Όταν περισσεύει η υποκρισία και η ομοφοβία

Μεγάλος ο θόρυβος για τον Ούγγρο ευρωβουλευτή που συνελήφθη σε παράνομο πάρτι-όργιο στις Βρυξέλλες.

Θόρυβος δικαιολογημένος γιατί ο συγκεκριμένος ευρωβουλευτής είναι σημαντικό στέλεχος του κόμματος του πρωθυπουργού της Ουγγαρίας Β. Ορμπάν, ενός κόμματος αυταρχικού και ακροδεξιού, με απόψεις που μπορούν να χαρακτηριστούν και ομοφοβικές.

Δηλαδή, είχαμε να κάνουμε με ένα περιστατικό που δείχνει την υποκρισία που συναντά κανείς συχνά στο «δεξιό άκρο» της ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής.

Δηλαδή, τη συνειδητή και κυνική προβολή ακροδεξιών, ρατσιστικών, σεξιστικών, ομοφοβικών απόψεων με κριτήριο τη διεύρυνση της εκλογικής πελατείας και τη νομιμοποίηση αυταρχικών κυβερνήσεων που παραβιάζουν τον πυρήνα του «ευρωπαϊκού κεκτημένου» ως προς το «κράτος δικαίου».

Όμως, την ίδια στιγμή βλέπω στον τρόπο που σχολιάζεται αυτή η υπόθεση, ιδίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έναν αρκετά ομοφοβικό τόνο. 

Θέλω να πω υπάρχει η πλάκα, υπάρχει και η «πλάκα» που αποτελεί έκφραση σεξιστικής αντιμετώπισης και αυτή μόνο ως προβληματική μπορεί να θεωρηθεί.

Οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στη σεξουαλική ταυτότητα και αυτό σημαίνει ότι έχουν και το δικαίωμα αυτή να αποτελεί αφετηρία διακρίσεων, αρνητικού σχολιασμού και γιατί όχι «πλακίτσας». Γιατί από την «πλακίτσα» μέχρι τις τραγικές επιπτώσεις των διακρίσεων, η απόσταση είναι μικρή.

Όπως επίσης πρέπει να ξεκαθαρίσουμε και κάτι ακόμη. Σχολιάζουμε αυτή την υπόθεση γιατί έχει να κάνει με ένα κόμμα που στην πολιτική και θεσμική του δράση έχει στηρίξει απαράδεκτες ακροδεξιές και ομοφοβικές πολιτικές που έχουν κάνει δυσχερέστερη τη θέση της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας στην Ουγγαρία.

Δεν σχολιάζουμε την ταυτότητα του συγκεκριμένου ευρωβουλευτή.

Ούτε θεωρούμε υποχρέωσή του να έχει κάνει δήλωση γύρω από αυτή.

Ακριβώς γιατί δεν θέλουμε μια κοινωνία που να κρίνει τους ανθρώπους με βάση το φύλο, την ταυτότητα φύλου, το σεξουαλικό προσανατολισμό ή που να τους υποχρεώνει να πρέπει να τον δηλώσουν.

Αντίθετα, θέλουμε μια κοινωνία ανοιχτή, χωρίς διακρίσεις που όχι απλώς να «ανέχεται» τη διαφορετικότητα, αλλά να τη θεωρεί πλούτο της.

Δηλαδή την κοινωνία που δεν θέλει ο κ. Ορμπάν και οι ευρωβουλευτές του.

Μια κοινωνία αυταρχική και υποκριτική, που παρουσιάζει την ομοφοβία ως «οικογενειακές αξίες», μια κοινωνία που επιτρέπει τη λογική της «κλειδαρότρυπας» και της διαπόμπευσης ανθρώπων με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους.

Και ο ίδιος ο ευρωβουλευτής, θύμα τώρα μιας τέτοιας πρακτικής «κλειδαρότρυπας», δεν κατακρίνεται για τις επιλογές του.

Κατακρίνεται για τον εκφοβισμό και τις διακρίσεις του κόμματος στο οποίο ανήκει σε βάρος ανθρώπων που αυτός θα έπρεπε να υποστηρίζει.

Ειδικά όταν έρχεται από μια χώρα του τέως σοβιετικού μπλοκ και γνωρίζει πολύ καλά τον πόνο που προκαλούν και οι απαγορεύσεις και η υποκρισία.