Η European Super League κι ο «τρελαμένος» Μελισσανίδης

Γίνονται «πραγματάκια», εκτός συνόρων βεβαίως, καθότι στα δικά μας μέρη η κατάσταση είναι «με φλόμωσε η ζιέστα, πάω να ρίξω σιέστα, ώπα!!!».

Έξω και μακριά από την τοξικότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου, του οποίου ο τελευταίος καημός (πριν αποφασιστεί ότι «δεν μας παίρνει») ήταν πως θα γίνει κόλπο για να μπορέσουν μερικοί μπαταχτσήδες του «προεδράρα» Λεουτσάκου να ανανεώσουν συμβόλαια ποδοσφαιριστών χωρίς να το δικαιούνται, στον προωθημένο χώρο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου Ρεάλ, Μπαρτσελόνα και Γιουβέντους «ξαναγράφουν την ιστορία των διασυλλογικών διοργανώσεων της UEFA».

Οι τρεις καμπαλέρος της European Super League κέρδισαν δικαστικά την UEFA, ενώπιον δικαστηρίου της Μαδρίτης (Μαξίμου ακούει;), ανέτρεψαν την σε βάρος τους κατάσταση και την απειλή πειθαρχικών ποινών, τώρα απειλείται με «οικονομικές ποινές σε πρώτη φάση» η UEFA, η υπόθεση της νέας διοργάνωσης θα τελεσιδικήσει ενώπιον του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στο Λουξεμβούργο, συνεπώς «όλα είναι στο τραπέζι και το εγχείρημα θα συνεχιστεί, με διαφοροποιημένη μεν βάση συμφωνίας, αλλά πάντα κόντρα στην μονοπωλιακή θέση της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο».

Τι άλλο, συγκλονιστικό, αναφέρει η απόφαση του Δικαστηρίου της Μαδρίτης, στη διαδικασία ενώπιον του οποίου σε εφετειακό βαθμό μετείχε κανονικά η UEFA (το Μαξίμου ξανακούει;), χωρίς να διανοηθεί να επικαλεστεί τη θέση της στην ποδοσφαιρική πυραμίδα; Ότι « οι σύλλογοι δικαιούνται να διαχειρίζονται τις διοργανώσεις που παίρνουν μέρος», σε απλά ελληνικά « τα είχαμε χύμα, μας ήρθαν και τσουβαλάτα» για την UEFA και το μονοπώλιο της.

Γρήγοροι οι «τρεις» της ESL έριξαν στην ανακοίνωση του και τη γνωστή μανιέρα περί « συζητήσεων και καλής διάθεσης από την πλευρά μας να αλλάξουν κάποιες από τις προσεγγίσεις μας» ( μη βρεθούν πάλι στην κόντρα με τους οπαδούς) και κάπως έτσι ετοιμαστείτε στο προσεχές μέλλον για τα δισεκατομμύρια που περιμένουν τους έξυπνους να τα πάρουν.

Άλλωστε, αυτοί και η παρέα τους ( με μια καλή δικαστική απόφαση στο Λουξεμβούργο και τις κατάλληλες τροποποιήσεις στο φορμάτ της Λίγκας θα μεγαλώσει και πάλι) την δική τους διοργάνωση θέλουν, οι υπόλοιπες μένουν για την UEFAπου μπορεί να συνεχίσει να τις διακονεί και να τις ονοματίζει όπως θέλει …

Την ίδια ώρα στη γη της φαιδράς πορτοκαλέας το ρεπορτάζ ασχολείται με το αν (ξανα)είναι «τρελαμένος» με την ΑΕΚ ο Μελισσανίδης, αν θα (ξανα)πάρει σκούπα να τους διώξει όλους, αν θα τα (ξανα)αλλάξει όλα στην ομάδα, αν (ξανα)κινδυνεύουν και διοικητικά στελέχη και πάει λέγοντας σε μια ατέρμονα συζήτηση για όλα τα τριγύρω, τα ουδέτερα, τα εύκολα που δεν αγγίζουν την ουσία του προβλήματος, δηλαδή το γεγονός πως ο εν λόγω πρόεδρος (και ιδιοκτήτης) δεν έχει αντιληφθεί ακόμη πως η εποχή των τοτέμ στο ποδόσφαιρο πέρασε ανεπιστρεπτί εδώ και πολλά χρόνια.

