Η εποχή των fake news και των «ΑΡΔ»

Πριν καλά – καλά προλάβει να στεγνώσει το… ηλεκτρονικό μελάνι, το θέμα πήρε νέες διαστάσεις με τη διαμάχη που προέκυψε στην ευρύτερη ερυθρόλευκη οικογένεια αναφορικά με την πολιτική της εφημερίδας «Φως των σπορ».

Ως συνήθως εμφανίστηκαν οι «μη μου άπτου» αυτόκλητοι εκπρόσωποι του σιναφιού μας, να χαρακτηρίσουν πρωτοφανή την ανακοίνωση της ΠΑΕ Ολυμπιακός ανασύροντας από το πλούσιο ιστορικό σεντούκι του μνημονικού τους ιστορίες από το θρυλικό παρελθόν της εφημερίδας και του ιδρυτή της Θεόδωρου Νικολαΐδη.

Ισως να ξέχασαν ότι κάποτε αντίστοιχη κριτική είχε δεχτεί το «Φως των σπορ» και από τον Σωκράτη Κόκκαλη, όταν ο τότε ιδιοκτήτης της ΠΑΕ και της ΚΑΕ Ολυμπιακός ένιωσε ότι η κριτική μετατράπηκε σε απόπειρα επιβολής πολιτικής.

Αυτό που αδυνατούν να καταλάβουν όσοι αμύνονται ενστικτωδώς σε οποιαδήποτε μομφή κατά του σιναφιού μας και ίσως χρειαστεί να το επαναλάβουμε, είναι ότι τελικός κριτής είναι ο κόσμος στο σύνολό του. Απλά θυμηθείτε τι έγινε σε πολύ πιο ιστορικά συγκροτήματα του (πολύπαθου) Τύπου, όπως για παράδειγμα Τα Νέα, το ΒΗΜΑ, τον Ελεύθερο Τύπο, την Απογευματινή, την Καθημερινή κλπ. Κάποτε αποτελούσαν πυλώνα ενημέρωσης, ωστόσο όταν ο Λαμπράκης, ο Βουδούρης, ο Μπότσης, η Βλάχου έπαψαν να ηγούνται, οι  καταστάσεις στις εφημερίδες έφεραν νέο ιδιοκτησιακό καθεστώς που τις βύθισαν.

Δεν ήταν βέβαια η αλλαγή ιδιοκτησίας αποκλειστικά υπεύθυνη για την κατρακύλα, όσο η ξαφνική αλλαγή πλεύσης. Πολιτική ασκούσε το «Βήμα» προς και για το ΠΑΣΟΚ επί εποχής Λαμπράκη, πολιτική ασκούσε και επί εποχής Ψυχάρη. Το ίδιο για τη Νέα Δημοκρατία για τον Ελεύθερο Τύπο επί Βουδούρη και αργότερα επί Γιάννας Αγγελοπούλου. Σε κάθε περίπτωση πάντως, ισχύει το «άλλα τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας…

Αν κάποια στιγμή κληθούμε να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να κοιτάξουμε στον καθρέφτη μας, ίσως να διαπιστώσουμε ότι η ελευθερία της έκφρασης που αποτελεί ψυχή της δημοκρατίας, είναι ένα δικαίωμα το οποίο «ξεσκίσαμε», όπως πράξαμε ως κοινωνία με τόσα και τόσα πολύ πιο σοβαρά στο βωμό μιας πρόσκαιρης επιβράβευσης.

Και για να επιστρέψουμε στο θέμα, όπως και ιστορία του μπασκετμπολίστα του Παναθηναϊκού Παππά, έτσι και η ιστορία με το «Φως των σπορ» έχει και δεύτερη ανάγνωση. Ιδιαίτερα στην εποχή των fake news και των κατασκευασμένων ειδήσεων από κάθε πλευρά που έχει τη δύναμη, το καλύτερο που έχει να κάνει ο αναγνώστης-τηλεθεατής είναι να το ψάχνει λίγο παραπάνω. Μερικές φορές αρκεί ένα απλό googl-άρισμα, μερικές κάτι παραπάνω.

Κοντολογίς. Στο παρελθόν απέτυχαν στα παιχνίδια που προσπάθησαν να παίξουν οι διάδοχοι των παραδοσιακών εκδοτών. Απέτυχαν γιατί η μαγική συνταγή δεν γράφεται σε χαρτάκι με οδηγίες χρήσης. Σπάει το καλούπι που λένε οι παλαιοί. Είναι μιας χρήσης. Με την εφημερίδα το Φως,  για να προλάβω την γκρίνια ορισμένων, θα αποδεχτώ ότι οι ομάδες δεν πρέπει να βγάζουν ανακοινώσεις. Αλλά το δεύτερος λάθος δεν ξεπλένει το πρώτο λάθος. Αυτό που προήλθε από την αίσθηση των διαδόχων, ότι έχουν  τη μαγική συνταγή. Οι οδηγίες χρήσης δεν πρόλαβαν να γραφτούν. Χάθηκαν ξαφνικά.