Ο Τίγρης θέλει τον Γιαννίκη για 3 χρόνια, αλλά η ΑΕΚ τον υπέγραψε για 9 μήνες

Στον… πλανήτη ΑΕΚ μπορεί το ρεπορτάζ να αποτελεί για τους περισσότερους άγνωστη λέξη, αρκετοί όμως διατηρούν το χιούμορ τους. Και αυτό είναι καλό. Γιατί το γέλιο μακραίνει τη ζωή. Σιγά μην σκοτιστούν οι άνθρωποι με το ποδόσφαιρο. Σιγά μην χαλάσουν τη ζαχαρένια τους επειδή ο Δημήτρης Μελισσανίδης τρώει έναν προπονητή κάθε πέντε-έξι μήνες αντικαθιστώντας τον συνήθως με κάποιον οικονομικότερο. Παρουσιάζουν τα πάντα ως απολύτως φυσιολογικά. Και για να το λένε αυτοί; Ε, δεν μπορεί. Έτσι θα είναι.

Διαβάσαμε λοιπόν χθες ότι ο Τίγρης ανηφόρισε λέει στα Σπάτα για να τα πει ένα χεράκι με τους ποδοσφαιριστές, παρουσιάζοντας τον νέο προπονητή της ομάδας. Τον συμπαθέστατο Δημήτρη Γιαννίκη ο οποίος θα πρέπει να μην πίστευε στα αυτιά του (ή μήπως στα… μάτια του με όσα διάβασε ότι ειπώθηκαν) ακούγοντας τον ισχυρό διοικητικό παράγοντα της ΑΕΚ να τον αναφέρει ως «προπονητή τριετίας». «Δεν είναι προπονητής για λίγο, είναι προπονητής τριετίας. Τον πιστεύουμε πολύ ως club και θέλουμε να επενδύσουμε σε εκείνον. Να είστε αγαπημένοι, μονοιασμένοι και να ανταποκρίνεστε σε αυτά που σας λέει για να φτάσουμε ψηλά», ανέφερε ο Μελισσανίδης σύμφωνα με το ρεπορτάζ. Ωραίες κουβέντες.

Μόνο που δεν βρέθηκε ρε παιδί μου μια ψυχή, να εκφράσει μια αυτονόητη απορία. Όχι από τους παίκτες. Από τους δημοσιογράφους που έλαβαν την σχετική πληροφορία: Πως γίνεται ο Τίγρης να πιστεύει τόσο πολύ στον Γιαννίκη, να ποντάρει πάνω του μια ιδέα τριετίας, και την ίδια στιγμή να τον προσέλαβε με «μηνιάτικο» ως το τέλος της σεζόν. Διότι αυτό δεν χωρά αμφιβολία. Ξέρει όλος ο κόσμος ότι ο 41άχρονος προπονητής συμφώνησε με τον «μήνα». Ακριβώς 12.000 ευρώ. Όσο δουλέψει. Χωρίς εργατικά δικαιώματα που προκαλούν όπως η αποζημίωση κλπ.

Αν πιστεύεις έναν άνθρωπο για τρία χρόνια, υπογράφεις μαζί του για τρία χρόνια. Αν λες ότι τον πιστεύεις για τρία χρόνια, και τον προσλαμβάνεις με μηνιάτικο για να μην έχει δικαίωμα έστω σε αποζημίωση, αυτό μάλλον δεν λέγεται εμπιστοσύνη. Φυσικά ο Δημήτρης Μελισσανίδης είναι ιδιοκτήτης. Και μπορεί να συμφωνεί ότι θέλει. Με όποιον θέλει. Άλλο αυτό όμως. Και άλλο να παρουσιάζεται η συγκεκριμένη «ατάκα» ως κάτι τόσο φυσιολογικό όσο ότι ο ήλιος βγαίνει από την Ανατολή.

Δεν πιστεύει η ΑΕΚ στον ποδοσφαιρικό «θεσμό» προπονητής και αυτό δεν είναι μια διαπίστωση δική μας. Είναι απλά η επιβεβαίωση με βάση τις επιλογές της. Από το πρωτάθλημα του ΄18 και πέρα έχει αλλάξει οκτώ φορές. Ο Ουζουνίδης, ο Καρντόσο, ο Καρέρα και ο Μιλόγεβιτς μπορούν να το επιβεβαιώσουν. Αντιθέτως πιστεύει σε συμφωνίες που δεν χωρούν… αποζημίωση. Αυτό επιβεβαιώνεται από τις δύο έξτρα θητείες του Χιμένεθ, τη μια του Κωστένογλου και το «φιλικό διαζύγιο» με τον Μιλόγεβιτς που δεν διεκδίκησε τα χρήματα που αναφέρονταν στο συμβόλαιο του.

Ο Γιαννίκης για να μείνει τρία χρόνια στην ΑΕΚ πρέπει με έναν μαγικό τρόπο να υπογράψει κάποια στιγμή ένα συμβόλαιο. Αν δεν το κάνεις όμως αυτό στην αρχή μιας συνεργασίας, σπανίως το κάνεις στη συνέχεια.

Η συγκεκριμένη διαδικασία εξηγεί και στους φίλους της ομάδας γιατί κάθε ρεπορτάζ που φέρνει την ΑΕΚ να μιλά με σοβαρό προπονητή καταλήγει σε φιάσκο. Σκέψου για παράδειγμα να είχε συμφωνήσει για τον Σεργκέι Ρεμπρόφ. Φανταστείτε ο Ουκρανός να είχε τίποτα παράλογες απαιτήσεις και να διεκδικούσε αποζημίωση αν ήταν στη θέση του Μιλόγεβιτς. Όπως έκανε ο Καρντόσο ας πούμε σε μια ιστορία, που για κάποιο λόγο και πάλι δεν προέκυψε στην πραγματική της διάσταση από το ρεπορτάζ.
Μάλλον θα… έτυχε!

«Δεν δουλεύω καθημερινά για το συμβόλαιο ή κάθε συμβόλαιο. Με ενδιαφέρει η επιτυχία της ομάδας. Δεν έχω σκεφτεί για το δικό μου συμβόλαιο» είπε προ ολίγου ο Γιαννίκης στην επίσημη παρουσίαση του. Λογικό. Τι θα μπορούσε να πει ο άνθρωπος; Ματς το ματς θα πάει η διαδρομή του. Μηνιάτικο με το μηνιάτικο. Και βλέπουμε…