Αυτά που ζει ο Ολυμπιακός φέτος μόνο στην… τηλεόραση.
Το φετινό του Ολυμπιακού; Κάτι σε… θρίλερ. Μια σειρά από γεγονότα και καθοριστικές στιγμές που έχουν βαλθεί να πουν αλλιώς την ιστορία της σεζόν.
Από εκείνο το γκολ του Ντολέβ Χαζίζα στο 90΄+2΄της αναμέτρησης στη Χάιφα (1-1, 20/7), ως το ακυρωθέν γκολ του Μάριου Βρουσάι με τον Παναθηναϊκό (25/2) επτά μήνες συμπληρωμένοι που οι Ερυθρόλευκοι μαθαίνουν από έξω και ανακατωτά το νόμο του Μέρφι: Αν κάτι μπορεί να πάει στραβά, όλα θα πάνε στραβά. Και αν δεν μπορούν; Θα υπάρξει ένας διαιτητής, σαν τον Ζοάο Πινέιρο το Σάββατο, που θα τα κάνει να μπορούν…
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς φέτος: Το γκολ του Εβάν Γκεσάντ στο 90΄+3΄της εκτός έδρας μάχης με τη Ναντ που χάρισε τη νίκη στους Γάλλους (2-1, 8/9).
Εκείνο του Λούκας Κούμπλερ στο 90+3΄της εκτός έδρας αναμέτρησης με τη Φράιμπουργκ που ισοφάρισε για τους Γερμανούς (1-1, 27/10) και σε συνδυασμό με το γκολ του Ιγνάτιους Καναγκό στο ίδιο λεπτό (Ναντ-Καραμπάγκ 2-1) απέκλεισε τον Ολυμπιακό από το Europa League;
Το αυτογκόλ του Σωκράτη στο εντός έδρας ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ (1-2, 17/10) στην τελευταία ήττα στο πρωτάθλημα; Τα όσα έγιναν με τον Γιάκομπ Κέλετ στο φινάλε του Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός στη Λεωφόρο (1-1 με το εύστοχο χτύπημα πέναλτι του Αντράζ Σπόραρ να ισοφαρίζει στο 90΄+11΄).
Τα δύο δοκάρια του Γκάρι Ροντρίγκες στον πρώτο ημιτελικό με την ΑΕΚ (3-0, 9/2) που επί της ουσίας μετέτρεψαν σε τυπική διαδικασία τη μεθαυριανή ρεβάνς. Την καταδικαστική προχθεσινή διαδικασία;
Έχει περάσει ο Ολυμπιακός από σαράντα κύματα. Και είναι πραγματικά σπουδαίο ότι έχει καταφέρει να σταθεί όρθιος.
Το βράδυ του Σαββάτου συνέβησαν πολλά στο Φάληρο. Ανάμεσα τους: Πιθανότατα «κλείδωσε» και η αίσθηση –σε πολλούς- ότι ο Ολυμπιακός είναι ο πρώτος της Big 4 που πολύ δύσκολα θα διεκδικήσει κάποιον τίτλο παρότι τυπικά είναι «μέσα» ακόμη και στους δύο.
Η 24η αγωνιστική, όχι η ποδοσφαιρική εικόνα της αλλά τα αποτελέσματα της, ενίσχυσε σαφώς το «δίπολο» Παναθηναϊκός-ΑΕΚ με θέα στο πρωτάθλημα, ενώ και στο κύπελλο καιρό τώρα πάμε ολοταχώς για ένα ακόμη ριμέικ της μονομαχίας ΑΕΚ-ΠΑΟΚ στον τελικό με τον Τάκη Μπαλτάκο να ψάχνει σημείο στην υδρόγειο για να διεξαχθεί δίχως επεισόδια.
Παρά ταύτα οι Ερυθρόλευκοι σε αυτό το μάλλον σημαδιακό βράδυ καταχειροκροτήθηκαν στο φινάλε του ντέρμπι των αιωνίων από το πάντα απαιτητικό κοινό τους. Χειροκρότημα εγκάρδιο για τον Μίτσελ και τους ποδοσφαιριστές του που εδώ και πάρα πολύ καιρό ενώ… φυσάει κόντρα (γενικώς), αρνούνται να παραδοθούν.
Αγνόησε το κοινό των πρωταθλητών τον Πορτογάλο διαιτητή Ζοάο Πινέιρο και τη μπάντα του στο… σολάρισμα της. Διατήρησε την ψυχραιμία του σε όσα συνέβησαν από το 90΄και πέρα. Και στο φινάλε ασχολήθηκε και έκρινε με μοναδικό παρονομαστή το ίδιο το ποδόσφαιρο. Εκεί όπου ο Ολυμπιακός κυριάρχησε κατά κράτος του μεγάλου αντίπαλο του, επαναλαμβάνοντας πάνω-κάτω ότι είχε κάνει πριν από μερικούς μήνες και στη Λεωφόρο.
Δεν του λείπουν του Ολυμπιακού τα πρωταθλήματα: Έχει κερδίσει τα 22 από τα τελευταία 26 και τα 47 από τα 86 της ιστορίας. Τα πρωταθλήματα λείπουν στους άλλους: Στον Παναθηναϊκό που περιμένει καρτερικά από το 2010. Στην ΑΕΚ που έχει κατακτήσει μόλις ένα από το 1995 και πέρα. Στον ΠΑΟΚ που χρειάστηκε 34 ολόκληρα χρόνια, από το 1985 ως το 2019 για να πιεί νερό.
Δεν του λείπουν και οι άνθρωποι με το θάρρος να παραδεχτούν τα φετινά λάθη στον σχεδιασμό αλλά και το μεράκι για να σηκώσουν τα μανίκια ψηλά και να φτιάξουν και πάλι μια ομάδα πρωταθλήτρια. Δεν πρέπει να του λείψει όμως και ως το φινάλε της φετινής σεζόν αυτή η «μέχρι τέλους» επιθυμία στο γήπεδο που εμφάνισε προχθές στο γήπεδο. Αυτό είναι το μοναδικό αντίδοτο κόντρα σε όλους και όλα. Η προσπάθεια. Η αυτονόητη απόφαση πως ότι και να συμβεί οι Πειραιώτες δεν θα παραδοθούν. Μέχρι τέλους…