Βασίλης Στεφανάκος : Ο τελευταίος «παντελονάτος»

Ο Βασίλης Στεφανάκος δεν ήταν ποτέ απλώς ένας άνθρωπος του «υποκόσμου» και ας τον παρουσιάζουν έτσι τα περισσότερα ΜΜΕ. Ήταν πολλά περισσότερα και αυτό κάνει στην πραγματικότητα την εκτέλεσή του ένα πραγματικό «τέλος εποχής».

Αριστερός στην πολιτική καταγωγή, κάτι που ποτέ δεν έκρυψε, κατάφερε να κυριαρχήσει στη νύχτα γιατί μπορούσε να χτυπά με τη σκληρότητα που αναλογεί. Σε αντίθεση, με άλλους στη θέση του όταν βρέθηκε πίσω από τα σίδερα επέμεινε να αντιστέκεται και δεν καβατζώθηκε απλώς. 

Και όταν χρειάστηκε και σε μεγάλες αποδράσεις έβαλε πλάτη και φίλους δεν ξέχασε και μια καλή κουβέντα για τους πολιτικούς κρατούμενους, είτε της 17Ν είτε της Συνωμοσίας Πυρήνων της φωτιάς είχε να πει. Και στον Τσοχατζόπουλο έδωσε ένα μάθημα όταν χρειάστηκε. Και πάντα υπογράμμιζε ότι οι πραγματικά μεγάλοι εγκληματίες βρίσκονται στις μεγάλες επιχειρήσεις και στο κράτος.

Οι συνεντεύξεις του, όπως και η ιστοσελίδα που διατηρούσε, έδειξαν ότι και πολιτική σκέψη και κριτήριο διέθετε και τους βασικούς κανόνες της φυλακής τους κατανοούσε ως ελάχιστους ηθικούς κώδικες. Πάνω από όλα ήξερε ότι ακόμη και στους χώρους όπου τριγυρνούσε ήταν υπέρτατη αξία να κρατάς το λόγο σου. Εάν υπάρχει ο ορισμός του «παντελονάτου» αυτός ήταν ο Βασίλης Στεφανάκος.

Και να το παράδοξο: Σε μια εποχή όπου τείνει να θεωρείται προσόν η κωλοτούμπα, ο καιροσκοπισμός, το να πουλάς ανθρώπους και αξίες, υπερασπιζόταν τη συνέπεια  σε αξίες και την τήρηση αρχών ένας άνθρωπος που στα μάτια του νόμου ήταν εγκληματίας.

Τέλος εποχής, λοιπόν, ακόμη και στη «νύχτα». Άλλωστε, τι άλλο είναι το  «έγκλημα» παρά αντανάκλαση της ίδια της κοινωνίας. Και όταν στην κοινωνία κυριαρχεί ο κυνισμός, το «να στη φέρω πριν να μου τη φέρεις», οι κανιβαλικές σχεδόν αντιπαραθέσεις (σε όλα τα επίπεδα από το προσωπικό έως το επιχειρηματικό), τότε η νύχτα δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική.

Και έτσι βρεθήκαμε χωρίς τον τελευταίο «παντελονάτο».