Μόνο με τους πλαϊνούς δεν… νίκησε κανείς

Παίκτες με τα κεφάλια σκυμμένα να ακούν τον δικαιολογημένο εξάψαλμο των οπαδών. Ένας προπονητής, φάντασμα, να τρέχει να κρυφτεί στα αποδυτήρια. Μια ομάδα πρωταθλήτρια… παραδομένη στις φλόγες της κρίσης.

Πρόχειρος απολογισμός, τέλη Νοέμβρη; Στο -12 από την κορυφή του πρωταθλήματος, έπειτα από μόλις 11 αγωνιστικές. Έξω από την πρώτη 5άδα. Πίσω από τα πιτσιρίκια του Παναθηναϊκού που ξεκίνησαν από το -6. Πίσω από την Ξάνθη. Την ίδια στιγμή; Δίχως βαθμό στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Συμπέρασμα: Είναι πολύ πιθανό πριν βγει ο μήνας, η Ένωση να μείνει δίχως αγωνιστικούς στόχους. Δίχως στόχους ανάλογους των προϋποθέσεων που υπήρχαν το καλοκαίρι. Μετά την κατάκτηση του τίτλου. Μετά τα 30 εκατ ευρώ που μπήκαν στα ταμεία, από την πρόκριση στη φάση των ομίλων της κορυφαίας διοργάνωσης.

Ποιος έχει την ευθύνη για όλα αυτά; Το ερώτημα φαντάζει ρητορικό. Και ανεπίκαιρο. Εδώ to10.gr τα έγραψε έγκαιρα και αυτό προφανώς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στο αφεντικό. Στον Δημήτρη Μελισσανίδη, που φαίνεται ότι τα ως τώρα κατορθώματα της ομάδας του τα τελευταία χρόνια, τα θεωρεί περισσότερο δικά του και λιγότερα των υπολοίπων. Μην το περνάτε επιδερμικά αυτό. Στην πραγματικότητα είναι η αιτία του προβλήματος. Αυτή η ατάκα των «μυημένων» του στιλ «μην ασχολείσαι αδερφέ. Το πρωτάθλημα το πήρε πέρσι ο Μελισσανίδης».

Βαρύ; Όχι. Ρεαλιστικό. Αν δεν ήταν έτσι, θα ήταν στη θέση του ο Μανόλο Χιμένεθ. Θα ήταν στη θέση του ο περσινός MVP Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος. Θα ήταν στο ρόστερ ο Βράνιες, ο Γιόχανσον και ο Κονέ. Θα είχε υπογράψει νέο συμβόλαιο ο Σιμόες που η ιστορία του ταλαιπωρεί ολόκληρο τον κιτρινόμαυρο οργανισμό εδώ και μήνες. Θα ένιωθε η ομάδα την εμπιστοσύνη του ιδιοκτήτη, αλλά και την ανταμοιβή για την περσινή υπέρβαση.

Και αν δεν μπορούσαν να είναι εδώ όλοι αυτοί; Αν έγιναν ξαφνικά όλοι παλιοχαρακτήρες, που δεν σεβάστηκαν τα ιερά και τα όσια. Θα είχε… πέσει μαρούλι για τους αντικαταστάτες τους. Δεν θα προέκυπτε μια ομάδα στημένη σε… black Friday.

Ένα μέρος από τα 30 εκατ ευρώ του Τσάμπιονς Λιγκ, που εξαφανίστηκαν, για να μπουν στο γήπεδο θα είχαν μπει στο χορτάρι. Η ΑΕΚ το καλοκαίρι εξαιρώντας την αγορά του Λιβάγια, αποφάσισε να μην βάλει φράγκο. Και αυτό είναι που την καταδικάζει.

Δανεικός ο Πόνσε, δανεικός ο Μπογέ, δανεικός μέχρι και ο Άλεφ με τον Οικονόμου. Με… εξτρέμ τον –ελεύθερο- Γιαννιώτα που το παλικάρι δείχνει παρατημένος. Με τον Μοράν και τον Αιντάρεβιτς να μένουν γιατί δεν βρέθηκε τρόπος να φύγουν. Να φωνάζει ο προπονητής για μεταγραφές, και να σφυρίζουν οι υπεύθυνοι «κλέφτικα». Να φτάνει σε σημείο κοτζάμ Μπάγεβιτς να δηλώνει «παραίτηση» θέλοντας να διαχωρίσει τη θέση του, από τα νέα ήθη και έθιμα.

Στην άμμο χτίστηκε η φετινή ΑΕΚ και αν δεν τις είχε χαμογελάσει η τύχη στις ισοπαλίες με Ολυμπιακό (ισοφάρισε στο 90΄) και τον Παναθηναϊκό (συμπτωματικό το 0-0) η κατάσταση θα είχε ξεφύγει καιρό. Και το υλικό το διάλεξε ένας. Ο Δημήτρης Μελισσανίδης.

Με τους… πλαϊνούς, τον Γιαννάκη και τον μύθο του Μπαρμπά Θωμά όμως δεν μπορείς να πας μακριά. Πέρσι τα είχες όλα αυτά, είχες όμως και καλή ομάδα. Φέτος υπάρχουν βραδιές που προκαλείς οίκτο. Σαν την αποψινή ένα πράγμα.

Η Δέτση έκανε ότι μπορούσε στο Αγρίνιο. Ακύρωσε ένα πεντακάθαρο γκολ του Παναιτωλικού, μέτρησε αυτό του Σιμόες χωρίς να είναι σε θέση να γνωρίζει αν τελικά ήταν οφσάιντ. Η ίδια όμως γκολ δεν μπόρεσε να βάλει. Απλά εκτέθηκε. Και όταν εκτίθεται ένα «εργαλείο» και δουλειά δεν γίνεται, κλάψτα Χαράλαμπε.

MUST READ

LIVE: Ελλάδα – Αγγλία 0-3 (Τελικό)

Θα την πληρώσει ο Ουζουνίδης, αλλά δεν φταίει. Θα έρθουν κανά δύο δανεικοί τον Γενάρη αλλά θα είναι αργά. Θα συνεχίζει να θυμώνει και να στεναχωριέται ο κόσμος, αλλά και για εκείνους δεν θα υπάρχει λύση. Αυτό που έκανε φέτος ο Μελισσανίδης δεν έχει επιστροφή!