Με άλλες ανάγκες ο Ολυμπιακός, άλλες μεταγραφές ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ

Ημέρες μεταγραφικές στα μισά του Γενάρη και αν μη τι άλλο από ειδήσεις μπόλικες τα τελευταία 24ώρα, ειδικά σε ότι αφορά στον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ. Στο ισχυρό «δίπολο» της φετινής σεζόν που έχει λιγότερα κοινά από ότι μπορεί να φανταστεί κανείς, παρότι ουσιαστικά πρόκειται για δύο ομάδες ξεκίνησαν να διεκδικήσουν ίδιους στόχους.

Ο ΠΑΟΚ πόνταρε τα ρέστα του το περασμένο καλοκαίρι στην ομοιογένεια. Στον περσινό ισχυρό κορμό του, στην παραμονή του ίδιου προπονητή. Μια ιδέα λογική και ποδοσφαιρική που έξι μήνες μετά όμως δημιουργεί μια παράξενη αντίθεση. Γιατί μπορεί ο Δικέφαλος να έχει κάνει ήδη τη μισή (ίσως και παραπάνω) δουλειά για τον τίτλο του πρωταθλητή, αλλά βρίσκεται Γενάρη μήνα με την ανάγκη να καλύψει ένα σωρό υποθέσεις στο ρόστερ του.

Στους ατζέντηδες αρχές Δεκέμβρη έλεγε πως ψάχνει για έναν αριστεροπόδαρο εξτρέμ και τίποτε άλλο. Τώρα πάει για τέσσερις προσθήκες στο ρόστερ και ακόμη η ώρα για τον εξτρέμ δεν έχει φτάσει. Ήρθε ο Μίσιτς, έρχεται ο Σβιντέρσκι, γυρίζει ο Γιαννούλης, υπάρχει ενδιαφέρον για έναν ακόμη κεντρικό χαφ. Και ο winger εάν και εφόσον στο φινάλε! Πως βρέθηκε εδώ; Λίγο από καταστάσεις που συμβαίνουν στις ομάδες (πώληση Πρίγιοβιτς, τραυματισμός Βέρνμπλουμ) και περισσότερο από την καλοκαιρινή επιλογή να μην θωρακίσει το ρόστερ του όσο έπρεπε. Να μην δημιουργήσει την προοπτική που χρειάζονταν. Ο ΠΑΟΚ δεν φρόντισε να φέρει παίκτες στο προσκήνιο ούτε σαν ρολίστες. Δεν βελτίωσε κάποιους από αυτούς. Δεν έβγαλε στο προσκήνιο νέα πρόσωπα.

Με δεδομένο μάλιστα ότι το καλοκαίρι λήγουν μια σειρά από συμβόλαια πρώτης γραμμής στην ομάδα του Λουτσέσκου (Κρέσπο, Μπίσεσβαρ, Κάνιας, Σάκχοφ, Βαρέλα), ότι είναι πολύ πιθανό να φύγουν Μαουρίσιο-Μάτος αλλά και ότι υπάρχει διαπραγμάτευση με παίκτες όπως ο Πέλκας και ο Πασχαλάκης; Η σωστή επιλογή του ΠΑΟΚ λίγους μήνες πριν, να ποντάρει στον «κορμό» του, κινδυνεύει να τον αναγκάσει να φτιάξει μια ομάδα από την αρχή. Και το καλοκαίρι που έρχεται αν ο ΠΑΟΚ πάρει το πρωτάθλημα πρέπει να είναι έτοιμος μια ώρα αρχύτερα. Διότι θα παίξει προκριματικά Τσάμπιονς Λιγκ από το μονοπάτι που πρέπει να τον οδηγήσει στους ομίλους, όπως οδήγησε φέτος την ΑΕΚ.

Την ομάδα δηλαδή που ακριβώς επειδή το καλοκαίρι έχασε πολλούς και σημαντικούς (Χιμένεθ, Βράνιες, Λάζαρος, Άραούχο, Κονέ κλπ) αλλά και δεν τελείωσε συζητήσεις νέων συμβολαίων (Μπακασέτας, Σιμόες, Λαμπρόπουλος) έμοιαζε πριν από μερικές εβδομάδες έτοιμη να… παραδοθεί στη μοίρα της. Έφερε έναν καλό χαφ προ ημερών όπως ο Κριστιτς, έφερε πίσω και τον Μπακασέτα αλλά δίνει την εντύπωση πως θα την πάνε τα αποτελέσματα της. Και όχι κάποιο σχέδιο. Μέχρι τη Δευτέρα το απόγευμα η καρέκλα του Ουζουνίδη έτριζε. Η νίκη στα Γιάννενα άλλαξε την ατμόσφαιρα. Ποιος ξέρει τι θα γίνει στο επόμενο παιχνίδι. Και κυρίως ποιος ξέρει πόσες αλλαγές θα χρειαστεί και εκείνη το καλοκαίρι μιας και το σημερινό της ρόστερ είναι γεμάτο από «δανεικούς».

