Όταν εκείνος έβαλε φόρμα με σκαρπίνι, οι άλλοι ανέβαιναν στα δέντρα. Τώρα που επέστρεψε δριμύτερος; Το στιλ βρήκε τον προορισμό του. Αν δεν μας πιστεύετε, ρωτήστε και τον Αυγενάκη.
Σε μεγάλα κέφια είναι ο φίλος σου, ο Βασίλης ο Δεκάρικος, αναγνώστη μου. Γιατί μπορεί να ήρθε Σεπτέμβρης και οι ατάλαντοι μικροαστοί να άρχισαν τα κλισέ τύπου «κάθε κατεργάρης στον πάγκο του», αλλά οι πραγματικοί κοσμοπολίτες έχουν πάντα καλοκαίρι στην καρδιά.
Κάτσε λοιπόν στη μιζέρια σου εσύ, γιατί αρχίζουν τα σχολεία, και τα παιδιά θέλουν τσάντες και παπούτσια. Κάτσε να στεναχωριέσαι που μετά τον Σεπτέμβρη είναι ο Οκτώβρης και θα πρέπει να βάλεις πετρέλαιο (για να μην σε συζητά η γειτονιά).
Εγώ θα παραμείνω αραχτός στην παραλία. Με τη σαγιονάρα και το χαβανέζικο πουκάμισο. Και αν κάποια στιγμή με πάρει χαμπάρι ο Χαραλαμπόπουλος ότι λείπω ένα τρίμηνο από το site; Πρόβλημα του.
Έτσι θα σκάσω στο γραφείο του, να τον συναντήσω. Δεν κατάλαβα δηλαδή; Θα τον ρωτήσουμε και τι θα φοράμε;
Χρόνια ολόκληρα παλέψαμε κάποιοι άνθρωποι σε αυτή τη μάταιη πλάση για το προσωπικό μας στιλ. Μας είπαν εκκεντρικούς, μας είπαν σνομπ, αλλά ποιος ασχολείται μαζί τους; Σε όποιον αρέσει.
Με την ευκαιρία: Τιμή και δόξα στον έναν και μοναδικό Ιβάν Σαββίδη. Στο fashion icon Σαββίδη. Τι να του πουν οι… Βλάχοι, του πρίγκιπα από το Ροστόφ. Όταν πήγαινε εκείνος στα ντεφιλέ, Παρίσι και Μιλάνο, οι άλλοι αρμέγανε κατσίκες στα χωριά τους.
Ο YSL (Υβ Σεν Λοράν, τσοπάνηδες) έλεγε ότι είναι αιώνιο. Η fashion designer Ρέιτσελ Ζόι θεωρεί ότι είναι τρόπος να εκφράζεσαι χωρίς να μιλάς. Άλλοι ισχυρίζονται ότι σ’ αυτό βρίσκεται η ομορφιά. Η Κοκό Σανέλ (πω-πω τι μου θύμισα) δήλωνε πως όταν όλα χάνονται, αυτό μένει. Η Όντρεϊ Χέπμπορν ότι καθένας έχει το δικό του.
Έτσι και ο Ιβάν. Τιμητής της άποψης πως το στιλ είναι «η σφραγίδα του ταμπεραμέντου πάνω στο διαθέσιμο υλικό». Είδωλο.
Εμφανίστηκε προ ημέρων στη Θεσσαλονίκη ο Αυγενάκης. Αυτός ο Υπουργός, που πήρε στην πλάτη του τα αθλητικά και πασχίζει να τους γνωρίζει όλους από κοντά σε συναντήσεις «θεσμικές».
Οι άλλοι πήγαν στο γραφείο του, με γραβάτες και κοστούμια. Ο Ιβάν όμως είναι λατρεία. Θες να τον δεις; Έλα στα μέρη του, όπως συμβαίνει με τα αξιοθέατα.
Δεν κατάλαβα αν ο Αυγενάκης ήθελε να δει την Ακρόπολη, θα έβαζαν παπούτσια οι κίονες και θα πήγαιναν στο Υπουργείο;
Αν ο Σαββίδης δεν ήταν καλός άνθρωπος; Κανονικά όποιος του ζητούσε συνάντηση θα έπρεπε να πληρώνει εισιτήριο (να βγάλουμε και κάτι από τη χασούρα τώρα που χάσαμε την ΕΡΤ).
Υποχρεωτικά λοιπόν, ο Αυγενάκης ανηφόρισε στον Βορρά. Και όχι όπου και όπου. Στο παλατάκι του άρχοντα. Στο Μακεδονία Παλάς.
Ο Ιβάν κύριος. Ήταν εκεί. Δεν τον έστησε. Δεν τον παρέπεμψε στον Γιωργάκη, τον Μάκη και τα άλλα παιδάκια. Τον είδε ο ίδιος. Και τον είδε με τον τρόπο του. Και με το στιλ του.
Με το μπλουζάκι του, το αθλητικό, που διόλου τυχαία δεν είχε διαλέξει σε χρώματα λευκό και μπλε (για την Ελλάδα ρε γαμώτο). Και με τη φόρμα του, την άσπρη.
Κρίμα που δεν φαίνονται στις φωτογραφίες τα παπούτσια.
Είμαι σίγουρος ότι ο εκκεντρικός ιδιοκτήτης θα φορούσε το μαύρο σκαρπίνι. Όταν το έβαλε πρώτη φορά ο αξεπέραστος τους άφησε όλους άφωνους.
Φόρμα με σκαρπίνι μόνο ο Ιβάν, βλαχάρες. Πηγαίντε σε καμία επίδειξη μόδας να ξεστραβωθείτε.
Στάθηκε δίπλα του ο Αλαφούζος σε εκείνον τον τελικό κυπέλλου, και… χάθηκε μέσα στην «τυφώνα» στιλ του μεγάλο-επενδυτή.
Εκείνος φορούσε κοστούμι. Που να ξέρει όμως; Επειδή πλήρωσε για προπονητή τον Στραματσόνι, θα ντύνονταν και σαν Ιταλιάνος;
Δεν ξέρω τι κουβέντιασαν στο ξενοδοχείο. Δεν ξέρω αν κάποια στιγμή επειδή είχε ζέστη, βούτηξαν και σε καμιά από τις πισίνες.
Ξέρω ότι προσεχώς έχει τη ΔΕΘ. Και αν θέλουν και άλλοι της Κυβέρνησης να δουν τον Ιβάν; Ας πάρουν μαζί και κανά μαγιό. Μπορεί και να τους χρειαστεί…