Δεν είναι ρεπορτάζ, είναι υπαλληλίκι, ηλίθιε…

Χωριό που φαίνεται, κολαούζο δεν θέλει. Παίρνει απόφαση η Επιτροπή Εφέσεων. Την κοινοποιεί στην ΕΠΟ. Και ενώ θα περίμενε κανείς πρώτα να βγει η ανακοίνωση της Ομοσπονδίας, ξαφνικά διαβάζεις το δελτίο Τύπου στην ιστοσελίδα της νοθευμένης αλήθειας. Πριν αυτό δημοσιευτεί στο epo.gr. Πριν σταλεί στους διαπιστευμένους ρεπόρτερ. Πριν ακόμη το μάθουν οι ενδιαφερόμενοι σε κάποιες περιπτώσεις. Εντυπωσιακό, αλλά όχι πρωτοφανές. Και σίγουρα, όχι έσχατο.

Σήμερα, ακόμη ένα απτό παράδειγμα. Στις 12:11 η… ανακοίνωση της Επιτροπής Εφέσεων από τα πιστόλια της εξυγίανσης, στις 12:17 η ανακοίνωση της Ομοσπονδίας. Θα πείτε, σιγά, τι είναι 6 λεπτά μπροστά στην αιωνιότητα. Και ίσως έχετε δίκιο. Αλλά η ουσία δεν είναι αυτή. Αλλού είναι το «μέλι». Και εκεί κρύβεται ο «θησαυρός».

Η απόφαση για την ποινή του Ολυμπιακού είναι μια επανάληψη όσων συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια. Η ρυπαρή νοθευμένη ενημέρωση προηγείται των ανακοινώσεων (ειδικά) της ΕΠΟ, της Super League και γενικώς όπου υπάρχει σχέση… εξάρτησης. Κάθε μορφής. Αλλά κυρίως ο προλογισμός ή ακόμη και η… πρόβλεψη με ανατριχιαστική λεπτομέρεια ανακοινώσεων, αποφάσεων ή λήψης αποφάσεων, που παίρνει η Ομοσπονδία, είναι εντυπωσιακή. Και επιβεβαιώνει το προφανές.

Θα μπορούσε κάποιος να αναγνωρίσει αυτές τις… προανακοινώσεις ως δημοσιογραφική επιτυχία, εάν σε άλλα σοβαρά, κομβικά ζητήματα που αφορούν τον ΠΑΟΚ ή την ΑΕΚ, για παράδειγμα, υπήρχε η ίδια… προληπτική ενημέρωση. Αν όχι προληπτική, η έστω τυπική ενημέρωση.

Για παράδειγμα θα είχε ένα ενδιαφέρον να μάθει κάποιος για ποιον λόγο ένα τόσο «αποκαλυπτικό» Μέσο, με βάση στη Θεσσαλονίκη, δεν έκανε καν αναφορά στα σοβαρά επεισόδια, στον εμφύλιο μεταξύ οπαδών του ΠΑΟΚ στον κεντρικό σύνδεσμο του Δικεφάλου. Πώς είναι δυνατόν να μην είχε την παραμικρή κάλυψη για τα φοβερά και επεισόδια της Σταυρούπολης, όπου και πάλι πρωταγωνίστησαν οπαδοί του Δικεφάλου, ακραία στοιχεία.

Θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί πώς ένα μέσο με τέτοια… εμβάθυνση στο ρεπορτάζ (λέμε τώρα), δεν έκανε την παραμικρή ανάρτηση για το τοξικό κλίμα που επικρατεί στον ΠΑΟΚ. Για τις «επιθέσεις» του κόσμου στη διοίκηση Σαββίδη. Για το γεγονός ότι δεν μπήκε ούτε ένα ευρώ στις μεταγραφές από τον Ιβάν, ενώ τσέπωσε ένα 20άρικο από τις μεταγραφές Γιαννούλη και Τζόλη. Πώς γίνεται αυτό το «αποκαλυπτικό»… εργαλείο να μην κάνει την παραμικρή μνεία για τα κακώς κείμενα της διοίκησης Μελισσανίδη ή ακόμη και να αλλάζει τίτλους και περιεχόμενο σε λινκ, επειδή… ενοχλήθηκε ο «διοικητής»;

Θα είχε ενδιαφέρον να μιλήσουμε επί δημοσιογραφικών δεδομένων και ρεπορτάζ, επίσης, εάν οι ίδιοι «πεφωτισμένοι» της νοθευμένης ενημέρωσης είχαν ρεπορτάζ έστω για τα «δικά τους» ζητήματα. Για παράδειγμα, όταν to10.gr αποκάλυψε την υπόθεση Γιαννούλη-Νόριτς και το βέτο του παίκτη, το ρεπορτάζ της… αλήθειας, κοίταζε τα περιστέρια. Όπως και στην υπόθεση Τζόλη-Wasserman-Νόριτς. Όπως, βεβαίως, και στην αποκάλυψη της αποχώρησης-βόμβα του Ολαφ Ρέμπε, πριν ακόμη μυρίσουν τον κρίνο οι «ρεπόρτερ». Ή ακόμη και σε πιο πρόσφατα και καυτά ζητήματα, όπως η υπόθεση του Αντρίγια Ζίβκοβιτς.

MUST READ

Βαγγέλης Μαρινάκης: «Φοβερή χρονιά ιστορικής επιτυχίας, συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε» (pic)

Γενικώς, θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για δημοσιογραφία. Και για ρεπορτάζ. Εάν αυτά ήταν έννοιες που ταιριάζουν με μια ιστοσελίδα «ειδικού σκοπού», με την… προέκδοση δελτίων Τύπου ή αποφάσεων που ζέχνουν εξυγίανση από όπου κι αν τις πιάσεις. Αλλά όλα επεξηγούνται εντυπωσιακά στην παράφραση της περίφημης φράσης του Αμερικανού πολιτικού σχολιαστή και επικοινωνιολόγου, Τζέιμς Καρβίλ «είναι η οικονομία, ηλίθιε. Διότι στην περίπτωσή μας, δεν είναι ρεπορτάζ, «είναι υπαλληλίκι, ηλίθιε»…