Το Financial Fair Play και το απεριόριστο μπάτζετ του Σαββίδη

Τα γήπεδα αναστενάζουν όταν η μπάλα κυλάει στο χόρτο το φθινόπωρο και τον χειμώνα και πολύ περισσότερο την άνοιξη όταν κρίνονται οι τίτλοι, ωστόσο η χαρά του Έλληνα (και όχι αποκλειστικά) οπαδού είναι το καλοκαίρι.

Την εποχή κατά την οποία κανένα όνειρο δεν είναι απαγορευμένο. Την εποχή όπου ο καθένας φαντάζεται και «στήνει» την ιδανική νέα 11άδα της αγαπημένης ομάδας του. Την εποχή κατά την οποία παίζουν μπάλα οι… προεδράρες που σαρώνουν τις αγορές, που κινούνται βάσει προγραμματισμού, που εφαρμόζουν στρατηγικές και πλάνα βγαλμένα από τις καλύτερες μέρες των μεγαλύτερων χρηματιστηριακών αγορών, που κάνουν τα πάντα για να ικανοποιήσουν τον υπέροχο λαό τους.

Αυτά και άλλα ωραία παραμύθια της Χαλιμάς γίνονται μπεστ σέλερ και δίνουν πνοή στις εφημερίδες και κλικ στους ενημερωτικούς ιστότοπους του διαδικτύου.

Η χαρά του παιδιού βέβαια, δεν είναι η ίδια όπως παλιά. Τίποτα δεν είναι όπως παλιά. Κάποτε ο «πρόεδρας» μπορούσε να πετάξει ένα τσουβάλι λεφτά προς τέρψιν του πόπολου που θα αποθέωνε τον γαλαντόμο επενδυτή. Σε αντίθεση με την ελληνική κοινωνία, η οποία αφέθηκε στο έλεος των επιτήδειων που έχτισαν προσεχτικά το αφήγημα της «ανάπτυξης» οδηγώντας τη χώρα στο ξαφνικό κλείσιμο του διακόπτη και σε δεκαετή (ως τώρα) ύφεση, το ποδόσφαιρο προνόησε να βάλει κάποια αναχώματα.

Το οικονομικό φερ πλέι (Financial Fair Play) που θεσπίστηκε μετά κόπων και βασάνων από την UEFA έβαλε κάποιους περιορισμούς στα χρήματα που μπορούν να ξοδέψουν οι έχοντες, προκειμένου να αποφύγει φαινόμενα διάλυσης ομάδων επειδή ένα ωραίο πρωί οι «επενδυτές» τους αποφάσισαν να την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια για άλλες πολιτείες αφήνοντας πίσω τους καμένη γη.

Και έτσι ερχόμαστε στο ζουμί της υπόθεσης. Στον ΠΑΟΚ, λέει, υπάρχει μια σχετική γκρίνια στις τάξεις των οπαδών του Δικεφάλου για την καθυστέρηση που παρατηρείται στις μεταγραφικές κινήσεις, τη στιγμή που ο Ιβάν Σαββίδης μεθυσμένος από την ηδονή της κατάκτησης για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά του Κυπέλλου Ελλάδας είχε δηλώσει από μικροφώνου ότι «το μπάτζετ θα είναι απεριόριστο».

Ωραία όλα αυτά, «έφτιαξαν» τον κόσμο, γέννησαν αρκετά πρωτοσέλιδα εφημερίδων και γέμισαν ακόμη περισσότερες σελίδες στο διαδίκτυο. Μόλις άρχισε να ξεθυμαίνει η επίδραση της μέθης από τη νίκη στον τελικό επί της ΑΕΚ, ήρθε το σκληρό hangover.

Βλέπετε, η δουλειά των… λογιστών πουλάει πρωτοσέλιδα μόνο όταν ανακοινώνεται μια νέα αύξηση μετοχικού κεφαλαίου στην οποία θα συνεισφέρει ο «πρόεδρας» γιγαντώνοντας την ομαδάρα. Τώρα που θα πρέπει να βγει κάποιος και να εξηγήσει ότι δεν υπάρχει κανένα «απεριόριστο μπάτζετ», το ρίχνουν στην τρελίτσα.

