Η «εξυγίανση» σε διεθνή περιοδεία

Οι παλαιότεροι θα θυμούνται τη διαφήμιση της δεκαετίας του ‘80 των εμπορικών καταστημάτων του δαιμόνιου τρικαλινού επιχειρηματία Γρηγόρη Σαράφη. «Σαράφης στα Τρίκαλα, Σαράφης στην Αθήνα, Σαράφης και στο Παρίσι».

Στον ίδιο ρυθμό κινείται πια και η φανταστική «εξυγίανση» που έχει λαμπρύνει το ελληνικό ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια. Ξεκίνησε… ταπεινά και μουλωχτά από την επαρχία όπου οι άλλοτε σύμμαχοι μοίραζαν «ευχές» και υποσχέσεις με αντάλλαγμα τις ψήφους για τις εκλογές των περιφερειακών ποδοσφαιρικών Ενώσεων. Εχοντας πια τις ενώσεις στο… τσεπάκι της, βγήκε και ο “δικός μας” πρόεδρος της ΕΠΟ. «Εξυγίανση» και στην Αθήνα λοιπόν.

Αυτό που έλειπε ήταν η διεθνής καριέρα. Το μεγάλο άλμα στο εξωτερικό! Από τη στιγμή που η ΕΠΟ της «εξυγίανσης» άνοιξε διάπλατα τις πόρτες της σε FIFA και UEFA που ουσιαστικά είναι εκείνες που διοικούν, ο δίαυλος υπήρχε και σύμφωνα με αρκετούς είναι εκείνος που καθορίζει και την πραγματικότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Δεν είναι όμως και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο να βλέπουν οι «μάστορες» της εξυγίανσης να έρχεται ο ένας ξένος αρχιδιαιτητής μετά τον άλλον και να εξοστρακίζονται τα «δικά μας» παιδιά σε ρόλους κομπάρσων. Επρεπε να βρεθεί ο τρόπος να επανακτηθεί η εξουσία.

Πρόλαβε λοιπόν, ο Μέλο Περέιρα και έφερε έναν Ισπανό διαιτητή για τον περυσινό τελικό. Μια «σφυρίχτρα» με το ανάλογο βάρος και κύρος για την περίσταση. Και άνοιξε ο ασκός του αιόλου, καθώς από εφέτος αποφάσισε να φέρνει ξένους διαιτητές και στα ντέρμπι του ελληνικού πρωταθλήματος.

Βέβαια το να βρεις έναν διαιτητή για τον τελικό Κυπέλλου που γίνεται προς το τέλος της περιόδου είναι εύκολο, καθώς και κύρος έχει η αναμέτρηση και η ατζέντα δεν είναι γεμάτη αγώνες. Το να ψάχνεις όμως να βρεις διαιτητή για αγώνες πρωταθλήματος δεν είναι το ίδιο εύκολο μιας και στα σοβαρά πρωταθλήματα οι κορυφαίες σφυρίχτρες έχουν «δουλειά» σχεδόν κάθε εβδομάδα.

Για αυτό και μας προέκυψαν ως τώρα ένας Φινλανδός και ένας Ελβετός, ενώ στο ντέρμπι της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ μας έρχεται ένας Δανός.

Οχι όποιος κι όποιος βέβαια! Αποδεικνύεται ότι ο Μαντς Κρίστοφερ Κριστόφερσεν δεν είναι τελείως «άσχετος» με τους ανθρώπους που τρέχουν την ελληνική διαιτησία μιας και πριν από λίγο καιρό διευθύνοντας την αναμέτρηση της Βίντι με τη ΜΠΑΤΕ Μπορίσοφ για την πρώτη αγωνιστική του Γιουρόπα Λιγκ είχε ως παρατηρητή διαιτησίας τον Σταύρο Τριτσώνη.

Ο άνθρωπος τον οποίο εμπιστεύεται ο Μέλο Περέιρα και τη γνώμη του οποίου ακούει από την πρώτη στιγμή, ήταν εκείνος που έκρινε την απόδοση του Κριστόφερσεν και των συνεργατών του, με τους οποίους προφανώς είχε και άμεση επαφή την ημέρα του αγώνα, όπως προβλέπεται από τις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας.

Στη συνάντηση που είχαν οι δυο τους μετά τον αγώνα, όπου ενδεχομένως να είδαν ξανά σε βίντεο την αναμέτρηση και να άκουσαν τις όποιες παρατηρήσεις του Σταύρου Τριτσώνη, δεν αποκλείεται να έδειξαν οι δανοί θετικοί στο ενδεχόμενο να κληθούν να σφυρίξουν κάποιον αγώνα του ελληνικού πρωταθλήματος.

Αλλωστε είναι σαφές ότι ο Μέλο Περέιρα είχε δώσει την εντολή να βρεθούν υποψήφιοι διαιτητές για τα ντέρμπι και με αυτόν τον τρόπο να άνοιξε τον δρόμο στους… σαράφηδες του ελληνικού ποδοσφαίρου να ανοίξουν μαγαζί και στο Παρίσι.

Αλλωστε ο Γιαννάκης – ένας είναι ο Γιαννάκης – και ο Θωμάς ανέκαθεν ήθελαν να προσθέσουν στο βιογραφικό τους και κάποιες διεθνείς επιτυχίες.

Ακόμα και με τους δευτεροκλασάτους ξένους διαιτητές που έφερε στα προηγούμενα ντέρμπι ο Μέλο Περέιρα, υπήρχε η αίσθηση ότι θα έρθουν, θα σφυρίξουν ό,τι βλέπουν και θα φύγουν. Καλοί, κακοί, μέτριοι, σε καλή ή κακή μέρα, ο ορισμός τους απέπνεε στους πάντες τη βεβαιότητα ότι σε καμία περίπτωση δεν θα έχουν δόλο σε όποιο λάθος κι αν υποπέσουν.

Ο μήνας του μέλιτος με τους ξένους διαιτητές όμως, μοιάζει να φτάνει στο τέλος του με τον ορισμό του Κριστόφερσεν, τον διαιτητή που είχε ήδη αναπτύξει επαγγελματική σχέση με τον Σταύρο Τριτσώνη.

Οπως λέει και μια ψυχή, αυτοί είναι τέτοιοι σατανάδες που είναι ικανοί να έχουν προκαλέσει αυτόν τον ντόρο μόνο και μόνο για να αντιστρέψουν το κλίμα… υπέρ των Ελλήνων διαιτητών! Αν είναι να «ψαχνόμαστε» για τους ξένους διαιτητές, ας σφυρίζουν οι Ελληνες που τουλάχιστον ξέρουμε τι καπνό φουμάρουν.

Τους Ελληνες δεν τους θέλαμε, τους ξένους δεν (θα) τους θέλουμε, θα καταλήξουμε σαν τον Γκιωνάκη στα «Κίτρινα Γάντια» που απηυδισμένος ρωτούσε τον Σταυρίδη σε εκείνη την επική κινηματογραφική σκηνή: «Μια μου λέτε λεμονάδα, μια μου λέτε πορτοκαλάδα, μια μου λέτε γκαζόζα. Τι θέτε;»

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Οπως και να’ χει πάντως, η «εξυγίανση»… προχωράει με βήμα ταχύ και η Ελλάδα μοιάζει πια μικρή για τις δυνατότητες του Θωμά, του Γιαννάκη, του Τριτσώνη, ιδιαίτερα από τη στιγμή που έχουν κατά πως φαίνεται και τις… ευλογίες της FIFA και της UEFA μέσω του Μέλο Περέιρα.