Οι νεκροί από την τραγωδία της Δ. Αττικής είναι πολλαπλάσιοι και οι ευθύνες της Περιφερειακής Αρχής και της Ρένας Δούρου δεδομένες και αυτονόητες.
Είναι πολύ σημαντικό πράγμα να διαθέτει κάποιος πολιτικός ευαισθησίες. Αν μάλιστα είναι και γυναίκα, οι ευαισθησίες θα πρέπει να θεωρούνται δεδομένες. Τρανό το παράδειγμα της Περιφερειάρχου Αττικής που δεν έκανε οικονομίες όταν έμαθε ότι ο εν τοις πράγμασι διοικητής της ΑΕΚ χρειαζόταν χρήματα για την ανέγερση νέου γηπέδου. Ή όταν πρόταξε τα ιντερνετικά στήθια της προκειμένου να κατακεραυνώσει «τιτιβίζοντας» την Περιφέρεια Θεσσαλονίκης για τους δυο νεκρούς των πλημμυρών του 2014, αλλά και κάποια ΜΜΕ που υποτίθεται ότι «σιωπούσαν».
Τρία χρόνια μετά, η Ρένα Δούρου βρίσκεται σε πολύ χειρότερη θέση από εκείνη των ανθρώπων που κατηγορούσε τότε. Οι νεκροί από την τραγωδία της Δ. Αττικής είναι πολλαπλάσιοι και οι ευθύνες της Περιφερειακής Αρχής δεδομένες και αυτονόητες. Με δεδομένο ότι αυτή τη στιγμή η κυρία Δούρου θα πρέπει να είναι μεταφορικά πνιγμένη στη δουλειά (σε αντίθεση με τους κυριολεκτικά πνιγμένους συμπολίτες μας), θα ήταν υπερβολικό να της ζητήσει κάποιος παρόμοια τοποθέτηση. Είναι όμως βέβαιο πως οι μεγάλες ευαισθησίες της δεν θα της επιτρέψουν να σιωπήσει. Μόλις ξεπλυθούν οι τόνοι λάσπης από τη Μάνδρα και τις γύρω περιοχές, η κυρία Δούρου θα χρησιμοποιήσει και πάλι το twitter της για να καταγγείλει την αδράνεια και την «ένοχη σιωπή» της Περιφέρειας, απαιτώντας πακτωλό εκατομμυρίων ευρώ ως ενίσχυση των πληγέντων. Όταν δίνεις για πλάκα ένα εικοσάρικο στον Δημήτρη Μελισσανίδη (συν κάτι δεντράκια απ’ το δασάκι), αποκλείεται να μη σου περισσεύουν τα διπλάσια για μια τόσο μεγάλη καταστροφή. Ρένα, τα ρέστα σου δηλαδή, όπως έλεγε και ο τίτλος της τελευταίας κινηματογραφικής ταινίας της Βλαχοπούλου…