Απλά τα πράγματα. Η «χασούρα» την οποία μπορεί να καλύψει με ΑΜΚ ο κάθε επενδυτής, μπορεί να φτάσει τα 30 εκατομμύρια ευρώ σε βάθος τριετίας με αβάντζο άλλα 5 εκατομμύρια ευρώ. Από εκεί και πάνω, μπαίνεις στο μικροσκόπιο των αρμόδιων επιτροπών της UEFA.

Και αυτό είναι το πρόβλημα με το οποίο βρίσκονται αντιμέτωποι κάθε καλοκαίρι οι όποιοι επενδυτές έχουν απομείνει στο ελληνικό ποδόσφαιρο και οι οποίοι θέλουν να ρίξουν χρήμα σ’ αυτό, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Όταν δεν υπάρχει «προϊόν» με σοβαρά έσοδα, υπάρχει η αναγκαστική «προσγείωση» από την UEFA που δεν σου επιτρέπει να «χώσεις» χρήμα ακόμη κι αν το έχεις για… πέταμα.

Επομένως όταν βλέπεις τις αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου του ΠΑΟΚ τα τελευταία χρόνια, μπορείς να καταλάβεις ότι ο Δικέφαλος του βορρά παίζει στο όριο. Σύμφωνοι, δεν πηγαίνουν όλα τα χρήματα στο αγωνιστικό τμήμα – στο FFP της UEFA δεν προσμετρώνται οι επενδύσεις που γίνονται σε εγκαταστάσεις και ακαδημίες – ωστόσο όταν για μεταγραφές και μισθούς και λειτουργικά έξοδα το μπάτζετ αγγίζει τα 25-30 εκατομμύρια ετησίως και τα έσοδα μετά βίας ξεπερνούν τα 10-15 εκατομμύρια, καταλαβαίνεις ότι δε μπορεί να κινείσαι εσαεί έτσι.

Back in the USSR

Για να καταφέρει να επιζήσει μια ομάδα, όσα χρήματα κι αν έχει ο ιδιοκτήτης της, θα πρέπει να μάθει και να πουλάει, όχι μόνο ποδοσφαιριστές, αλλά και «προϊόν». Θα πρέπει να αυξήσει τα έσοδά σου από τηλεοπτικά, χορηγούς, εμπορικές συμφωνίες και όχι να περιορίζεται να ψωνίζει σχεδόν αποκλειστικά από την πρώην Σοβιετική Ένωση, όπως ο ΠΑΟΚ.

Το γιατί επιλέγονται ποδοσφαιριστές από εκεί δε χρειάζεται και πολύ σκέψη για να το καταλάβει κανείς. Εκεί δραστηριοποιείται ο Ιβάν Σαββίδης, εκεί εδρεύουν οι κερδοφόρες εταιρείες του, εκεί είναι η έδρα των επιχειρήσεών του, εκεί μπορεί να κλείνει τα ντιλ με τον τρόπο που ο ίδιος επιθυμεί.

Τουλάχιστον μέχρι να πάρουν μπρος οι συνεργασίες με τα μεγάλα γραφεία ατζέντηδων που δραστηριοποιούνται σε όλη την Ευρώπη, αλλά κυρίως μέχρι να βελτιωθεί το συνολικό προϊόν ομάδων όπως αυτή του ΠΑΟΚ που θα μεταφραστεί με αύξηση των εσόδων, η «θηλειά» του οικονομικού φερ πλέι της UEFA θα σφίγγει περιορίζοντας τις καλοκαιρινές μεταγραφές.

MUST READ

Η «κρυφή ατζέντα» με το Final Four – Τελικά τι συμβαίνει με την Euroleague;

Τουλάχιστον κάποια στιγμή θα γίνει αντιληπτή η πραγματική ζημιά που μπορεί να αποφέρει ένας αποκλεισμός ακόμη κι απ’ τους ομίλους του Europa League, όπως ο περυσινός που υπέστη ο ΠΑΟΚ από την άσημη Έστερσουντ. Αυτά τα 8-10 εκατομμύρια ευρώ που χάθηκαν θα βασανίζουν τον ΠΑΟΚ για μια τριετία, καθώς το FFP «μετράει» για τρεις περιόδους…