ΠΑΟΚ, ηγέτης των ατάκτων ή αρχηγός των ανύπαρκτων

Συνεχίστηκε και χτες η ετήσια φαρσοκωμωδία του επαγγελματικού ποδοσφαίρου με όχημα την υπογραφή ή όχι της προκήρυξης του πρωταθλήματος, το αποτέλεσμα ήταν μια «υγρή ισοπαλία 7-7», άκρη δεν βγήκε και την Παρασκευή 13 Αυγούστου μια νέα βερσιόν της φάρσας θα παιχτεί.

Σημείωση: Σε κανένα σοβαρό πρωτάθλημα στον πλανήτη δεν υπογράφουν οι ομάδες «την προκήρυξη του πρωταθλήματος». Αυτή τη διαχειρίζεται η επαγγελματική γραφειοκρατία και θεωρείται ότι έχει αυτόματα υπογραφεί από όλους, στα σοβαρά πρωταθλήματος δεν υπάρχει καν πρόεδρος στην επαγγελματική Λίγκα μόνο γενικός διευθυντής ή ένας κλασσικός CEO που δεν πρόκειται ποτέ στη ζωή του να αναρωτηθεί αν έχει ο Μπέος συμβόλαιο ή ο Ιωνικός γήπεδο.

Η εξέλιξη της ετήσιας φάρσας είχε κι ένα καλό: απογύμνωσε τους λάβρους υπερασπιστές της επονομαζόμενης «κεντρικής διαχείρισης» από κάθε επιχείρημα, η αδυναμία τους να συνεργαστούν με ένα τηλεοπτικό φορέα είναι πρόδηλη, έχει εγγενή χαρακτηριστικά, οφείλεται στο ότι είναι στο πεδίο της εμπορικής επιρροής «ανύπαρκτοι», στην ουσία λόγος γίνεται για ένα καθαρό και στυγνό εκβιασμό. Με άλλα λόγια « κι αυτά που τους προσφέρουν πολλά είναι».

Οι «έξι» που αρνούνται να υπογράψουν την προκήρυξη είναι εμπορικά και ως παραγόμενο προϊόν σε πολύ δύσκολη θέση: δεν διαθέτουν, απέναντι στα επιχειρήματα της άλλης πλευράς, τίποτε να παραθέσουν. Για το λόγο αυτό επικαλούνται μια ηθικολογική διάσταση του ζητήματος, κάτι σαν «ελεήστε τον αόμματο», επιχειρούν να τονώσουν τα φιλάνθρωπα αισθήματα των υπόλοιπων, έχουν πάρει αγκαλιά και αποθεώνουν τον κ. Ιβάν Σαββίδη ( ο υπόλοιπος ΠΑΟΚ απλώς παρακολουθεί), ο ίδιος φαίνεται ότι αναζητεί ακροατήριο για να τον μπιζάρει κι εκεί ακριβώς βρίσκεται η παγίδα στην οποία έχει πέσει.

Τι εμφανίζεται να υπερασπίζεται αυτή τη στιγμή ο ΠΑΟΚ, με δεδομένο πως ο ίδιος είναι πολύ εύκολο και τηλεοπτικό συμβόλαιο να βρει και με πολύ καλά για τα δικά μας δεδομένα λεφτά (μήπως και ξεχάσει και το χουνέρι που έπαθε από το περιβόητο PAOK TV με το οποίο γέλασαν και τα πόμολα στην Τούμπα); Την ιδέα ενός ανταγωνισμού μεταξύ διαφορετικών εμπορικών, οικονομικών και επικοινωνιακών μεγεθών που δεν πρόκειται ποτέ να εξισωθούν, ούτε να πλησιάσει το ένα το άλλο, θα είναι πάντα σε τεράστια απόσταση, στην ουσία θα προσδοκούν συνεχώς σε μια τεχνητή συνύπαρξη στην ίδια κατηγορία με ομάδες που έχουν ένα, μεγαλύτερο ή μικρότερο, αντίκρισμα.

Για να λειτουργήσει αυτός ο ιδιότυπος «ανταγωνισμός» χρειάζεται κάποιοι (ο Αχιλλέας και οι υπόλοιποι) να πληρωθούν «χρυσάφι» μια εξαιρετικά ισχνή έως μη μετρήσιμη καν εμπορική απήχηση με χρήματα που θα βγουν από τις στέπες ιδιωτών επενδυτών. Αυτό, δεν το έκανε ούτε ο Ιησούς μετά την επί του Όρους ομιλία όταν τάϊσε με πέντε ψάρια πέντε χιλιάδες πεινασμένους. Προφανώς μιλάμε για κανονικό παντελόνιασμα της διαφοράς.

