Αποκάλυψη: Ο Σωλήνας πήγε τον Γιάννη στους τελικούς του ΝΒΑ

Θέλει η… ταναπού να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει. Πήραν φόρα τα… πολυβόλα του πληκτρολογίου, με το που κέρδιζε η Εθνική την Τουρκία. Αντί να χαρούν που υπήρχαν πιθανότητες να βρεθεί η ομάδα στους Ολυμπιακούς, βρήκαν την ευκαιρία να μας πουν και να προσπαθήσουν να μας πείσουν, ότι στο ελληνικό μπάσκετ όλα βαίνουν καλώς!

Διάβασα με προσοχή ένα άρθρο (ξέρετε που…) με τον εξής τίτλο: «Μισούν το μπάσκετ γιατί δεν είναι στο μπόι τους». Δεν σας κρύβω ότι μου κίνησε το ενδιαφέρον. Τί εννοεί ο ποιητής;

«Μια ανάσα από τους Ολυμπιακούς, δύο Έλληνες σε τελικούς ΝΒΑ, τέσσερις Έλληνες προπονητές στην Ευρωλίγκα, 6η στο παγκόσμιο ranking. Το ελληνικό μπάσκετ καταρρέει», ήταν ο πρόλογος. Για σταθείτε ρε παιδιά γιατί θα ξεχάσουμε και αυτά που ξέρουμε.

Από τους τέσσερις Έλληνες προπονητές, οι δύο είναι του Ολυμπιακού. Το γράφω γιατί τα… πιστόλια της ελληνικής δημοσιογραφίας δεν έχουν το θάρρος να γράψουν ξεκάθαρα αυτό που εννοούν. Γιατί όλο το κείμενο «φωτογραφίζει» τους Πειραιώτες, οι οποίοι σύμφωνα με το δημοσίευμα θέλουν να διαλύσουν το μπάσκετ, Η ομάδα που τη τελευταία 10ετία, έχει δύο ευρωπαϊκά και άλλες δύο συμμετοχές σε τελικούς Ευρωλίγκας!

Το μια ανάσα από τους Ολυμπιακούς, αποδείχθηκε τελικά ότι δεν ήταν ακριβώς έτσι τα πράγματα και η απόσταση μέχρι το Τόκιο, ήταν σαφώς μεγαλύτερη από αυτή που υπολόγιζαν τα παιδιά. Γιατί αυτοί που λατρεύουν το μπάσκετ, θεωρούν τον Βασιλακόπουλο τον καλύτερο παράγοντα που υπάρχει στη χώρα, δεν ήξεραν ότι οι Τσέχοι δεν ήταν αμελητέα ποσότητα. Γιατί φίλοι μου που ασχολούνται με το μπάσκετ, μου έλεγαν ξεκάθαρα ότι η ομάδα του Σατοράνσκι και του Βέσελι δεν ήταν αμελητέα ποσότητα.

Και είχαν έτοιμα τα άρθρα όχι για τον θρίαμβο της Εθνικής, αλλά για να κάνουν μία ακόμη επίθεση στον Ολυμπιακό. Για να μην παρεξηγηθώ, φυσικά και ήθελα να πάει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα στους Ολυμπιακούς. Αυτό που με εξόργισε, είναι ότι για πολλοστή φορά πήγαν να καπηλευθούν μια επιτυχία για να πετύχουν τον στόχο τους. Για να συνεχίσουν να αλωνίζουν στο άθλημα και να κάνουν ότι γουστάρουν. Μέχρι και να μας πείσουν ότι ο αδερφός του διευθυντή τους είναι ο νέος Πατ Ράιλι!

Μιας και το έφερε η κουβέντα, στους φετινούς ημιτελικούς του πρωταθλήματος δε διάβασα πύρινα άρθρα για την σφαγή της ΑΕΚ. Φώναζαν οι «κιτρινόμαυροι», αγρόν ηγόραζον, ο Βασιλάκης..

Επιστρέφω στα του κειμένου. Για τους αδέρφια Αντετοκούμπο που βρίσκονται στους τελικούς του ΝΒΑ και ΜΠΡΑΒΟ τους, κανένας Βασιλακόπουλος και κανένα ελληνικό μπάσκετ δεν τους έφτασε εκεί. Ο Γιάννης διαθέτει απίστευτο ταλέντο και στην χώρα μας έπαιξε ελάχιστα. Αμούστακο τον τσίμπησαν οι Αμερικάνοι και τον «έπλασαν». Είναι σαν να λέμε, ότι ο Ποκουσέφσκι πήγε στο ΝΒΑ, λόγω Βασιλακόπουλου. Έλεος…
Ο Θανάσης φυσικά και δεν έχει το ταλέντο του αδερφού του, ωστόσο είναι χρήσιμος. Βγάζει πάθος, μπορεί με την ενέργειά του να γυρίσει κάποιο ματς, όπως έκανε αρκετές φορές στον Παναθηναϊκό. Στην Ευρωλίγκα μπορεί να σταθεί, αλλά μέχρι εκεί. Στο ΝΒΑ βρέθηκε λόγω Γιάννη. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Όπως είχε συμβεί και με τα αδέρφια Ντράγκιτς στο Μαϊάμι.

Στο τελευταίο κομμάτι του προλόγου, η Ελλάδα φυσικά και είναι 6η στο παγκόσμιο ranking. Αυτό που δεν μας είπε ο συνάδελφος, είναι τι έχει πετύχει από το 2009 και μετά. Και ούτε πρόκειται να μας πει…

Σε άλλο σημείου του… ιστορικού άρθρου, γράφει ο συντάκτης: «Προσοχή: Κανείς δεν είπε ότι δεν υπάρχουν πολλά κι ανοιχτά θέματα – προβλήματα. Προφανώς και υπάρχουν αρκετές παθογένειες. Είτε αυτές αφορούν τη διαιτησία, είτε –κυρίως – την ανάπτυξη του αθλήματος».

Μου έπεσε ο καφές από τα χέρια. Την επιδερμική αναφορά στη διαιτησία την έκαναν για τα μάτια του κόσμου. Μάθαμε λοιπόν, ότι το μεγάλο πρόβλημα του μπάσκετ είναι η ανάπτυξη του αθλήματος, ότι δεν βγαίνουν δηλαδή νέα ταλέντα. Ταλέντα βγαίνουν, αγαπητέ. Τα φτερά τους κόβουν, αν δεν προσκυνήσουν τον επιτάφιο.

MUST READ

Ασύγκριτος Ελ Κααμπί: Σπάει όλα τα κοντέρ στο σκοράρισμα – Τα αδιανόητα νούμερά του (vids)

Η αλήθεια είναι μία. Αν δεν υπήρχαν δύο οικογένειες που για την τρέλα τους για το άθλημα βάζουν τα ωραία τους χρήματα, τότε το αγαπημένο σου μπάσκετ θα είχε γίνει ξανά… δίστηλο στις εφημερίδες.