Η αλλαγή της φορολογίας, αλλάζει το ποδόσφαιρο / μπάσκετ

Οι παρελθοντολάτρεις αποτελούν «μάστιγα». Ανίκητη. Διότι στο δικό τους μυαλό, τα πάντα ήταν καλύτερα, παλιά. Μπορεί να έχουν και δίκιο, αλλά όταν κοιτάς πίσω, δεν μπορείς να δεις καθαρά μπροστά. Δεν σκέφτεσαι, δεν ψάχνεις τι πρέπει να κάνεις για να βελτιώσεις το παρόν και το μέλλον. Και ο αθλητισμός, ειδικά το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ, είναι δύο τόποι όπου οι… παλαιολάγνοι βρίσκουν χώρο για να κάνουν τις… παρεμβάσεις τους.

Στο ποδόσφαιρο και το μπάσκετ δεν είναι λίγοι εκείνοι που θυμούνται με λησμονιά τις εποχές που ελληνικές ομάδες πλήρωναν καραβιές λεφτά σε ποδοσφαιριστές, συχνά αμφιβόλου αξίας. Αγνοώντας ακόμη και τα βασικά της εποχής. Οπως το γεγονός ότι πριν από 10+ χρόνια, η φορολογία, τόσο στις μεταγραφές όσο και (κυρίως) στα συμβόλαια των ποδοσφαιριστών ήταν 10%. Ενώ τώρα το συμβόλαιο ενός επαγγελματία ποδοσφαιριστή επιβαρύνεται με φόρο 45%!

Επί της ουσίας, για να γίνουν αντιληπτά και τα μεγέθη, μία ομάδα που πληρώνει πχ 50 ευρώ καθαρά σε έναν παίκτη, συνολικά πληρώνει 100 ευρώ για τον ίδιο ποδοσφαιριστή, λόγω της εφορίας.

Θα πείτε, όταν ολόκληρος ο ελληνικός λαός έχει επιβαρυνθεί από τη φορολογική επιβάρυνση. Οταν οι επιχειρήσεις, μικρές, μεσαίες και μεγάλες, έχουν «πνιγεί» από την υπερφορολόγηση, εμάς μας απασχολεί το πόσο φόρο πληρώνουν οι ομάδες; Κι όμως, το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ και γενικά τα ομαδικά σπορ θα μπορούσαν να μπουν σε μια άλλη, ειδικά διαμορφωμένη και με «παράθυρα» φορολογική κλίματα, ώστε το προϊόν να γίνει πιο ελκυστικό. Και να ανέβει επίπεδο.

Οταν μια ΠΑΕ ή ΚΑΕ, έχει μπάτζετ 10.000.000 € και πρέπει να αποδώσει φόρο άλλα τόσα, τότε είναι αυτονόητο ότι δεν μπορεί να καλύψει τις υποχρεώσεις της, άρα θα πρέπει να ρίξει την ποιότητα και την αξία των ποδοσφαιριστών που αποκτά. Κάτι που αυτομάτως ρίχνει και την ποιότητα του θεάματος. Αρα και τα αποτελέσματα δεν είναι θετικά.

Δεν είναι διόλου τυχαίο ότι ο καταποντισμός της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή κατάταξη, ξεκίνησε όταν άλλαξε ο φορολογικός συντελεστής και οι ομάδες διαφοροποίησαν δραστικά τις επιλογές τους. Με την ποιοτική υποβάθμιση, αλλά και την οικονομική αδυναμία, λόγω και της κρίσης (σ.σ. και σε συνδυασμό με διάφορους ιδιοκτήτες-μπαταχτσήδες, που είχαν άλλες βλέψεις), να έχουν φέρει τη χώρα στα κατώτερα πατώματα της ευρωπαϊκής λίστας.

Οι αλλαγές στον φορολογικό νόμο που προωθεί η Κυβέρνηση, όπως προέκυψε από τη σύσκεψη Μητσοτάκη-Αυγενάκη στο Μαξίμου, αλλά και επιβεβαιώθηκε από τις σημερινές δηλώσεις του Υφυπουργού Αθλητισμού, δείχνει ότι η πολιτική ηγεσία αντιλαμβάνεται σωστά τον τρόπο ανάπτυξης του επαγγελματιμού αθλητισμού. Διότι ο υγιής επαγγελματικός αθλητισμός, θα παράγει έσοδα, τόσο για τις ομάδες όσο και για το κράτος. Χωρίς συνθήκες ασφυξίας.

Επιστρέφοντας, τέλος, στους παρελθοντολάτρεις, η μείωση της φορολογίες στα συμβόλαια των παικτών θα είναι η ευκαιρία να μπουν στο περιθώριο και να βρουν κάτι άλλο να γκρινιάζουν. Διότι αυτομάτως οι ομάδες τους θα μπορούν να αποκτούν καλύτερους παίκτες, με τα χρήματα που τώρα πληρώνουν για φόρους. Αρα, το επίπεδο θα ανέβει, η ανταγωνιστικότητα θα ανέβει, τα έσοδα θα ανέβουν, το θέαμα θα βελτιωθεί. Και το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ κοκ, θα είναι πάλι θελκτικά προϊόντα. Που θα «παράγουν» χρήμα. Για ομάδες και κράτος…

ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ: Στα μεγάλα πρωταθλήματα ο φορολογικός συντελεστής είναι μεταξύ 40-45%. Αλλά τα οικονομικά δεδομένα είναι διαφορετικά. Η φορολογία ανέβηκε, όταν το πλαίσιο, το περιβάλλον έγινε τέτοιο, που έδινε τη δυνατότητα στις ομάδες να βγάζουν τα έσοδά τους. Η Τουρκία και η Ρωσία την ίδια στιγμή, έχουν φολογικό συντελεστή 12% και 15% αντίστοιχα. Πώς, λοιπόν, θα κοντράρουν οι ελληνικές ομάδες τέτοια νούμερα;