Το πρώτο DNP του Σάσα Βεζένκοφ, ο Μίσιτς και το «έλα μωρέ, ποιο ΝΒΑ» (vids)

«Έλα μωρές ποιο ΝΒΑ» αναρωτιούνται συχνά-πυκνά στην Ευρώπη, θέλοντας να υπερτονίσουν την χαλαρότητα των Αμερικανών και τον τρόπο που διαχειρίζονται το πανάκριβο προϊόν τους.

Μπάσκετ χωρίς άμυνες, χωρίς να τους πολύ-ενδιαφέρει η νίκη στην κανονική περίοδο. Ένας άλλος κόσμος. Ο ίδιος που έχει βάλει πάρα πολύ δύσκολα στους δύο τελευταίους MVP της Euroleague. Διότι δεν είναι μόνο ο Βασίλιε Μίσιτς. Είναι και ο Σάσα Βεζένκοφ.

Διαβάστε επίσης: Η αποβολή του Γιάννη Αντετοκούνμπο κόντρα στους Πίστονς (vid)

Δευτερόλεπτο δεν αγωνίστηκε ο άλλοτε άσος του Ολυμπιακού στη νίκη των Κινγκς επί των Μπλέιζερς (121-118) τα ξημερώματα. Και ήταν αυτό το πρώτο DNP της καριέρας του, έπειτα από έξι παιχνίδια με μέσο όρο συμμετοχής 14:30 σε ένα πρωτάθλημα που τα ματς έχουν διάρκεια 48:00. Προέρχονταν από τρία ματς με όλους και όλους 4 πόντους και 20% ευστοχία. Ματς που οι Κινγκς τα έχασαν.

Δεν είναι παράξενο λοιπόν ότι έμεινε εκτός rotation. Ποιος; Εκείνος που τον Μάη στον τελικό του Κάουνας ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τη Ρεάλ έμεινε στο παρκέ 39:00 στα 40:00.

Ακόμη πιο δύσκολα είναι τα πράγματα στην Οκλαχόμα για τον Βασίλιε Μίσιτς. Παρότι οι Θάντερ δεν είναι Κινγκς, δεν έχουν βλέψεις για τα ψηλά πατώματα της Δύσης, ο δύο φορές MVP της Euroleague είναι στην άκρη του πάγκου. Έχει μόλις 3 συμμετοχές στα πρώτα 8 παιχνίδια της σεζόν. Η ομάδα του τα πηγαίνει περίφημα (5-3) άρα λοιπόν δεν είναι απλό να ανοίξει το rotation της.

Και κάπως έτσι, όταν παίζει, παίζει μόλις για 10:30 έχοντας 3,3 πόντους ανά ματς. Ποιος; Εκείνος που τον Φλεβάρη του 2021, στο τουρκικό ντέρμπι της Euroleague ανάμεσα στη Φενέρ και την Εφές σταμάτησε στους 37!

Είναι τελικά της… πλάκας το ΝΒΑ; Αν, ναι γιατί δεν μπορούν οι δύο καλύτεροι παίκτες της Euroleague της τελευταίας 5ετίας να το αλώσουν; Να μια ενδιαφέρουσα απορία για όλους εκείνους που επιμένουν να μιλούν σχεδόν υποτιμητικά για τους Αμερικανούς. Και μια ακόμη: Αν το ΝΒΑ είναι τόσο καλό ώστε να μην παίζουν οι καλύτεροι της Ευρώπης σε αυτό, τότε γιατί οι Αμερικανοί που έρχονται στην Euroleague δεν μπορούν να κάνουν τη διαφορά και μένουν στη σκιά του Βεζένκοφ, του Μίσιτς, του Σλούκα κλπ;

Το είπε άλλωστε χθες και ο Μπαρτζώκας. Ποιες είναι οι «βόμβες» του καλοκαιριού που έσκασαν στην Euroleague; Ποιος ήρθε από το ΝΒΑ και κάνει τη διαφορά; Κανείς! Γιατί; Διότι το μπάσκετ είναι ίδιο, αλλά δεν είναι ίδιος ο τρόπος και η φιλοσοφία. Άλλο παιχνίδι από τη μια πλευρά του Ατλαντικού. Άλλο από την άλλη. Υπάρχουν περιπτώσεις που το κάνουν μια χαψιά και στα δύο ταμπλό. Ο Λούκα Ντόνσιτς ας πούμε είναι πολλά χρόνια τώρα στο top 5 του κόσμου. Υπάρχουν όμως και χαρακτηριστικά παικτών που ταιριάζουν μόνο σε ένα περιβάλλον.

Ο Μίσιτς και ο Βεζένκοφ υστερούν σε αθλητικότητα σε ένα πρωτάθλημα που όλοι μαρκάρουν όλους, όλοι τρέχουν, όλοι καρφώνουν. Παίζουν με το μυαλό τους, και το τεράστιο ταλέντο τους. Στην Ευρώπη που οι προπονητές κοουτσάρουν κάθε κατοχή και σχεδιάζουν κάθε κίνηση το χάρισμα τους είναι αδιαπραγμάτευτο. Στην Αμερική που η ατομική πρωτοβουλία δίνει το δικαίωμα στα πρώτα βιολιά να πάρουν 20 επιθέσεις στη σειρά ή που δεν αλλάζει χέρια η μπάλα μέχρι να… σβήσει ο ήλιος, οι ικανότητες αυτών των παικτών αλλάζουν «χαρακτηριστικά».

Ο Βεζένκοφ και ο Μίσιτς αναδεικνύονται μέσα από καλοδουλεμένες ομάδες. Το ΝΒΑ ψάχνει παίκτες για να αναδείξουν τις ομάδες. Και αυτό είναι όλο… Φυσικά όλα τα παραπάνω τα γνώριζαν και οι δύο μια χαρά. Γιατί το έκαναν; Γιατί αν δεν το έκαναν θα το μετάνιωναν για μια ζωή. Γιατί οι δύο αυτοί κόσμοι δεν συγκρίνονται και δεν θα συγκριθούν ποτέ. Χρειάζονται όμως μπόλικη τύχη για να τα καταφέρουν και να κατοχυρώσουν τη θέση τους. Προπονητές που θα τους καταλάβουν και θα έχουν την υπομονή και τη διάθεση να τους «εντάξουν».

Προς το παρόν αυτό δεν συμβαίνει σε αυτές τις πρώτες στροφές της σεζόν…

MUST READ

Για κάτι που αξίζει…