Ο ρόλος του προέδρου –αφέντη, στην κυτταρική αυθεντία του οποίου υποτάσσεται ακόμη και η επικρατούσα λογική και στις (πάντοτε ορθές και μηδέποτε αμφισβητήσιμες) αποφάσεις του υποχρεωτικά συμμορφώνονται προσκυνώντας οι πάντες, αυτό που στη νεοελληνική αποκλήθηκε «η προεδράρα» τελείωσε, πάει χάθηκε στα κύματα του Αιγαίου, είναι μια απειροελάχιστη μειοψηφία και κανέναν δεν τρομάζει ή απειλεί, οι υπόλοιποι όλοι τον βλέπουν να αγωνίζεται, να ιδρώνει, να σφίγγεται για να επιβεβαιώσει ένα ξεχασμένο ρόλο και γελάνε κάτω από τα μούσια τους…

«Τρελαμένος» μετά τη Ζόρια, «τρελαμένος» μετά την πεντάρα από τον Ολυμπιακό (έφυγε «τρελαμένος» στο ημίχρονο επειδή δεν άντεχε το θέαμα), «τρελαμένος» να πάει όσο πίσω γίνεται ο τελικός του Κυπέλου το καλοκαίρι του 2020 για να την «τρελαθεί με καμιά νέα τριάρα, «τρελαμένος» μετά την Βελέζ (βέλαξε από το αποτέλεσμα), μια «τρέλα» γενικώς στο μαγαζί που οδηγεί σε μια συλλογική παράνοια, η οποία, με τη σειρά της, παράγει την εικόνα μιας ΑΕΚ που την δουλεύει ψιλό γαζί ο Λουτσέσκου πριν συμφωνήσει με τον ΠΑΟΚ και ακυρώνει «μπιρ παρά» τη βεβαιότητα Μελισσανίδη ότι «θα δουλέψει στην Ιταλία».

Ο Στράτος Γιδόπουλος είπε το αυτονόητο όταν αναρωτήθηκε «γιατί δεν φέρνουμε πίσω τον Αρδίζογλου;», αυτή είναι η νοοτροπία ενός κλαμπ που αναζητεί αγωνιωδώς, με μανιακή διάθεση «ήρωες» για να αποκτήσει νόημα η ύπαρξη του και να διασκεδάσει την προϊούσα αποσύνθεση του διανθισμένη από «επιστροφές-καταστροφές», που δεν συγκινούν πλέον κανένα, πλην των σιτιζόμενων στο κιτρινόμαυρο πρυτανείο.

Η ΑΕΚ αρνείται, επειδή τρέμει την αλήθεια, να κοιταχτεί στον καθρέφτη και να καταλάβει ότι έχει γίνει «εύκολη» στις διαθέσεις των άλλων, ότι κανένας δεν την υπολογίζει, ότι όλοι συμπαρίστανται στο δράμα της «αλλά τι να κάνουν, μόνη της έμπλεξε», ότι έχει καταντήσει σαν τον λαγό στο ανέκδοτο με το λιοντάρι, ότι το μέλλον τρέχει με τεχνητή νοημοσύνη κι αυτή στέλνει μηνύματα με καπνό ακόμη.

MUST READ

Ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός και τα δεδομένα πρόκρισης στο Top 6 (pic)

Αν βολεύεται με την κατάσταση με γεια της με χαρά της. Αν όχι, δεν πρόκειται να βγει άκρη με αυτή την κατασκευασμένη «τρέλα», που έχει γυρίσει μπούμερανγκ… Όπως λέει και ο «γίγαντας» ελληνικός λαός «αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννούν οι κότες»… και στο ποδόσφαιρο!!