Παναθηναϊκός του Φάμπρι VS Παναθηναϊκός του Ουζουνίδη

Υπάρχει ένα ερώτημα πολύ στενάχωρο για τον Παναθηναϊκό της σύγχρονης εποχής. Η σύγκριση. Με ποιον; Με τον εαυτό του. Πότε ήταν ο χειρότερος; Η φετινή σεζόν έρχεται αυτόματα στο μυαλό. Ποια είναι η προηγούμενη; Η σεζόν 2012-2013, που κατέληξε με τον Παναθηναϊκό να μένει τελικά εκτός Ευρώπης.

Υπάρχει κάτι που συνδέει και μάλιστα με λίγο σοκαριστικό τρόπο τις δύο περιόδους. Για την ακρίβεια κάποιος. Ο Γιάννης Αλαφούζος. Τότε ερχόταν. Είχε αρχίσει να δραστηριοποιείται ως ο επόμενος ιδιοκτήτης της ΠΑΕ. Τώρα φεύγει. Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν άραγε ήταν χειρότερος όταν ο διοικητικός παράγοντάς του ερχόταν ή τώρα που φεύγει;

Υπάρχουν κάποιες λεπτομέρειες που δίνουν κι άλλες διαστάσεις στη σύγκριση των δύο σεζόν. Κάποιες ομοιότητες, που μάλλον σε αφήνουν με το στόμα ανοιχτό. Για παράδειγμα και τότε, όπως και τώρα, ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε με -2 βαθμούς. Τότε για επεισόδια σε ντέρμπι με τον Ολυμπιακό την προηγούμενη σεζόν, τώρα για το περσινό ματς με τον ΠΑΟΚ στα πλέι οφ και το κουτάκι μπύρας.

Δεν είναι, δηλαδή, μόνο τα διοικητικά προβλήματα που δείχνουν ομοιότητες ανάμεσα στις δύο χρονιές. Ο Παναθηναϊκός και τότε στην ουσία ακυβέρνητος ήταν, με μια διοικούσα επιτροπή να αναλαμβάνει τον Ιανουάριο, με – μεταξύ άλλων – τον Βασίλη Κωνσταντίνου στο σχήμα. Ο «ανταγωνισμός» των δύο σεζόν για το «βατόμουρο», λοιπόν, έχει νόημα.

Ο Τσάβες που τώρα έφυγε και δεν γυρίζει, υπήρχε και τότε. Σε διαφορετική μορφή. Ο Κατσουράνης που έφυγε τον Οκτώβριο από τον Παναθηναϊκό, αφού δηλαδή είχε ξεκινήσει το πρωτάθλημα, χωρίς δική του επιθυμία, αλλά αφήνοντας κι εκείνος κενό.

Το καλοκαίρι επίσης, όπως και τώρα, έτσι και τότε έφυγε ο αρχηγός. Τότε ο Καραγκούνης. Τώρα ο Μπεργκ. Τότε βέβαια, είχαν φύγει και κάποια παιδιά που όλο και… κάτι καταλάβαιναν από Παναθηναϊκό. Νίνης, Λεοντίου, Λέτο, Χριστοδουλόπουλος, Σπυρόπουλος, αργότερα, τον Ιανουάριο και ο Βύντρα.

Υπάρχει μια βασική διαφορά στις δύο σεζόν. Τότε ο Παναθηναϊκός είχε νικήσει στην επαρχία από την πρεμιέρα. 0-1 τον Λεβαδειακό. Επίσης τότε την 13η αγωνιστική, οι πράσινοι είχαν 21 βαθμούς και όχι 15 που έχουν τώρα. Αλλά και πάλι ήταν χαμηλά. Για Παναθηναϊκός πολύ χαμηλά…

Όπως διαφορετική είναι και η προσέγγιση στο θέμα προπονητή. Και οι δύο σεζόν ξεκίνησαν με προπονητή από την περσινή. Τότε, το 2012-2013, ήταν ο Ζεσουάλδο Φερέιρα. Αλλά δεν είχε τις αντοχές του Μαρίνου Ουζουνίδη. Ο Πορτογάλος έφυγε τον Νοέμβριο. Ο Έλληνας τεχνικός αντέχει ακόμη. Αλλά μέχρι πότε;

Υπάρχει και ακόμη μία συγκυρία. Μετά τον Φερέιρα, το 2012, ανέλαβε για περίπου έναν μήνα ο Χουάν Ραμόν Ρότσα. Από τον Ιανουάριο, σε εκείνο το κύμα αλλαγών που είχε φέρει την αποχώρηση του Γιάννη Γόντικα και τον ερχομό του Βασίλη Κωνσταντίνου, είχε αναλάβει τον Παναθηναϊκό ένας απίθανος Ισπανός. Ο Φάμπρι Γκονζάλες.

Δύο μήνες έμεινε, αλλά τα είπε και τα έκανε όλα. Τελευταίες ατάκες του, ότι «…οι παίκτες μου δεν έχουν άντερα και κάτι άλλο που φαίνεται και με το μάτι, δεν είναι μόνο εσωτερικό» και κάτι τέτοια! Για μια εντός έδρας ήττα από τον Πλατανιά. Τότε τελείωσε από τον Παναθηναϊκό. Αλλά είχε αρχίσει να μετράει αντίστροφα από μια ήττα στην Τούμπα από τον ΠΑΟΚ, «σβηστά» με 2-0, στις 17 Μαρτίου 2013. Εκεί, δηλαδή, που τώρα παίζει ο φετινός πια Παναθηναϊκός. Βρείτε τις ομοιότητες…

Πάντως, τότε τη χρονιά την έκλεισε ο Γιάννης Βονόρτας. Υπάρχει και κάτι ας το πούμε ενθαρρυντικό ανάμεσα στις ανησυχητικές συζητήσεις αν αυτός, ο φετινός, είναι ο χειρότερος Παναθηναϊκός των τελευταίων δεκαετιών. Οτι τότε, την επόμενη σεζόν και αφού η ομάδα είχε τερματίσει 6η και είχε μείνει εκτός Ευρώπης, την επόμενη σεζόν υπήρξε ανάκαμψη. Με τροχιά ανόδου και κατάκτηση ενός Κυπέλλου. Με τον ΠΑΟΚ, βέβαια, επειδή όλα κύκλους κάνουν…