδικώντας δικαστικά την αποζημίωσή του, ενώ την ίδια διαδρομή είχε ακολουθήσει και μια σειρά ατζέντηδων που ήταν απλήρωτοι από τις μεταγραφές που είχαν κάνει για λογαριασμό των Ερυθρολεύκων.

Καταλαβαίνει κανείς ότι με αυτή την εικόνα, μόνο εύκολο δεν ήταν για τον Ολυμπιακό να βάλει το όνομά του στα μεγάλα σαλόνια και να ξεκινήσει δουλειές με τους σημαντικότερους ατζέντηδες της ποδοσφαιρικής πιάτσας.

Και ήταν και άλλα πολλά: Ήθελε για παράδειγμα ο Ολυμπιακός να αλλάξει την αθλητική εταιρία που συνεργάζονταν και δεν μπορούσε διότι η προηγούμενη διοίκηση όχι μόνο είχε προεισπράξει το σχετικό συμβόλαιο, αλλά είχε εμπλέξει την εταιρία στην πληρωμή της μεταγραφής του Ντιόγκο (που ολοκληρώθηκε στην εποχή Μαρινάκη).

Για να κατανοήσει κάποιος  τι σημαίνει χρέος ύψους 40-50 εκατομμυρίων ευρώ, ας κάνουμε μια μικρή διαδρομή στους «μεγάλους» του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο ΠΑΟΚ είχε χρέη ύψους 30 εκατ. ευρώ με τις προσαυξήσεις και τα πρόστιμα και βρέθηκε ένα βήμα πριν τη διάλυσή του, ενώ ακόμη κι ο Ιβάν Σαββίδης περίμενε δύο χρόνια για να μπορέσει να αποκληρώσει το αρχικό χρέος ύψους 11 εκατ. ευρώ και να «ξελασπώσει».

Η ΑΕΚ βρέθηκε στη Γ’ Εθνική, γιατί δεν μπόρεσε να διαχειριστεί ένα χρέος της τάξης των 20-30 εκατ. ευρώ, ενώ ο Αλαφούζος παρέλαβε 30 εκατ. ευρώ χρέος στον Παναθηναϊκό και τον έφερε εδώ που είναι σήμερα.

Η λαίλαπα που άφησε η διοίκηση Κόκκαλη όμως, αφορούσε και στον Ερασιτέχνη Ολυμπιακό που είχε άνοιγμα ύψους 10 εκατ. ευρώ. Και αυτός ήταν διαλυμένος διοικητικά και παντελώς αναξιόπιστος.

Στην πορεία των χρόνων ο Ολυμπιακός όχι μόνο επανήλθε στον δρόμο των επιτυχιών, αλλά έκανε άλματα προόδου σε όλους τους τομείς. Και αυτό προφανώς δεν άρεσε σε κάποιους ακόμη και εντός των τειχών.

Έχει γραφτεί, από άνθρωπο που ήξερε και γι’ αυτό δεν διαψεύστηκε ποτέ, ότι το 2016, όταν μαινόταν ο πόλεμος στο παρασκήνιο του ελληνικού ποδοσφαίρου και ο Θωμάς Μητρόπουλος, ο άνθρωπος που συνδέθηκε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο με την έννοια της «παράγκας», ετοιμαζόταν να αναλάβει δράση για να ανατραπεί στις εκλογές της ΕΠΟ η διοίκηση Γκιρτζίκη, ο Σωκράτης Κόκκαλης του είπε πολύ απλά «κάνε ό,τι θες», δήλωση που ισοδυναμούσε με ένα μεγαλοπρεπές «πράσινο φως».

Τα όσα ακολούθησαν έδειξαν ότι ο πρώην διοικητικός ηγέτης του Ολυμπιακού φρόντισε να ενισχύσει κάθε αντίπαλο του Θρύλου. Είτε με προτροπές του τύπου «κάνε ό,τι νομίζεις», είτε κάνοντας δουλειές που στέλνουν ξεκάθαρα πολιτικά μηνύματα. Για να μην βάλουμε στην εξίσωση τα όσα έχουν γίνει με τον Θόδωρο Θεοδωρίδη που επίσης είναι επιρροής Κόκκαλη. Του Θόδωρου που φέτος είναι με τον τρόπο του πρωταγωνιστής σε όσα συμβαίνουν στον θαυμαστό χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου, εκεί όπου οι πρωταθλητές δέχονται απανωτά χτυπήματα.

Αν δει κάποιος ουδέτερος παρατηρητής την πορεία της σχέσης του με τον Μελισσανίδη και τον ΟΠΑΠ, μπορεί να καταλάβει αρκετά. Για κάποιο διάστημα ο Κόκκαλης ήταν persona non grata για τον ΟΠΑΠ της νέας εποχής. Ας μην ξεχνάμε την μεθόδευση που έκανε η κυβέρνηση Σαμαρά, καθ’ υπόδειξη της ΟΠΑΠ ΑΕ, ώστε ο διαγωνισμός για το Ιπποδρομιακό στοίχημα να μην κατακυρωθεί στην πλευρά Κόκκαλη, αλλά να επαναληφθεί ώστε η ΟΠΑΠ να πάρει και το ιπποδρομιακό στοίχημα και με αυτό τον τρόπο να αποτρέψει το ενδεχόμενο να βρεθεί κανείς άλλος με δίκτυο καταστημάτων στοιχηματισμού, δηλαδή με δίκτυο καταστημάτων όπου θα μπορούσαν να εγκατασταθούν παιγνιομηχανές VLTs(«φρουτάκια»). Άλλωστε, είναι χαρακτηριστικό ότι η ΟΠΑΠ έκανε σαφές ότι όταν θα τελείωνε η διάρκεια των συμβάσεων που είχε με την Ιντραλότ, συμφερόντων Κόκκαλη, θα διέκοπτε τη σχέση της μαζί της.

