Μια τρύπα στο νερό

Σύμφωνα με τη δημοσιογραφία «0,60 cent η ανάρτηση» επιβεβαιώθηκε με ψήφους 12-2 η κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών και συναφών δικαιωμάτων εικόνας και ήχου από την αγωνιστική περίοδο 2023/2024 (περιλαμβανομένης αυτής)», εξέλιξη που συνιστά «ήττα του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού που την καταψήφισαν (συνεπώς νίκη του ΝΠΣ Βόλος και της ΠΑΕ Απόλλων που την διαχειρίστηκαν πολιτικά και κέρδισαν).

Ο ίδιος ο «ωκύπους» Αχιλλεύς Μπέος φρόντισε με δηλώσεις του στο ρ/σ «Μετρόπολις» να μιλήσει «για ιστορικό γεγονός», έτσι το βλέπει από τη σκοπιά του, έτσι είναι αν έτσι νομίζει, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα!

Σύμφωνα με την αυστηρή νομική εκδοχή των γεγονότων αυτό που συνέβη χθες στη μεγάλη Λίγκα ήταν «μια οπή εις το ύδωρ», ελληνιστί μια νομική παπαριά, η οποία δεν έχει την παραμικρή τύχη, καθώς είναι αφετηριακά αντίθετη με τις σχετικές διατάξεις του νόμου, άρα ανίσχυρη.

Λέει επ’ αυτού το καταστατικό της Super League 1 (άρθρο 17): « 1. Απόφαση της Γ.Σ. αντίθετη στο νόμο ή στο καταστατικό είναι άκυρη. 2. Με την επιφύλαξη του άρθρου 22, την ακυρότητα κηρύσσει το δικαστήριο αν εγείρει τη σχετική αγωγή ένα μέλος που δεν συμφώνησε ή οποιοσδήποτε έχει έννομο συμφέρον. Η απόφαση που κηρύσσει την ακυρότητα ισχύει έναντι όλων. 3. Η αγωγή ακυρότητας αποκλείεται όταν περάσει ένας μήνας από τη λήψη της απόφασης» (σ.σ. το άρθρο 22 αφορά στις «αγωνιστικές διαφορές», την επίλυση των οποίων «αναθέτει» στα διαιτητικά όργανα του ποδοσφαίρου και όχι στα δικαστήρια, απολύτως λογικό!).

Συμπληρώνει επί του άρθρου 17 ο νομικός σύμβουλος της Λίγκας κ. Οικονομάκης, στον οποίο πραξικοπηματικά και εκβιαστικά δεν επετράπη να τοποθετηθεί στη διάρκεια της Γενικής Συνέλευσης, όταν ζητήθηκε από τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό να γνωμοδοτήσει, ως καθ’ ύλην αρμόδιος ( γι’ αυτό πληρώνεται), σχετικά : ««Είναι δικαίωμα των ΠΑΕ και μάλιστα απόλυτο και αντιτάξιμο και έναντι του ιδίου του συνεταιρισμού, όχι υποχρέωση η παραχώρηση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων. Απόφαση της Γενικής Συνέλευσης που είναι αντίθετη προς τον νόμο και το καταστατικό είναι άκυρη και υπάρχει δυνατότητα προσφυγής στα δικαστήρια». Ο Νομικός σύμβουλος της Λίγκας επιβεβαιώνει, δηλαδή, την «πραξικοπηματική» ενέργεια της Σούπερ Λιγκ και το γεγονός ότι δεν θα σταθεί πουθενά σε κανένα δικαστήριο αυτή η απόφαση.

Δεν είναι καθόλου τυχαίες οι κυβιστήσεις των δημοσιοκάφρων «0,60 cent η ανάρτηση» από την ώρα που έγκυρα πληροφορήθηκαν τι ακριβώς θα συμβεί ενώπιον της κανονικής δικαιοσύνης, μέχρι κι αυτοί κατάλαβαν ότι η χθεσινή απόφαση έχει ζωή ενός μήνα, μετά «τετέλεσται»…

Σύμφωνα με την πολιτική ερμηνεία της απόφασης της Γ.Σ. της Λίγκας η ομάδα των ΠΑΕ που σχεδίασε και οργάνωσε τη λήψη της απόφασης πέτυχε να αποκτήσει ένα επικοινωνιακό point (αυτό και τίποτε άλλο) σε μια εν εξελίξει απόπειρα να αναμετρηθεί με την κυβέρνηση, με στόχο την τροποποίηση του νόμου, από καλύτερες θέσεις.

Σε τι ελπίζει η ομάδα αυτή; Να αυξήσει, μέσω και της χθεσινής απόφασης ( είχε προηγηθεί η ανάλογη στη Γενική Συνέλευση της ΕΠΟ) για την «κεντρική διαχείριση» την επικοινωνιακή και πολιτική πίεση προς τον αρμόδιο υπουργό να θεσμοθετήσει την «κεντρική διαχείριση», ώστε να αποκτήσουν νόημα οι αποφάσεις που λαμβάνουν τα ποδοσφαιρικά όργανα και να μην περιφέρονται ως σημαίες ευκαιρίας δεξιά κι αριστερά. Αυτό και τίποτε περισσότερο!

