Αυτό Ιβάν δεν αγοράζεται…

Και τελικά είναι ο ΠΑΟΚ δίκαιος πρωταθλητής; Σχετίζεται η κατάκτηση του φετινού τίτλου με την περίφημη συμφωνία των Πρεσπών. Έπαιξε ρόλο η διαιτησία; Μια γνωστή ατζέντα θεμάτων που απλώνεται στο τραπέζι με τη λήξη κάθε ποδοσφαιρικής σεζόν. Για το αν εκείνος που έκοψε πρώτος το νήμα, άξιζε στα αλήθεια την επικράτηση του. Ή αν τέλος πάντων υπήρξε μια επιπλέον βοήθεια…

Σε αυτές τις κουβέντες φυσικά όλοι έχουν την άποψη τους. Και ο καθένας βρίσκει τον τρόπο του ώστε να προσαρμόσει την αλήθεια, στα επιχειρήματα του.  Και μιας και ειδικά ο οργανισμός ΠΑΟΚ είχε να γευτεί μια τέτοια χαρά, 34 ολόκληρα χρόνια; Καταλαβαίνει ο καθένας πως δεν σηκώνει ούτε μύγα στο σπαθί του. Τώρα ότι οι περισσότεροι εξ αυτών πιθανότατα αναγνωρίζουν και ως μοναδικό «καθαρό» πρωτάθλημα σε αυτά τα 34 χρόνια, το φετινό είναι μια λεπτομέρεια που δεν υπάρχει λόγος να χαλάσει μια ωραία ιστορία.  Όταν όμως ακούς από τον ίδιο τον Ιβάν Σαββίδη που ξόδεψε δεκάδες εκατ ευρώ για αυτόν τον τίτλο να μιλά για το ΠΟΚ (!), που ενώθηκε ξανά για να σταματήσει τον καλπασμό του ΠΑΟΚ, τότε δεν γίνεται να γλιτώσεις από τέτοιες υπερβολές.

Ο Δικέφαλος του Βορρά ξεκίνησε τη σεζόν με προβάδισμα. Ήταν ο μοναδικός από τους διεκδικητές που κράτησε τον κορμό του, που διατήρησε τον προπονητή στη θέση του. Έρχονταν επίσης από μια χρονιά που είχε ανεβάσει κατά πολύ τις προσδοκίες με το ποδόσφαιρο που παρουσίασε από τις αρχές του ΄18. Την ίδια στιγμή, οι διοικούντες του έχοντας πάρει το μάθημα από την προηγούμενη σεζόν και απόσταση δημιούργησαν από την άλλη… Εξυγίανση (αυτή της ΑΕΚ), και τέλος πάντων έδειξαν μια μεγαλύτερη ωριμότητα. Έπαψαν οι δηλώσεις πως είναι «δικός μας» ο πρόεδρος της ΕΠΟ, ο Ιβάν Σαββίδης ολόκληρη τη χρονιά δεν είδε live ούτε ένα ματς σεβόμενος την τιμωρία του από τα πειθαρχικά όργανα. Γενικώς έπεσαν οι τόνοι. Και αυτό ήταν ένα από τα κλειδιά της διαδρομής.

Βεβαίως ο ΠΑΟΚ δεν σκόνταψε πουθενά. Δεν του προέκυψε ανάποδο αποτέλεσμα. Και εκεί που ήταν καλύτερος, και εκεί που δεν ήταν. Και όταν δεν μπαίνουν στα αποδυτήρια τα απόνερα μιας ήττας ή τέλος πάντων μιας γκέλας γίνονται όλα πιο εύκολα στην διαχείριση τους. Ο Ραζβάν Λουτσέσκου δεν μπόρεσε να παρουσιάσει μια βελτιωμένη αγωνιστική έκδοση της ομάδας του. Δεν ήταν καλύτερος ο ΠΑΟΚ από εκείνον της σεζόν 2017-18. Όταν όμως βλέπεις μια διαδρομή… τρένου τότε δεν μπορείς παρά να παραδεχτείς ότι η ομάδα της Θεσσαλονίκης είχε τον τρόπο της. Ο Ρουμάνος δεν είναι ο Πέδρο Μαρτίνς που γοήτευσε με τη δουλειά του στον Ολυμπιακό. Δεν είναι καν ο Βλάνταν Ίβιτς που ουσιαστικά έβαλε τις βάσεις για να σχηματιστεί αυτή η πολύ καλή ομάδα του ΠΑΟΚ την τελευταία τριετία. Είναι πρωταθλητής όμως. Άρα άδικο να τον κρίνουμε διαφορετικά.

Και τελικά είναι ο ΠΑΟΚ δίκαιος πρωταθλητής; Επαναφέρουμε την ίδια ερώτηση. Απάντηση όμως δεν υπάρχει. Ο ΠΑΟΚ δεν παραδέχτηκε την ΑΕΚ ως δίκαια πρωταθλήτρια πέρσι. Δεν παραδέχτηκε ποτέ επί της ουσίας και το ολέθριο λάθος του Ιβάν Σαββίδη να μπουκάρει εκείνο το βράδυ στον αγωνιστικό χώρο της Τούμπας. Δεν παραδέχτηκε την κυριαρχία του Ολυμπιακού που κράτησε επτά χρόνια. Δεν παραδέχεται ότι ο ίδιος εδώ και μια διετία ελέγχει τα ποδοσφαιρικά κέντρα εξουσίας, με πρώτη φυσικά την ΕΠΟ. Δεν παραδέχεται πως το μοναδικό σε βάρος του λάθος φέτος από τη διαιτησία που του στοίχισε κάτι ήταν εκείνο στην ισοπαλία με τον Ατρόμητο στο Περιστέρι, ενώ τα υπέρ του φόρτωσαν επιπλέον πόντους το σακούλι του. Δεν παραδέχτηκε ότι ο Υφυπουργός Βασιλειάδης έγινε ρεζίλι με εκείνες τις δήθεν απαγορεύσεις μετακίνησης φιλάθλων που ίσχυαν για όλους εκτός από το κοινό του Δικέφαλου του Βορρά.

Όταν εσύ δεν παραδέχεσαι τίποτα και κανέναν, τότε δεν είναι φυσιολογικό να περιμένεις από τους άλλους να σε παραδεχθούν. Δεν γίνεται να σε ενοχλεί το… πρωτάθλημα των Πρεσπών. Τον σεβασμό τον κερδίζεις. Δεν τον αγοράζεις. Το ότι ο ΠΑΟΚ παίρνει το πρωτάθλημα αήττητος και αμφισβητείται λοιπόν είναι κάτι, που σίγουρα έχει τη βάση του σε όλα τα προηγούμενα…