Ποιος λείπει από το παζλ; Ο Ολυμπιακός. Εκείνος που το περασμένο καλοκαίρι με μπόλικα κότσια είπε να ξεκινήσει από την αρχή. Με νέο προπονητή και 20 καινούργια πρόσωπα στο ρόστερ του. Τρομερά δύσκολο εγχείρημα. Αλλά και πάρα πολύ επιτυχημένο αν σκεφτεί κανείς την θέση του στα μεταγραφικά αυτόν τον Γενάρη. Οι Πειραιώτες δεν ψάχνουν για ποδοσφαιριστές που δεν έχουν. Αναζητούν καλύτερους από τους υπάρχοντες και αυτή η διαφορά είναι πάρα πολύ μεγάλη. Και ιδιαιτέρως τιμητική για εκείνους που συμμετέχουν στον σχεδιασμό τους.

Γιατί από το καλοκαίρι μέχρι σήμερα ανέδειξαν πρωταγωνιστές ή βελτίωσαν ποδοσφαιριστές που μέχρι την έναρξη της σεζόν έδιναν την εντύπωση πως έχουν άλλες δυνατότητες. Ο Ολυμπιακός φέτος έχει τον καλύτερο Φορτούνη από το 2016. Έχει τον καλύτερο Ομάρ από το 2016. Βρήκε λύσεις σε παίκτες όπως ο Βούκοβιτς και ο Μπουχαλάκης. Έχει σχηματίσει μια εκρηκτική βάση 22-23 ετών με Καμαρά, Ποντένσε, Σισέ, Κούτρη. Βρήκε έναν σπουδαίο τερματοφύλακα στα γάντια του Σα (με μια οψιόν που μπορεί να την καλύψει και να τον κάνει δικό του). Έναν πολύ καλό κεντρικό όπως ο Γκιγιέρμε και έναν πολύ σύγχρονο επιθετικό όπως ο Γκερέρο. Έναν 12^ο με πολλά κυβικά όπως ο Νάτχο.

Είναι τόσο γεμάτος που ουσιαστικά δεν έχει ανάγκη ο Ολυμπιακός ας πούμε για άλλον winger. Έδωσε ήδη τον Πάρντο και τον Σεμπά γιατί του περίσσευαν. Δίνει δανεικό και τον Βρουσάι για τον ίδιο λόγο. Και αν όντως καταφέρει το «κόλπο» με τον Ζιλ; Τότε λογικά θα αποχωρήσει και άλλος. Είτε ο Φέτφα, είτε ο Ναουέλ. Ο Πορτογάλος θα έρθει για να συναντήσει τον Ποντένσε, τον Λάζαρο, τον (νέο) Μασούρα και εκείνον που θα επιβιώσει στη «μάχη» της αντικατάστασης.

Γιατί όλη αυτή η φασαρία για τον Ζιλ; Διότι ο συγκεκριμένος πριν από τρία-τέσσερα χρόνια θεωρούνταν ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της Ιβηρικής. Και γιατί αν ο Μαρτίνς καταφέρει να τον εναρμονίσει οι Ερυθρόλευκοι θα βρουν έναν –ακόμη- παίκτη με χαρακτηριστικά «κάνω τη διαφορά». Δανεικό για 1,5 χρόνο και έπειτα μια κανονική οψιόν αγοράς.  Κανονική σε δεδομένα Ολυμπιακού για έναν παίκτη που μπορεί να γίνει περιουσιακό στοιχείο.

Έχει πολύ ενδιαφέρον η περίπτωση του Ζιλ. Τόσο που έβαλε τους Πειραιώτες στον πειρασμό. Ένα σουλούπι «Σεμπάστιαν Λέτο». Winger αριστεροπόδαρος με μπόι 1,86μ που μπορεί και από τις δύο πλευρές. Που ψάχνει επιτέλους μια ποδοσφαιρική βάση που θα του επιτρέψει να ξεδιπλώσει το ταλέντο του, και να το κάνει από θέση πρωταγωνιστή. Όπως συμβαίνει με τον Σα και τον Ποντένσε. Δύο συμπατριώτες του που το καλοκαίρι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έψαχναν κάτι ανάλογο όταν έλεγαν το «ναι» στην πρόταση του Πέδρο Μαρτίνς. Άλλες οι ανάγκες του Ολυμπιακού λοιπόν. Τόσο διαφορετικές που ακόμη και αυτό λογίζεται σαν μια μικρή νίκη…