Πως θα εξελιχθεί από εδώ και πέρα η κατάσταση; Δύσκολο να εκτιμήσει βάσιμα κανείς, δυσκολότερο να το προβλέψει. Μια κυβερνητική απόφαση υπέρ της κεντρικής διαχείρισης των τηλεοπτικών και συναφών δικαιωμάτων μπορεί, με τη σειρά της, να προκαλέσει προσφυγές στα ευρωπαϊκά δικαστήρια για ακραία παραβίαση της ελευθερίας των συναλλαγών και να γίνει «της Πόπης», με ορατό τον κίνδυνο να ξεφτιλιστεί η κυβερνητική πρωτοβουλία, όπως συνέβη παλιότερα με την απίθανη έμπνευση για «τον βασικό μέτοχο».

Σε κάθε περίπτωση η προσφυγή από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό στην κανονική δικαιοσύνη θεωρείται δεδομένη, όπως και η δικαίωση τους, είναι τόσο σαφής η διάταξη του άρθρου 17 του Καταστατικού της Λίγκας που δεν επιτρέπει την παραμικρή παρερμηνεία. Τελεία, παράγραφος!

Κι επειδή η προσχώρηση σε σύμβαση κεντρικής διαχείρισης των τηλεοπτικών και συναφών δικαιωμάτων « είναι απόλυτο δικαίωμα και όχι υποχρέωση των ΠΑΕ» ( τάδε έφη και ο κ. Οικονομάκης), οι εμπνευστές της χθεσινής τρύπας στο νερό φρόντισαν, στα ίδια τα κείμενα που διένειμαν, να το επιβεβαιώσουν και να αποκαλύψουν τις πραγματικές τους διαθέσεις, που δεν είναι άλλες από την, πάση θυσία, κονόμα στο όνομα δήθεν της προόδου του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Στο άρθρο 11β του σχεδίου καταστατικού ( είναι το άρθρο για την κεντρική διαχείριση) που διένειμαν πριν την Γ.Σ. της Λίγκας πρώτα ο κ. Αχιλλεύς Μπέος (ΝΠΣ Βόλος) και στη συνέχεια ο κ. Βασίλης Γκαγκάτσης (ΠΑΕ Απόλλων), ο δεύτερος με περισσότερη επιμέλεια, αναφέρεται και η ακόλουθη παγκόσμια εφεύρεση (παράγραφος 7): «Διευκρινίζεται ότι ο συνεταιρισμός μπορεί να συνάπτει περισσότερες της μιας συμβάσεις κεντρικής διαχείρισης (καθώς και συνοδευτικές/υποστηρικτικές αυτών) ανά αγωνιστική περίδο ( λ.χ. με μια σύμβαση με τον πάροχο Α για 10 ΠΑΕ και μια έτερη με τον πάροχο Β για άλλες 4 ΠΑΕ)».

Θεωρητικώς, δηλαδή, θα μπορούσαμε να έχουμε δεκατέσσερις συμβάσεις κεντρικής διαχείρισης αν υπήρχαν δεκατέσσερις τηλεοπτικοί πάροχοι. Μα την Παναγία, αυτά γράφονται (και λέγονται) σοβαρά!!!
Θα μιλούσαμε για παγκόσμιας εμβέλειας έμπνευση, με την αξία της να ισοδυναμεί με τις μεγαλύτερες οικονομικές προκλήσεις στην παγκόσμια ιστορία, αν δεν ήταν η επιτομή της ζητιανιάς και της νεοελληνικής κουτοπονηριάς.

Τι σημαίνει η διάταξη αυτή; Στην ακραία της εκδοχή πως μια και μόνη ΠΑΕ μπορεί, σε καθεστώς κεντρικής διαχείρισης, να εξακολουθεί να επιθυμεί μόνη να διαχειριστεί τα τηλεοπτικά της και συναφή δικαιώματα, να μην δεσμεύεται από την απόφαση των υπόλοιπων δεκατριών να συμβληθούν με τον Α πάροχο, να διαπραγματεύεται για να συμβληθεί με τον Β πάροχο, αλλά, είτε τις σχετικές διαπραγματεύσεις θα τις διεξάγει εξ ονόματός της « ο συνεταιρισμός» (!!!!), κι επειδή αυτό δεν μπορεί πρακτικά να γίνει, « το συνολικό αντίτιμο που θα συμφωνήσει αυτή η ΠΑΕ με τον Β πάροχο θα προστεθεί στο αντίστοιχο που πέτυχαν οι υπόλοιπες 13 ΠΑΕ με τον Α πάροχο για να γίνει η τελική διανομή στα μέλη του συνεταιρισμού».

Όχι, δεν είναι paranoia, είναι κάτι πολύ χειρότερο, είναι ακραίο, αισχρό, παρακμιακό νταβατζιλίκι μερικών «ποδοσφαιρικώς κεκοιμημένων», οι οποίοι ζουν και υπάρχουν για να απομυζούν δυο-τρεις «που τα φέρνουν» και να κονομάνε στην πλάτη τους εκατομμύρια με επενδύσεις από αστείες έως ανύπαρκτες, κοινώς « του κώλου».

Αυτός είναι ο βασικός καημός των διάφορων «επαναστατών» του γλυκού νερού, γι’ αυτόν παλεύουν, αυτός τους συνέχει, με αυτόν κοιμούνται και ξυπνούν… Τα υπόλοιπα είναι για τη δημοσιογραφία «0,60 cent η ανάρτηση» …