Τη νύχτα που σκότωσαν το ποδόσφαιρο

Γενέθλια λοιπόν. Ένας χρόνος ακριβώς από εκείνη την βραδιά στην Τούμπα που το όπλο του Ιβάν Σαββίδη σκότωσε το Ελληνικό ποδόσφαιρο. Και ας μην το έβγαλε ποτέ από τη ζώνη του ο ιδιοκτήτης του ΠΑΟΚ.

Η πιο φτηνή εικόνα ενός «σκληρού καθεστώτος» που επιβλήθηκε, και απολαμβάνει τα προνόμια της ανομίας που χαρακτηρίζει το σήμερα. Η εικόνα που θα συνοδεύει για πάντα την «εποχή» της Εξυγίανσης. Το εξώφυλλο στο άλμπουμ με τις αναμνήσεις. Η αποτύπωση της στιγμής που ο «πανίσχυρος» ολιγάρχης από το Ροστόφ θέλησε δίχως να λογαριάζει κανέναν και τίποτα να δείξει πως εκείνος αποφασίζει. Για όλα.

Προσπάθησαν πολλοί και «πολύ» για να «καθαρίσουν» εκείνο το σημάδι, παριστάνοντας πως δεν καταλαβαίνουν πως είναι ανεξίτηλο. Προσπάθησαν να μας πείσουν για όσα μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους. Όσο η φωτογραφία ταξίδευε τον γύρο του κόσμου, όσο ο χλευασμός μεγάλωνε για το ελληνικό ποδόσφαιρο τα «εξαπτέρυγα» προσπαθούσαν να… αγιάσουν τον ευεργέτη τους. Βρήκαν σίγουρα μια σειρά από πρόθυμους. Διόλου παράξενο. Το οξύμωρο όμως είναι πως πρώτοι από όλους ήταν οι… πρώτοι της Κυβέρνησης που έτρεξαν να γίνουν «κοινωνοί».

«Πλήρωσα και το θέλω δικό μου» ακούστηκε μια φωνή στο Μαξίμου, σύμφωνα με τον μύθο. Εκεί όμως εικόνα δεν υπήρχε. Για να προκύψει και η απαραίτητη σύγκριση. Ίσως να έγινε. Ίσως και όχι. Βλέποντας όσα συμβαίνουν στα γήπεδα εδώ και έναν χρόνο γνέφεις καταφατικά. Σκεπτόμενος πως για εκείνο το ένοπλο «ντου» δεν έχει γίνει ακόμη δίκη, αγγίζεις την βεβαιότητα.

Και τι έγινε όμως; Ποιος περίμενε κάτι διαφορετικό. Τι να την έκανε άραγε ο Υφυπουργός Βασιλειάδης εκείνη τη «λευκή επιταγή» του Πρωθυπουργού προκειμένου «να μην κάνω καμία υποχώρηση ούτε να απεμπολήσω τις διακηρυγμένες αρχές περί διαφάνειας και ισονομίας». Που να την έχει φυλαγμένη εκείνη την επιστολή του προς τη FIFA, με την οποία γνωστοποιούσε τους λόγους για τους οποίους έπρεπε να διακοπεί άμεσα το πρωτάθλημα. Επ… αόριστον είχε πει τότε. Δίκιο έχει. Αυτό που συμβαίνει άλλωστε από τότε δεν είναι πρωτάθλημα. Είναι μια παρωδία, που έρχεται να δικαιώσει εκείνη τη φωνή. «Πλήρωσα και το θέλω δικό μου».

Η Κυβέρνηση είχε μια ευκαιρία εκείνη τη νύχτα στη Τούμπα. Να διορθώσει ένα μεγάλο της λάθος. Τις πλάτες που έβαλε για την Εξυγίανση. Τον τρόπο με τον οποίο ανέχτηκε «αντί έξι εκατ ευρώ» όπως αποκάλυψε ο Βίκτωρας Μητρόπουλος να «εξαγοραστεί» η ΕΠΟ. Την αβάντα σε δύο συγκεκριμένους «ολιγάρχες» που στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ έχουν μετατρέψει την χώρα σε… φέουδο.

Την ευκαιρία την πέταξε στα σκουπίδια. Ο νέος αθλητικός νόμος που είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα των συγκεκριμένων επιχειρηματιών αποτελεί την μεγαλύτερη απόδειξη. Το… πάρτι παραβατικότητας που ισχύει στο ποδόσφαιρο το ίδιο. Το «παραμύθι» της Αρκούδας και του Τίγρη, σε μια χώρα… φαλιρισμένη από καιρό.

Όχι τελικά. Αν το καλοσκεφτεί κανείς: Το όπλο του Ιβάν πυροβόλησε. Και βρήκε στόχο. Διάνα.