Το μπάσκετ «ανάσανε» αλλά κάποιοι συνεχίζουν να το δηλητηριάζουν βλέποντας… εφιάλτες με τον Αγγελόπουλο!

«Το “μέχρι τέλους” ήταν η καλύτερη απόφαση που έχουμε πάρει στη ζωή μας». Αυτή τη δήλωση έκανε ο Γιώργος Αγγελόπουλος μετά το τέλος του τελικού Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό και της πρώτης κούπας στη σεζόν για τον Ολυμπιακό. Της πρώτης κούπας από τότε που επέστρεψαν οι ερυθρόλευκοι και άρχισαν να… ζώνουν τα φίδια όλους τους υπόλοιπους.

Δεν φαίνεται πάντως να έχει πρόβλημα ο Παναθηναϊκός με αυτό. Εντός του πράσινου κλαμπ έχουν αντιληφθεί πως δεν είναι πιο ισχυροί από τον Ολυμπιακό. Πως δικές τους νίκες απέναντι στους «ερυθρόλευκους» τη φετινή σεζόν θα αποτελούν υπέρβαση και έκπληξη. Ο κανόνας είναι οι νίκες της ομάδας του Μπαρτζώκα.

Δε θέλει ιδιαίτερη λογική να το καταλάβεις. Δείτε τα ρόστερ, το βάθος σε αυτά. Δείτε την πορεία της μίας ομάδας στην Ευρώπη και της άλλης. Δείτε τη διοικητική σταθερότητα που υπάρχει στον Ολυμπιακό. Στον Παναθηναϊκό «τρέχουν» το… καράβι Διαμαντίδης και Αλβέρτης. Και καλά κάνουν, αποτελούν τη ζωντανή ιστορία του «πράσινου» μπάσκετ. Αντιλαμβάνονται και οι ίδιοι όμως πως ο «αιώνιος» αντίπαλος φέτος είναι έτη φωτός μπροστά σε όλα τα επίπεδα. Κυρίως στο αγωνιστικό.

Κι όμως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που τους… φταίνε οι Αγγελόπουλοι. Και γράφουν «πύρινα άρθρα» για… λάθος του Γιώργου Αγγελόπουλου που δήλωσε πως το «μέχρι τέλους» ήταν η καλύτερη απόφαση που έχει πάρει ο ίδιος και ο αδερφός του. Δεν το λέει βέβαια μόνο ο Αγγελόπουλος. Όλοι οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού το λένε. Δίπλα τους ήταν σε όλο αυτό. Και ως γνωστόν οι ομάδες είναι – και – ο κόσμος τους. Και ο κόσμος φαίνεται στα δύσκολα.

Όπως κάνει τώρα ο κόσμος του Παναθηναϊκού και στηρίζει σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία την ομάδα του. Και καλά κάνει, έτσι πρέπει να συμβαίνει. Έτσι έκανε και ο κόσμος του Ολυμπιακού, που είχε τον ίδιο στόχο με εκείνον της διοίκησης της ΚΑΕ. Να φύγει από το ελληνικό μπάσκετ η «άρρωστη» κατάσταση που επικρατούσε. Τα κατάφεραν.

Για να επανέλθουμε στο τι είναι οι ομάδες, οι ομάδες ΔΕΝ είναι οι δημοσιογράφοι τους. Ούτε οι… αγαπητικοί τους. Εκείνοι δηλαδή που ψάχνουν γωνία στο δεκάρικο μόνο και μόνο για να γίνουν αρεστοί. Το να γράφεις μετά από ένα Final 4 που όλοι μιλούσαν για έναν πολιτισμό που επέστρεψε και τον είχαμε ξεχάσει, ότι ο Αγγελόπουλος έκανε λάθος με τη δήλωσή του δεν σε κάνει αρεστό. Γραφικό σε κάνει.

Το μπάσκετ έχει ανάγκη να «ανασάνει», όπως το έκανε στο Ηράκλειο. Να ακούγονται στις εξέδρες οι ιαχές από συνθήματα αγάπης προς την ομάδα και όχι για τις… μανάδες των αντιπάλων. Να γιορτάζει ο νικητής στο τέλος μέσα στο γήπεδο χωρίς να φοβάται μην τον πετύχει κάποιο αντικείμενο. Και να κερδίζει ο καλύτερος στο γήπεδο.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Αυτά έχει ανάγκη το μπάσκετ. Και παράγοντες σαν τους Αγγελόπουλους. Που πήραν μια απόφαση δύσκολη, αλλά τώρα δικαιώνονται…