Ο Ιβάν καλά έκανε και πήγε στο συλλαλητήριο. Στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν καταλάβει σε ποιον επενδύουν;

Ο Ιβάν Σαββίδης, εάν κανείς παρακολουθεί τις δημόσιες τοποθετήσεις του, δεν έκρυψε ποτέ τις πολιτικές του απόψεις. Αυτές είναι ένα μίγμα νεοφιλελευθερισμού (όπως αυτός ορίζεται βέβαια στο «μετα-κομμουνιστικό» πλαίσιο όπου έδρασε), κοινωνικού συντηρητισμού και εθνικισμού.

Ειδικά ως προς τον εθνικισμό, αυτός έχει στην περίπτωση του Σαββίδη και την ιδιαίτερη φόρτιση της ποντιακής καταγωγής και του ιστορικού αισθήματος αδικίας που αισθάνθηκαν οι πρόσφυγες, αλλά και την ιδιαίτερη αίγλη που μπορεί να ασκεί η πολιτική σχέση που ιστορικά έχει με τη Ρωσική κυβέρνηση (υπήρξε και βουλευτής με το κόμμα του Πούτιν). Γι’ αυτό και ήταν αυτονόητη η παρουσία στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης.

Εάν μιλούσαμε σε κανονικές συνθήκες, ο Ιβάν Σαββίδης θα έπαιζε στις πολιτικές ανακατατάξεις στην δεξιά. Θα εξέφραζε μια γραμμή που θα συνδύαζε τις ιδιωτικοποιήσεις με μια περισσότερο φιλορωσική εξωτερική πολιτική και μια πιο συντηρητική ιδεολογική στροφή με κομβικούς άξονες την Ορθοδοξία και το Έθνος. Θα μπορούσε είτε να στήριζε είτε να ήταν ο ίδιος το σημείο αναφοράς μιας προσπάθειας είτε να ξαναγυρίσει η ΝΔ στις «ρίζες της» είτε να φτιαχτεί ένας πιο «αυθεντικά δεξιός» πολιτικός σχηματισμός. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Σαββίδης ξεκίνησε με πολιτικές σχέσεις με τον Σαμαρά (που τον πίεσε να έρθει να πάρει τη ΣΕΚΑΠ) και είναι σε τόσο ανοιχτή σύγκρουση με τον Μητσοτάκη.

Ωστόσο, ο Σαββίδης δείχνει τώρα να είναι ενταγμένος στο σχεδιασμό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Μπορεί να έφτασε εκεί μέσα από τη μεσολάβηση κατεξοχήν του Πάνου Καμμένου, αλλά είναι σαφές ότι αυτή την σχέση δεν την διαχειρίζεται πλέον κυρίως ο αρχηγός των ΑΝΕΛ. Είναι απόλυτα σαφές ότι σε αυτόν έχει επενδύσει η κυβέρνηση για να αποκτήσει αυτό που της λείπει, δηλαδή έναν ισχυρό επικοινωνιακό βραχίονα. Έχει στην ιδιοκτησία του έναν ιστορικό τίτλο εφημερίδας και ετοιμάζεται θα αποκτήσει μία από τις πανελλαδικές τηλεοπτικές άδειες. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση τον έχει ευνοήσει σε ορισμένες κινήσεις με κορυφαία την πώληση του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, παρά τις αντιρρήσεις των αμερικανών.

Μόνο που δεν είναι καθόλου δεδομένο ότι ο Ιβάν Σαββίδης θέλει να στηρίξει όντως την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς ως επιχειρηματίας θα στηρίξει ένα μέρος των συμφωνιών που έχει κάνει, όπως γίνεται με τη στάση που τηρεί μέχρι τώρα το «Έθνος», ιδίως όσο υπάρχει π.χ. η εκκρεμότητα με τα πρόστιμα της ΣΕΚΑΠ. Αλλά δεν είναι καθόλου δεδομένο, όμως, θα στηρίξει μέχρι τέλους το κυβερνητικό αφήγημα.

Και εδώ ας λάβουμε υπόψη κάτι βασικό. Ο Ιβάν Σαββίδης δεν ήρθε στην Ελλάδα για να βγάλει λεφτά. Αυτά τα βγάζει στη Ρωσία και με το παραπάνω, αφού εκεί είναι ο κύριος όγκος των κερδοφόρων επιχειρήσεων. Στην Ελλάδα ήρθε για να κάνει πολιτική. Ακόμη και η πιο μεγάλη του επένδυση, αυτή στον ΟΛΘ, στην πραγματικότητα έχει περισσότερο να κάνει με ρόλο εκπροσώπησης συνολικότερων ρωσικών συμφερόντων. Και θα κάνει πολιτική με αυτά που κουβαλάει ως σκέψεις, ως αξίες, ως γεωπολιτικό προσανατολισμό. Για μια νέα πατριωτική, συντηρητική και δυνάμει φιλορωσική δεξιά με βάση και αφετηρία πιθανώς τον ποντιακό ελληνισμό.

Πόση σχέση, όμως, έχουν όλα αυτά με το σχεδιασμό, τη γραμμή και την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ;

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Οι γάμοι συμφέροντος συχνά έχουν ημερομηνία λήξης.