Η μεγάλη κουβέντα του Πάντου και το δηλητήριο γύρω από έναν τελικό με μικρά παιδιά (pic)

Το μεσημέρι καμιά τριανταριά πιτσιρικάδες έγιναν όσο viral δεν μπορούσαν να φανταστούν: Δεν τους το χάρισε κανείς. Το κέρδισαν με την αξία τους καθώς η ποδοσφαιρική παράσταση που έδωσαν στον τελικό κ-15 της Super League ήταν πιθανότατα περισσότερο ολοκληρωμένη από πολλά ματς της κανονικής Super League.

Οι μισοί φορούσαν τη φανέλα του Ολυμπιακού. Οι άλλοι μισοί τη φανέλα του ΠΑΟΚ. Του έδωσαν και κατάλαβε. Το πήγαν ως το τέλος. Ένας τελικός που κρίθηκε με δύο γκολ στις καθυστερήσεις και έπειτα μέσα από 12 πέναλτι.

Αύριο θα πρέπει να πάνε όλοι σχολείο. Γυμνασιόπαιδα είναι. Παιδιά γεννημένα το 2007 και το 2008. Θα πάνε να συναντήσουν τους φίλους τους και φυσικά να τους περιγράψουν τη μοναδική εμπειρία που έζησαν. Πως είναι να αγωνίζεσαι σε έναν τελικό. Πως είναι να φτάνουν οι σφυγμοί σου… 200 πριν από ένα χτύπημα της μπάλας.

Το πιθανότερο είναι άλλωστε, πως οι περισσότεροι εξ αυτών δεν θα έχουν μεγαλύτερη στιγμή στην ποδοσφαιρική τους καριέρα. Γιατί από το την κ-15 ως το επαγγελματικό ποδόσφαιρο υπάρχει ανάμεσα ένα… βουνό. Ακόμη και για τα παιδιά που έχουν το προνόμιο να βρίσκονται σε κορυφαία προγράμματα όπως αυτά που επιμελούνται ο Ολυμπιακός με τον ΠΑΟΚ. Γιατί για να παίξεις ποδόσφαιρο στο υψηλότερο επίπεδο απαιτούνται θυσίες, τόνοι ιδρώτα, τύχη. Κυρίως όμως χρειάζονται πόδια που πατούν στη Γη. Και μυαλά που παραμένουν στη θέση τους.

Αύριο όμως στο σχολείο οι συμμαθητές τους δεν θα τους ρωτούν για ποδόσφαιρο. Θα τους ρωτούν για το πέναλτι που έδωσε ο διαιτητής. Θα τους λένε για τους «επόπτες». Πιθανόν θα προσθέτουν με νόημα πως είναι απαραίτητο να προκύψει VAR και σε αναμετρήσεις του δικού τους επιπέδου. Γιατί; Διότι μια σειρά από επαγγελματίες των Media επέλεξαν να στάξουν όσο δηλητήριο διαθέτουν γύρω τους. Να το ρίξουν απευθείας σε αυτά τα παιδία. Και σε άλλα παιδία που αγαπώντας τον Ολυμπιακό, τον ΠΑΟΚ, το ποδόσφαιρο θέλησαν να περάσουν την ώρα τους σερφάροντας σε μια αθλητική ιστοσελίδα.

Ήταν έξω από την περιοχή, λέει, το πέναλτι που κέρδισε ο Ολυμπιακός στις καθυστερήσεις και ισοφάρισε το ματς. Και αυτό δείχνει πολλά.

Όντως δείχνει πολλά. Δείχνει πως εκείνα τα «καλόπαιδα» που κάποτε έφτιαξαν αφηγήματα για «εγκληματικές» θέλοντας να ικανοποιήσουν τα αφεντικά τους και το σχέδιο ισοπέδωσης του ποδοσφαίρου μέσω της «εξυγίανσης», δεν έχουν κανένα πρόβλημα να πιάσουν το φτυάρι ακόμη και αν πρόκειται για 15χρονα. Άνθρωποι που επενδύουν συνειδητά στην τοξικότητα. Και που δεν έχουν πρόβλημα να το αποδείξουν ακόμη και όταν η κουβέντα αφορά σε πιτσιρικάδες.

«Η ύπαρξη των τμημάτων υποδομής έχει σκοπό τη βελτίωση των νεαρών ποδοσφαιριστών με απώτερο στόχο την άνοδο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Σε αυτό το πλαίσιο είναι κρίμα να αναλωνόμαστε σε οπαδικές αντιπαραθέσεις και τοξικότητα την οποία εισπράττουν παιδιά ηλικίας 15 ετών. Το οπαδικό μίσος δεν έχει καμία θέση στον αθλητισμό και ειδικότερα στις μικρές ηλικίες» έλεγε πριν λίγο ο Τάσος Πάντος. Ένας κύριος των γηπέδων με 300+ συμμετοχές στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο.

«Ας αγκαλιάσουμε τα παιδιά όλων των ομάδων, δίνοντάς τους όλα τα απαραίτητα εφόδια προκειμένου να διαμορφώσουν σωστούς χαρακτήρες μέσα από το ποδόσφαιρο. Ας σταματήσουν λοιπόν τα κέντρα της τοξικότητας, κάποια media που μολύνουν το ποδόσφαιρο. Ας σεβαστούν τον κόπο και το μέλλον των παιδιών. Όταν μοιράζουν μίσος θα βλέπουμε επιθέσεις σε πούλμαν 17χρονων, βία σε 12χρονα σε Ακαδημίες και τελικά, όλοι το ξέρουμε, δολοφονίες νεαρών παιδιών στους δρόμους» πρόσθεσε.

Και τα είπε όλα. Είπε όσα λέγονται. Ακόμη όμως και όσα δεν χρειάζονταν καν να ειπωθούν. Φυσικά τα λόγια του δεν μπορούν να αλλάξουν κάτι. Όσοι θέλησαν να ποδοπατήσουν τον μεσημεριανό τελικό για να εξυπηρετήσουν την αρρώστια που έχουν στο μυαλό τους, τα ήξεραν όλα αυτά. Απλά αυτό δεν τους ήταν… πρόβλημα.

Για την ιστορία: Το γκολ που πέτυχε ο ΠΑΟΚ για το 2-1, ακριβώς δηλαδή πριν το πέναλτι του Ολυμπιακού δεν έπρεπε να μετρήσει. Το γιατί φαίνεται ξεκάθαρα σε αυτή την φωτογραφία: Ας την βάλουν και αυτή στη συλλογή τους. Δεν θα τους χρειαστεί άμεσα φυσικά, γιατί θα τους χαλάσει το αφήγημα. Ας την έχουν όμως. Και ας την κοιτάζουν κάθε φορά που θα κοιτάζουν στα μάτια ένα παιδί 15 χρονών θέλοντας να του πουν τι ωραία που είναι το ποδόσφαιρο.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…