Έχει καθίσει στη γωνιά του και δεν… ενοχλεί κανέναν. Απολαμβάνει προνόμια που την περασμένη Άνοιξη πήγε να τα χάσει οριστικά όταν βρέθηκε στη μέση, προσπαθώντας να γλιτώσει από την οργή των Χαλίφηδων έπειτα από το περίφημο ματς της Τούμπας που έκρινε το πρωτάθλημα.
Του έκανε… μούτρα ο Βορράς, τελείωσαν οι παρτίδες με τον Νότο αλλά η κρίση πέρασε γιατί τον στήριξε η Κυβέρνηση. Η ίδια Κυβέρνηση που τώρα δεν θέλει να τον βλέπει ούτε ζωγραφιστό (τουλάχιστον μέχρι την προχθεσινή, πρώτη μετά από μήνες συνάντηση). Τέλος πάντων όπως φαίνεται ο Βαγγέλης Γραμμένος είναι κατά βάθος καλός άνθρωπος. Και οι καλοί άνθρωποι αν μη τι άλλο βρίσκουν τον τρόπο κρατώντας την καρέκλα τους και με τα δύο χέρια, να τις διατηρήσουν. Πρόεδρος της ΕΠΟ όμως; Αστεία πράγματα. Πρόεδρος της ΕΠΟ δεν υπάρχει. Ο Φούσεκ τον έχει βάλει στη «γυάλα» και παλιοί φίλοι από τα… ξένα αποφασίζουν για τα υπόλοιπα.
Υπάρχει η UEFA, και η «μίξη» των ξένων τουριστών τύπου Περέιρα με στελέχη σαν τον Τριτσώνη που κρατούν τα γκέμια της διαιτησίας. Υπάρχουν μια σειρά από στελέχη που «παρουσιάζονται» μπροστά στον Τίγρη και την Αρκούδα σε στάση προσοχής. Κατά τα άλλα; Η ποδοσφαιρική ομοσπονδία είναι ένα ακόμη… ίδρυμα του δημοσίου και μάλιστα από τα καλά. Γιατί οι μισθοί που «γράφει» το κοντέρ, είναι επιπέδου προέδρου της Δημοκρατίας.
Το τι έγινε μέχρι να καταρτιστούν οι όμιλοι της Γ΄ εθνικής είναι ενδεικτικά της κατάστασης στο πάρκο Γουδή. Τα όσα συμβαίνουν στην εθνική ομάδα, φτάνουν για να καταλάβει όλη η Ελλάδα πως τα παλικάρια που διοικούν το ελληνικό ποδόσφαιρο, είναι ικανοί για να αδειάζουν τα τραπέζια με τα «καναπεδάκια» και τις σφολιάτες, στις συνεντεύξεις Τύπου των χορηγών. Εδώ ο άλλος παριστάνει το Γραφείο Τύπου και έστειλε την Ελλάδα στη… Φινλανδία! Ζωάρα.
Τι γίνεται στην εθνική ομάδα; Μόνη και παρατημένη. Να παίζει μεθαύριο ματς εντός έδρας και να μην ξέρεις ούτε το γήπεδο που αγωνίζεται. Με έναν προπονητή, τον Σκίμπε που ψάχνουν ευκαιρία να τον τελειώσουν περιμένοντας την επόμενη γκέλα στο Nations League, και με συνεργάτες που μια είναι εκεί και μια αλλού αναλόγως ποιος θα είναι ο τελευταίος που θα… σηκώσει το τηλέφωνο. Τον Άγγελο λέει ετοιμάζουν για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Καλή επιλογή. Με τη μπάλα ο Αναστασιάδης, που την περνάει στα αμπέλια του, έχει πάρει διαζύγιο εδώ και χρόνια. Τουλάχιστον όμως θα μας βοηθάει η Παναγία. Κάτι είναι και αυτό…
Την εθνική την κρατάνε τρεις-τέσσερις διεθνείς. Ο Τοροσίδης, ο Παπασταθόπουλος. Οι παλιοί που την αγάπησαν στην προηγούμενη εκδοχή της. Εκείνη που την παρέλαβαν από τον Καραγκούνη και τον Κατσουράνη. Πρόσωπα που νιώθουν την ευθύνη αλλά και την υποχρέωση. Εκείνοι έχουν βάλει στο κόλπο, τον Μανωλά, τον Λάζαρο, τον Φορτούνη. Τα παιδιά δηλαδή που… κυνηγούν ανεμόμυλους. Ο Σκίμπε έχει καταλάβει τι… παίζεται, οι δε παράγοντες περιμένουν «οδηγίες». Και αυτό είναι όλο.
