Οι μισές αλήθειες του Μποροβήλου και η κεντρική διαχείριση

Δεν γνωρίζω αν ο κ. Γιώργος Μποροβήλος, αδελφός του κ. Δημητρίου Μποροβήλου, διοικητικός ηγέτης των Μπακοκαϋμμενάκηδων στον Αστέρα Τρίπολης ήθελε και το είπε ή απλώς του ξέφυγε, λίγη σημασία είχε, η φράση ειπώθηκε και συνιστά την ισχυρότερη αποκάλυψη στην υπόθεση της κεντρικής διαχείρισης των τηλεοπτικών δικαιωμάτων της Super League 1.

«Δεν θα γίνει κάτι αν μια μεγάλη ομάδα χάσει 1,5 εκατομμύρια ευρώ» δήλωσε, προφανώς υπερήφανος, ο κ. Μποροβήλος και συμπλήρωσε « μία μεγάλη ομάδα παίρνει περισσότερα χρήματα από τις έξι άστεγες».

Συγκλονιστική στην απλότητα της (αλλιώς το λέει ο λαός, αλλά αποφεύγω την αναπαραγωγή) η αναφορά του κ Μποροβήλου αποκαλύπτει άθελά του (;) όλη την αλήθεια για το επίμαχο θέμα και υπονομεύει ευθέως όλη την επιχειρηματολογία της πλευράς των «έξι άστεγων» στην προσπάθεια του να αποκτήσουν το απαραίτητο ηθικολογικό πλεονέκτημα στις κουβέντες που γίνονται.

Ούτε λίγο, ούτε πολύ ο κ. Μποροβήλος παραδέχεται πως η αγοραστική αξία και των «έξι» στους οποίους και η ομάδα του εντάσσεται υπολείπεται της ανάλογης «μιας μεγάλης ομάδας», αλλιώς κανένας λόγος δεν θα υπήρχε η «μεγάλη ομάδα» να εισπράττει από ένα τηλεοπτικό συμβόλαιο περισσότερα από τις «έξι άστεγες».

Η κατανομή αυτή προκύπτει με όρους αγοράς και εκμετάλλευσης των τηλεοπτικών δικαιωμάτων σε ένα παζάρι που ο πωλητής ρίχνει στο τραπέζι την δεδομένη αγοραστική του αξία και ο αγοραστής την εκτιμάει με βάση πολύ σκληρά και περιοριστικά οικονομικά και επενδυτικά δεδομένα, στα οποία χρειάζεται να προσθέσει κανείς και παράπλευρα οφέλη.

Αν αυτό που αποκαλύπτει ο κ. Μποροβήλος συμβαίνει, τότε ομιλούμε για μια αγορά τηλεοπτικών δικαιωμάτων εξαιρετικά περιορισμένη, περιχαρακωμένη μάλλον, με ανελαστικά προς διάθεση οικονομικά μεγέθη και μια προδιαγεγραμμένη κατάληξη: ο μεγάλος θα πάρει τα περισσότερα, πόσα θα είναι αυτά εξαρτάται από το εμπορικό του αντίκρισμα και την επικοινωνιακή του επιρροή στο αγοραστικό κοινό.

Αν αυτό συμβαίνει τότε γιατί απαιτείται η κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων αντί της κατά μόνας αναζήτησης τηλεοπτικού εταίρου σε μια ελεύθερη αγορά που λειτουργεί με
βάση την προσφορά και τη ζήτηση;

Επειδή, αυτό που αποκαλύπτει ο κ. Μποροβήλος είναι πως « οι έξι άστεγοι» βγήκαν στην αγορά για να πουλήσουν (έτσι, επειδή αυτοί το αποφάσισαν) τους 4-5 «μεγάλους»! Στην ουσία
αυτό συμβαίνει.

Οι «έξι» ( Αστέρας, Βόλος, Λαμία, Παναιτωλικός, Απόλλων, Ιωνικός) δεν πουλάνε στο τηλεοπτικό παζάρι την δική του πραμάτεια, δεν διαπραγματεύονται τη δική τους αγοραστική αξία, δεν συνομιλούν εξ ονόματος της δικής τους εταιρείας. Όλα αυτά που προκύπτουν ή εξελίσσονται και χαρακτηρίζουν μια ανάλογη κουβέντα ή διαπραγμάτευση οι «έξι» τα έχουν οικειοποιηθεί στο όνομα των 4-5 «μεγάλων», αλλά για δικό τους λογαριασμό!!!