Ακόμη και την κεντρική διαχείριση να προέκρινε κάποιος και να την επέβαλε είναι μαθηματικά βέβαιο πως σε τίποτε δεν θα διαφοροποιούσε την εμπορική αξία του Βόλου ή της Λαμίας ή του Ιωνικού και του Απόλλωνα σε σχέση με αυτή που σήμερα έχουν. Τη εμπορική αξία μιας ομάδας δεν την διαμορφώνει ο τομέας των άκοπων εσόδων, αλλά αυτός των επενδύσεων και της γενικότερης επιρροής της στην ευρύτερη ποδοσφαιρική οικογένεια, αυτά δεν αλλάζουν από τη μία μέρα στην άλλη, δηλαδή δεν αλλάζουν ποτέ, ούτε με δέκα κεντρικές διαχειρίσεις.

Ο ΠΑΟΚ εμφανίζεται να ηγείται ή να στηρίζει (μάλλον αυτό, επειδή ο Μπέος ηγείται) ποδοσφαιρικά μεγέθη που σε κανονικές συνθήκες πρωταθλήματος θα διεκδικούσαν την παρουσία τους στη Super League 2 ή σε ακόμη μικρότερες κατηγορίες, χωρίς αυτό να είναι κάτι μεμπτό.

Προκύπτει η εξίσωση αυτή από το ιστορικό παρελθόν των ομάδων και από τους αμείλικτους αριθμούς που αφορούν από το μετοχικό τους κεφάλαιο, έως τα έσοδα και τα εισιτήρια, τις υπόλοιπες χορηγικές τους συμφωνίες και γενικά όλο εκείνο το πλέγμα των εσόδων που έχει κατακτήσει το επαγγελματικό ποδόσφαιρο και στο οποίο επενδύει για να υπάρξει.

Γιατί το κάνει αυτό ο κ. Σαββίδης; Για μερικούς δικούς του, προσωπικούς λόγους, για άλλους τόσους λόγους του κ. Μπέου που δεν επιθυμεί να τον αφήσει ξεκρέμαστο ( τι στο καλό «ειδικός σύμβουλος» είναι), για την εικόνα του αρχηγού των ατάκτων που φαίνεται πως του αρέσει, για τις ισορροπίεςς στη Λίγκα, για να τη σπάσει στον Μελισσανίδη και στον Αλαφούζο που τον παράτησαν και συμφώνησαν μόνοι αυτοί με την Cosmote TV, επειδή θέλει να εμφανιστεί «διαχειριστής» μιας σκληρής και ισχυρής ομάδας και να διαπραγματευθεί για τον εαυτό του ως ηγέτης της … Πολλά μπορεί να υποστηρίξει κάποιος, τα υπόλοιπα, εκείνα τα ηθικολογικά περί του «γίγαντα Ιβάν που υπερασπίζεται τους φτωχούς κι αδύναμους δίκην τηλεοπτικού Ρομπέν των Δασών», είναι για τις κόντρες στα social media μεταξύ των οπαδών.

Ο κίνδυνος προκύπτει από την ώρα που ο κ. Σαββίδης θα συνεχίσει να στηρίζει την ομάδα «των έξι» και να διεκδικεί για λογαριασμό τους ποσά και παροχές που δεν δικαιολογούνται ούτε με τη λογική του αλησμόνητου Καραμουρτζούνη, είναι εκτός κάθε επιχειρηματικής προσέγγισης, είναι από πολύ δύσκολο έως αδύνατο να τα βρουν «οι έξι» στην αγορά, τα πορτοφόλια εκεί είναι κουκιά μετρημένα.

Στην περίπτωση αυτή ο ΠΑΟΚ θα θέσει σε κίνδυνο δικά του τηλεοπτικά και εμπορικά έσοδα, άρα θα βρεθεί σε μειονεκτική θέση απέναντι στους υπόλοιπους «εφτά», ειδικά στους άλλους «τρεις» που συγκροτούν το Big 4, το PAOK TV δεν πείθει κανένα ως εναλλακτική, το OPEN TV είναι, ως ανοιχτό κανάλι, μια πονεμένη οικονομικά ιστορία, κανένα ανοιχτό κανάλι δεν ισοσκελίζει ποτέ τα έσοδα του από μια συμφωνία με μια ΠΑΕ, οι λόγοι είναι προφανείς.

Προφανώς ο κ. Σαββίδης παίρνει το ρίσκο, κρίνει ότι τον συμφέρει να παριστάνει τον ποδοσφαιρικό Βελουχιώτη, δική του η απόφαση, δικές του και οι επιπτώσεις, μόνο που για την υπογραφή της προκήρυξης για τους λόγους που επικαλούνται οι «έξι» δεν πρόκειται να σταματήσει το ελληνικό ποδόσφαιρο ή να μην διεξαχθεί το πρωτάθλημα.