Μάλιστα το Φεβρουάριο του 2017, η ΟΠΑΠ ΑΕ ανακοίνωσε επίσημα ότι τον Ιούλιο του 2018, οπότε και λήγει το συμβόλαιο της Intralot με την ΟΠΑΠ ΑΕ, θα αναλάμβαναν η Novomatic για τα αριθμολαχεία (ΚΙΝΟ, ΤΖΟΚΕΡ, ΛΟΤΤΟ, ΠΡΟΤΟ) και η Betgenius για το Αθλητικό Στοίχημα. Πρακτικά, η Ιntralot, μετά από 28 χρόνια συνεργασίας με τον ΟΠΑΠ (το 1990 μηχανογράφησε το Λόττο), θα έχανε ένα συμβόλαιο που της απέδιδε ετήσια έσοδα 30 εκατομμύρια ευρώ και κέρδη ebitda άνω των 10 εκατομμυρίων.

Όμως, φαίνεται πώς σύντομα ο άνεμος άρχισε να φυσάει σε αντίθετη κατεύθυνση. Τον περασμένο Δεκέμβριο, η ΟΠΑΠ ΑΕ ανακοίνωσε ότι τελικά δεν θα προχωρήσει στη συνεργασία με τη Novomatic και ότι την τεχνική υποστήριξη για τα αριθμολαχεία της θα συνεχίσει να την προσφέρει η Intralot. Η κίνηση ήρθε σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή για την Intralot, καθώς άλλες επενδύσεις της στο εξωτερικό δεν πήγαιναν τόσο καλά.

Παράλληλα, φαίνεται πως και άλλες δουλειές επανήλθαν, αυτή τη φορά από μερίδα της κυβέρνησης με συγκεκριμένες αποφάσεις. Στις αρχές του 2016 η Intrakat, εταιρεία συμφερόντων Κόκκαλη υπέγραψε σύμβαση 4,2 εκατομμυρίων ευρώ για την κατασκευή 359 κοντέινερ για την στέγαση προσφύγων.

Στις αρχές του 2018 η ανακοίνωση ότι στο σχήμα που θα κατασκευάσει το νέο καζίνο στην περιοχή της Αττικής συμμετέχει με σημαντικό ποσοστό και ο όμιλος Intralot, συνέπεσε με την ψήφιση της νέας νομοθεσίας για τα καζίνο που προσφέρουν ιδιαίτερα χαμηλή φορολογία στη συγκεκριμένη μορφή τζόγου. Από 30% που ήταν η συμμετοχή του δημοσίου στα ακαθάριστα έσοδα πλέον το Ελληνικό Δημόσιο θα συμμετέχει πλέον στα ακαθάριστα έσοδα των τυχερών παιγνίων των καζίνο με ενιαίο συντελεστή 20% μέχρι του ποσού των 100 εκατ. ευρώ, με 15% για τα ακαθάριστα έσοδα άνω 100 εκατ. ευρώ και έως 200 εκατ. ευρώ, με 12% για τα ακαθάριστα έσοδα άνω των 200 εκατ. ευρώ και έως 500 εκατ. ευρώ και με 8% για τα ακαθάριστα έσοδα άνω των 500 εκατ. ευρώ.

Σε όλα αυτά ας προστεθεί και το γεγονός ότι η Intrakat κατάφερε να πάρει και μια πολύ μεγάλη δουλειά από την Fraport, ύψους 357 εκατομμυρίων ευρώ που αφορά τα τεχνικά έργα στα αεροδρόμια που μόλις πωλήθηκαν στην κοινοπραξία της γερμανικής εταιρείας με τον όμιλο Κοπελούζου.

Είναι σαφές ότι αυτή τη στιγμή συγκεκριμένο τμήμα της κυβέρνησης και ιδίως αυτό που έχει σχέση με τον υπουργό Εθνικής Άμυνας και του ΑΝΕΛ μεθοδεύει, με διάφορους τρόπους να διευκολύνει το ιδιότυπο come-back του Σωκράτη Κόκκαλη στο πολιτικό και επιχειρηματικό γίγνεσθαι της χώρας. Φαίνεται λοιπόν ότι το αντίτιμο είναι και… ποδοσφαιρικό. Κάποιος δίνει, κάποιος παίρνει και ο Ολυμπιακός; Θύμα της περίστασης. Χτυπημένος ποικιλοτρόπως από φίλια πυρά. Ένας βρώμικος πόλεμος που είναι πολιτικός και επιχειρηματικός και μετά ποδοσφαιρικός.

Κι όμως ο Σωκράτης Κόκκαλης δείχνει να θέλει να επιλέξει ακριβώς αυτό το δρόμο.