«Δεν βρήκαμε κανένα πλάνο. Καμία προοπτική. Κάτι έπρεπε να δημιουργήσουμε. Βρήκαμε πράγματα για τα οποία όχι απλά εκπλαγήκαμε, αλλά σοκαριστήκαμε. Είναι γνωστές οι παθογένειες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Διαπιστώνουμε ότι χρειαζόμαστε μια νέα κατεύθυνση. Αν δεν το κάνουμε, είμαστε απλά διαχειριστές και εμείς ήρθαμε για να δημιουργήσουμε. Να δούμε τι γίνεται σε επίπεδο παικτών και προπονητών. Για παράδειγμα τι γίνεται με τις σχολές προπονητών. Να δούμε πως είναι διαρθρωμένες οι υποδομές, τι κάνουν οι Ενώσεις και πως αυτό συνδέεται με τις μικρές εθνικές ομάδες και στη συνέχεια με την εθνική ομάδα των ανδρών. Η ίδια η Επιτροπή θα εξετάσει τις προδιαγραφές για τη δημιουργία προπονητικού κέντρου για την εθνική ομάδα. Πρόκειται για πρωτοβουλία την οποία γενικά ενισχύει η UEFA. Εμείς απλά επαναπαυθήκαμε στον Άγιο Κοσμά» έλεγε ο Γραμμένος πέρσι στις 20 Νοέμβρη.
Τότε που πήρε το Συμβούλιο της ΕΠΟ και το πήγε βόλτα στη Θεσσαλονίκη, στο ξενοδοχείο του Ιβάν για να δώσει στίγμα. Τι ακριβώς έκανε από τότε και έπειτα; Τίποτε. Κρύβονταν για μήνες, όσο κρατούσε ο πόλεμος ΠΑΟΚ-ΑΕΚ, έβαλε στο… συρτάρι το παραμύθι της εξαγγελίας «Τούμπα» ως νέα έδρα της ομάδας. Εμφανίστηκε μόνο όταν η Κυβέρνηση τον έβαλε να «μπλοκάρει» τις αντιδράσεις της Σούπερ Λιγκ για τις 3+1 θέσεις υποβιβασμού. Τίποτε άλλο.
Ένα πρόσωπο που είτε υπάρχει στο ποδόσφαιρο, είτε όχι είναι ένα και το αυτό. Ότι έκαναν και οι προηγούμενοι δηλαδή; Ναι, κάπως έτσι. Τουλάχιστον όμως εκείνοι διαχειρίστηκαν περιόδους που η εθνική ομάδα ήταν σημείο αναφοράς. Που το Καραϊσκάκη γέμιζε με κόσμο. Που στον πάγκο κάθισαν προσωπικότητες όπως ο Σάντος, ή ακόμη και ο –αποτυχημένος- Ρανιέρι. Ο τωρινός υπάρχει δεν υπάρχει είναι ένα και το… αυτό.
Ο Γραμμένος πήρε στην Κάρπαθο και έπαιξε μπάλα με κάτι πιτσιρικάδες στο πλαίσιο του προγράμματος «Πάσα στα θρανία», σε μια κίνηση που δεν θα την έκανε αν ήταν πρόεδρος κόμματος στην προεκλογική περίοδο. «Με τα δικά μας λεφτά κάνει δημόσιες σχέσεις και δείχνει κοινωνικό πρόσωπο», έλεγαν για τον πρόεδρο της ΕΠΟ κάποιοι. Όχι στη Σούπερ Λίγκα. Μέσα στην ΕΠΟ. Εκείνοι που μετρούν αντίστροφα περιμένοντας τις εξελίξεις που κάποια στιγμή θα προκύψουν αναπόφευκτα.