Είναι παλαβό, αλλά συμβαίνει κάθε χρόνο, αυτό γίνεται κάθε καλοκαίρι κι όταν (όπως φέτος) οι «μεγάλοι» ( όχι όλοι) τσινάνε και δεν αποδέχονται σιωπηρά να αποτελούν αντικείμενο διαπραγμάτευσης των «λιμών», τότε εμφανίζονται στον ορίζοντα «ο κακός υπουργός», «ο κακός Ολυμπιακός παρέα με την κακή ΑΕΚ και τον κακό Παναθηναϊκό», « ο καλός ΠΑΟΚ» μέχρι και την κατάταξη της χώρας στο UEFA Ranking ανακάλυψαν κάποιοι που είχαν καλομάθει να πουλάνε, εξ ονόματος των «μεγάλων» φύκια για μεταξωτές κορδέλες και να «απειλούν» κιόλας οι ταλαίπωροι με διάφορα VOLOS TV, LAMIA TV, KOLOPETINITSA Channel και TΗΡEE AND THE KOUKOS TV.

Άλλωστε ο κ. Μποροβήλος δεν το κρύβει, ευθέως το είπε σε μια επίδειξη πνεύματος αλληλοβοήθειας: Δεν θα γίνει κάτι αν μια μεγάλη ομάδα χάσει 1,5 εκατομμμύρια ευρώ», χωρίς βεβαίως να διευκρινίζει « τι διαφορετικό πρόκειται να συμβεί στις υπόλοιπες από τις έξι άστεγες ομάδες αν κερδίσει η κάθε μία επιπλέον 1 εκατομμύριο ευρώ».

Τι θα αλλάξει στη λογική τους, στη νοοτροπία τους, στην επενδυτική πολιτική τους, στον τρόπο που είναι οργανωμένες και λειτουργούν, στις δεκάδες προσφυγές ποδοσφαιριστών που εκκρεμούν εναντίον τους σε όλο τον πλανήτη, στο κράτος που χρωστάνε και της Μιχαλούς, στην ποιότητα των γηπέδων τους και των αγωνιστικών χώρων τους, στην ακεραιότητα των αγώνων τους και στην αξιοπιστία των διοργανώσεων που παίρνουν μέρος;

Η προσδοκία του «ενός επιπλέον εκατομμυρίου» από τα τηλεοπτικά έσοδα για τις ομάδες αυτές θα αποτρέψει την UEFA να στέλνει εκθέσεις, δια της Sports Radar, για περίεργες στοιχηματικές κινήσεις ή τις μεγάλες στοιχηματικές εταιρείες του πλανήτη να κλειδώνουν αποτελέσματα (ισοπαλίες) τρεις μέρες πριν το ματς και να ανακοινώνουν επισήμως πως « το ματς είναι στημένο κι από πριν ξεπουλημένο;»

Η κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων είναι ( σε ένα βαθμό) πανάκεια σε πρωταθλήματα που έχουν αποκαταστήσει πλήρως και έχουν με ισχυρούς θεσμούς προστατεύσει τις καθαρές και υγιείς επιχειρήσεις με ισχυρούς επενδυτές, που εγγυώνται καθαρό και αναβαθμισμένο ανταγωνισμό, που προφυλάσσουν την ακεραιότητα των αγώνων και των σχέσεων τους με τις «μεγάλες ομάδες» και προστατεύουν ως κόρη οφθαλμού την αξιοπιστία των διοργανώσεων.

Αν για όλα αυτά χρειάζονται, πριν και πάνω από όλα, κανονικοί επενδυτές, αυτό είναι κάτι που καμία κεντρική διαχείριση δεν μπορεί να το διασφαλίσει, το αντίθετο συμβαίνει…

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Υ.Γ. Ζητείται κεντρική διαχείριση από μια επαγγελματική Λίγκα που για να οριστούν οι αγώνες κάθε αγωνιστικές μέρας πρέπει να συνεδριάσει το Δ.Σ.!!! Να συνεδριάσει το Δ.Σ. για να ορίσει αγώνες!!!! Για να οριστούν οι αγώνες θα συνεδριάσει το Δ.Σ.!!!! Ρε, γελάνε και τα πόμολα στις πόρτες των γραφείων της Λίγκας του Κουκουρουκουκιστάν με εσάς και δεν το έχετε πάρει ακόμη χαμπάρι…