Η πικρή δικαίωση του Αϊνστάιν

Στην «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού», ο Τσάρλι Κάουφμαν επινόησε μια κλινική διαγραφής μνήμης μέσω της οποίας θα μπορούσε να αφαιρεθεί οποιαδήποτε επώδυνη ανάμνηση από τον εγκέφαλο του «πελάτη».

Αν οι τεχνικές που εφαρμόζονταν σε αυτή τη φανταστική κλινική είχαν επίδραση και στις εμμονές, το υλικό για ένα σίκουελ της επιτυχημένης ταινίας θα ερχόταν κατευθείαν από την Ελλάδα και την αυτοαποκαλούμενη «μαχητική δημοσιογραφία» της. Αυτής που κοιμάται και ξυπνάει με την αγωνία για το πώς θα χτυπήσει την προσωποποίηση του Κακού που λέγεται Βαγγέλης Μαρινάκης, προκειμένου να δικαιολογήσει την ύπαρξή της. Και τον μισθό της…

Ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ Ολυμπιακός έκανε μια αυτοψία στην πληγείσα περιοχή της Μάνδρας, μπαίνοντας μέσα στις λάσπες και συνομιλώντας με τον απλό κόσμο. Ό,τι δηλαδή θα έπρεπε να έχουν κάνει οι πραγματικοί αρμόδιοι – υπεύθυνοι για την Περιφέρεια αλλά και ολόκληρη τη χώρα, αντί να σταθούν «έξω και μακριά» από τις γειτονιές της απελπισίας προκειμένου να αποφύγουν τις ενδεχομένως ανεξέλεγκτες αντιδράσεις των κατοίκων που έχασαν ανθρώπους και περιουσίες μέσα στις πλημμύρες και τις λάσπες.

Με τους νεκρούς να έχουν φτάσει πλέον τους 23, η εμμονική ζοχάδα κάποιων πληρωμένων μυαλών (ορίστε και η ιδέα για τον τίτλο του σίκουελ) δε σεβάστηκε ούτε τις απώλειες, ούτε καν τον πόνο στην προσπάθεια να πλήξει(;) τον άνθρωπο που έθεσε εαυτόν στη διάθεση των πληγέντων. Ορμώμενοι από μια λέξη της καθομιλουμένης που χρησιμοποίησε η δήμαρχος Μάνδρας κατά τις ειλικρινείς ευχαριστίες της προς τον Μαρινάκη, επινόησαν «τρολαρίσματα» σαν κι αυτά που κάνουν οι ίδιοι στην αλήθεια, από το πρώτο λεπτό που βγήκαν στον αέρα. Δικαιώνοντας έτσι τη διάσημη ρήση του Αϊνστάιν περί της αμφιβολίας για το αν η ανθρώπινη ηλιθιότητα έχει όρια, πολύ περισσότερο όταν υποκινείται από επιδοτούμενες εμμονές…