Ο Αστέρας του Σάββα τον πάτησε στον λαιμό

Θα αρχίσουν τώρα οι αναλύσεις για τον ΠΑΟΚ που βλέπει τίτλο και χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του για παίκτες που δεν αντέχουν το βάρος του πρωταθλητισμού για ομάδα υπερτιμημένη και άλλα τέτοια. Μπορεί κάτι από όλα αυτά να ισχύει αλλά τίποτα από αυτά δεν εξηγεί την ήττα του ΠΑΟΚ από τον Αστέρα στην Τρίπολη. Ο ΠΑΟΚ έχασε από τον Αστέρα γιατί η τοπική ομάδα έπαιξε πολύ καλύτερα και δικαιούτο τη νίκη. Στην Τρίπολη νίκησε ο καλύτερος. Τόσο απλά. Τα υπόλοιπα είναι φιλολογία για όσους θέλουν να ξεθυμάνουν γιατί η ξέφρενη του ΠΑΟΚ τόσο καιρό τους είχε καθίσει στον λαιμό. Πρόβλημά τους. Ο ΠΑΟΚ έχασε στην Τρίπολη γιατί έπεσε πάνω σε έναν ανώτερο Αστέρα. Πρόβλημά του…

Ο Σάββας Παντελίδης όταν έπαιζε μπάλα με τα χρώματα της Προοδευτικής και της Δόξας Βύρωνας, χτυπούσε ακόμα και τη μάνα του. Αμυντικός χαφ από εκείνους που οι περιγραφές των αγώνων την άλλη μέρα στις εφημερίδες τους ανάφεραν ως δυναμικούς και χαλκέντερους, το οποίο μεταφραζόμενο σε… καθημερινά ελληνικά σημαίνει ότι μπάλα περνάει παίκτης ποτέ. Μην τον κοιτάτε τώρα με το μόνιμο χαμόγελο.

Τότε ο ξανθομάλλης Παντελίδης  (κατάξανθος παρακαλώ) ήταν βλοσυρός και πάντα έτοιμος να πάρει το σκαλπ του αντίπαλου που θα δοκίμαζε να περάσει από μπροστά του. Πολλά πράγματα θα μπορούσες να φανταστείς ότι θα γινόταν ο Σάββας. Προπονητής μάλλον όχι. Κι όμως ! Όχι μόνο έγινε προπονητής αλλά εξελίχτηκε αν και με ορισμένη καθυστέρηση.

Ο Παντελίδης είναι μανούλα στο διάβασμα του αντίπαλου. Τον κάνει πενηνταράκια και  τον εξηγεί με λεπτομέρειες στους παίκτες του. Βλέπει δυο αργά αμυντικά χαφ όπως καλή ώρα για κείνον ο Σάκχοφ και ο Μαουρίσιο. Στέλνει κόσμο στο κέντρο και κυριαρχεί στην μεσαία γραμμή. Ο Ιγγλέσιας τρώει σίδερα κι ο Μουνάφο με τον Τόνσο και τον Τσιλιανίδη που συγκλίνει αλλάζουν την μπάλα στην μεσαία γραμμή και ξεδιπλώνουν ταχύτατες αντεπιθέσεις. Ετσι το πρόβλημα που έχει ο ίδιος με την αντιμετώπιση του Πέλκα το επιστρέφει πολλαπλάσιο στον Λουτσέσκου που δεν βρίσκει τρόπο να σταματήσει τους μεσαίους του Σάββα που βγαίνουν γρήγορα στις αντεπιθέσεις.

Ετσι το… κοντέρ του Γαλάνη ενώ καταγράφει κατοχή της μπάλας υπέρ του ΠΑΟΚ στις ευκαιρίες υπερτερεί ο Αστέρας. Αυτή είναι η ουσία του ματς κι όλα τα άλλα είναι περιττά. Μια φορά επί της ουσίας μπήκε ο ΠΑΟΚ στην περιοχή του Αθανασιάδη με την μπάλα στα πόδια. Οι υπόλοιπες φορές είναι με φάουλ-γεμίσματα. Του Αστέρα είναι όλες με συνδυασμούς στην αντεπίθεση. Εστω και την τελευταία στιγμή με το γκολ του Ιγγλέσιας αποδόθηκε δίκαιο στο παιχνίδι της Τρίπολης με την επικράτηση του καταφανώς καλύτερου. Κι επειδή σύμπτωση επαναλαμβανόμενη , αφού την πάτησαν στην Τρίπολη και οι άλλοι δυο, παύει να είναι τέτοια.

Αυτά για την κανονική μπάλα που πάντα δίνει εξήγηση για όσα συμβαίνουν στο χορτάρι…